Πρωινές εικόνες που λειτουργούν σαν βαλσαμάκι στα ψυχοσωματικά, αφιερωμένες εξαιρετικά σε μια φιλενάδα- (ξέρει αυτή!)!
To θέμα είναι ότι οι ευαίσθητοι άνθρωποι περνάνε στο σώμα, ότι τους βασανίζει την ψυχή.
Αυτό που λέμε, μούβγαλες την ψυχή!, αυτό ακριβώς! Και που την πήγες?
Την κόλλησες σαν τσίχλα μασημένη, πάνω στο κεφάλι, στο στομάχι, στην κοιλιά, παντού.
Έτσι λοιπόν είναι τα πράγματα, και τρέχουμε στους γιατρούς για εξετάσεις, αλλά μιας και τα μηχανήματα δεν έχουν ψυχή, δεν βρήσκουν τίποτα. Σου λέει ο γιατρός, υγιέστατη. Τον κοιτάς δύσπιστα μήπως η καταστασή σου είναι τόσο σοβαρή, που δεν τολμάει να στο πεί.
Όχι, επιμένει ο γιατρός. Είσαι μια χαρά!
Αυτό το μια χαρά! Είναι διπλολέπιδη μαχαιριά!
Από την μια χαίρεσαι βέβαια, από την άλλη, λές, "΄Παναγία μου τι έχω? Γιατί να τα παθαίνω όλα τούτα? "
Βγαίνεις στον δρόμο και το μόνο που σου λείπει, είναι η ταμπέλα στο λαιμό." Κλειστόν, λόγω σωματοποιημένων πόνων- περάστε αργότερα"
Τι έχεις τελικά? Ρωτάνε οι αδαείς συγγενείς, συνεργάτες, συνάδελφοι,κλπ, που τις περισότερες φορές σου έχουν προξενήσει αυτούς τους πόνους, " Εεεεε! Τίποτα, είναι από το άγχος' Για να δεις το βλέμμα που δηλώνει ξεκάθαρα, ότι κάτι παίζει με την ψυχική σου κατάσταση.!!
Τώρα , εδώ που τα λέμε, υπάρχουν και ευαίσθητοι άνθρωποι πιο δυνατοί, να αντέχουν στα δύσκολα και να τραβάνε και στην ανηφόρα. Δυστυχώς, δεν ανοίκω σε αυτή την κατηγορία.
ΑΑΧΧ! Νάβρησκα μια ταμπελίτσα.....να για λίγο!!!