Φτάνοντας σε αυτή την σημαδιακή ηλικία, που από μόνη της δίνει σε κάποιον το περιθώρειο να κοιτάξει την πορεία της ζωής του και να αξιολογίσει μερικά πράγματα , θα ήθελα να σας πω ότι με μεγάλη μου λύπη, τα περισσότερα προβλήματα, μου τα δημιούργησαν οι επιστήμονες και οι μορφωμένοι, στο όνομα του καλού μου, βεβαίως...
Ας ξεκινήσω από το σχολείο, όπου ο δάσκαλος με την βέργα, μου απαγόρευε να γράφω με το αριστερό.
Τι είχα τραβήξει!! Τι ταλαιπωρία! Τι πίεση! Και να μη παίρνω και 10, γιατί τα γράμματα μου δεν ήταν καλά! Μετά από μεγάλη προσπάθεια, κατάφερα να γράφω αξιοπρεπώς, και ο δάσκαλος μου είπε ένα μεγάλο μπράβο και ...ησύχασα.
Μετά περάσαμε στην ορθογραφία. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια μικρή, ίσως και μεγαλύτερη δυσγραφία, και το να μάθω το πολυτονικό σύστημα, ήταν ένας άθλος με μεγάλη προσπάθεια και ατέλειωτες ορθογραφίες...
Και εκεί που είπα, εντάξει, τα έμαθα, έρχεται το μονοτονικό.
Φτού!!! Είπα, και δεν μπήκα στον κόπο να μάθω το νέο σύστημα. Σταμάτησα να ασχολούμε, και έβαζα τόνους όπως μου φαινόταν πιο σωστό.
Όταν πήγαινα δημοτικό, υπήρχαν διάφορες φωτογραφίες στο γραφείο, κάποιων βλοσυρών κυρίων, και στο σινεμά, τους έβλεπα στα επίκαιρα, να κάνουν πολλά και χρήσιμα για τον τόπο. Κυρίως δε, να κάνουν εγκαίνεια, να κάνουν μπετά και να βάζουν πλάκες, η να κόβουν κορδέλες..
Δεν είχα μεγαλώσει καλά καλά, και οι ίδιοι δάσκαλοι, μου είπαν πόσο κακοί ήταν αυτοί οι κύριοι, και δεν έπρεπε πια να νομίζω ότι ήταν καλοί. Η αλήθεια είναι ότι λόγω ηλικίας δεν είχα προλάβει να προβληματιστώ για αυτό το θέμα και ήταν σχετικά ανώδυνη η αλλαγή.
Ως κοριτσάκι, μου έλεγαν ότι πρέπει να βοηθάω στο σπίτι, να κάνω όλες τις δουλειές, να ετοιμαστώ για να ανοίξω το δικό μου σπίτι, να βρω ένα καλό παιδί, χωρίς όμως να βγω από το σπίτι. Ομολογώ ότι αυτό με προβλημάτιζε λίγο, γιατί πως θα γινόταν αυτό χωρίς να βγω από το σπίτι? Μου φαινόταν ταχυδακτυλουργικό κόλπο, και αφου ταχυδακτυλουργός δεν είμαι, αυτόν το κανόνα αμα το τέλος της εφηβείας, το καταπάτησα δεόντως.
Η εκκλησία , μέσω μιας θεολόγου, κατάφερε να με πείσει για αρκετά χρόνια ότι την κόλαση την είχα εξασφαλισμένη. Την πίστευα γιατί παιδάκι ήμουν, καθηγήτρια αυτή, κανείς δεν την σταμάτησε, ούτε άλλοι καθηγητές, ούτε γονείς, ούτε κανείς. Αν αυτή δεν είναι ψυχολογική βία, ήθελα νάξερα τι είναι?
Μεγαλώνοντας, στο μαγαζί του πατέρα μου εκτός των άλλων, πουλούσαμε γεωργικά φάρμακα, τα οποία τα συνιστούσαν οι γεωπόνοι. Τα ίδια αυτά φάρμακα που καταργήθηκαν μερικά χρόνια αργότερα, μετατρέποντας τους αγρότες από εκσυνχρονισμένους σε παρωχημένους, εν μία νυχτί, που λέει ο λόγος.
Σαν δεν έφταναν αυτά, οι διαφημίσεις στην τηλεόραση, τα τσιγάρα ήταν πρώτα και καλύτερα. Δεν υπήρχε έργο, σήριαλ, διαφήμιση, που να μην έχει τσιγάρο μέσα..
Όχι μόνο εκεί, αλλά τα τσιγάρα ήταν παντού! Τσιγάρα και ποτά! Τα τσιγάρα έφυγαν, τα ποτά έμειναν. ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Αφού έκαναν τόσο κόπο λοιπόν να με κάνουν να καπνίσω, τώρα είμαι κάτι σαν εγκληματίας.
Τόσοι μορφωμένοι άνθρωποι, έβαλαν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα σε λειτουργία, να δουλεύουν υπερωρίες, να με πείσουν για κάτι, και τώρα κάνουν τα πάντα να με ...ξε πείσουν!
Διάβαζα εφημερίδες, και δεν πίστευα πως το ίδιο πράγμα μπορούσε να έχει τόσους διαφορετικούς τρόπους ερμηνείας. Για αυτό και γω, δεν πίστευα κανένα, και από αυτό τουλάχιστον, την γλίτωσα!
Θυμάμαι μια παλιά διαφήμιση που έλεγε, Εμπιστευτείτε τα όνειρά σας στην Αγροτική!
Σκέφτηκα τότε, ότι κάτι πάει στραβά όταν κάνεις όνειρα που μπορείς να τα εμπιστευτείς σε μια τράπεζα, και τα αποτελέσματα τα ζούμε καθημερινά....
Είναι και πολλά άλλα, αλλά αυτά είναι αρκετά για ένα ποστ. Το θέμα είναι να μορφωθείς, χωρίς να παραμορφωθείς, να παραμείνεις πάντα στοχαστής, και να έχεις πάντα στο μυαλό και τους άλλους.
Για μένα και μόνο οι 2 Υποθέσεις Βατοπεδίου και Ζήμενς δείχνουν πολλά πράγματα:
Όπως έχω πει: "όταν ένα μοναστήρι-όσες και διασυνδέσεις να έχει- μπορεί διαχρονικά να "καβατζώνει" δημόσια διοίκηση, πολιτικούς και δικαιοσύνη, φαντάσου τι μπορεί να κάνει μια πολυεθνική που έχει πολύ μεγάλη δύναμη και όχι στο συμβολικό μόνο πεδίο.."
Και έρχεται και η Ζήμενς και το αποδεικνύει.
Υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες και διαχρονικές, για τις ποινικές, ούτε είμαι αρμόδιος, ούτε μπορώ με ότι κινείται στον τύπο να πω αυτός να πάει φυλακή.
Πολιτικά όμως έχω καταδικάσει ένα σύστημα, που δεν θέλει, ούτε προσπαθεί να ελέγξει χώρους και ανθρώπους που βρέθηκαν με δύναμη την οποία χρησιμοποιούν για να απομυζούν τον Λαό.
Σκέφτομαι ότι η διαχρονική χασούρα από τις μίζες της Ζήμενς συν την διαχρονική χασούρα από τα δώρα στο Βατοπέδι ξεπερνούν τα κάποια εκατομύρια ευρώ που προσπαθεί τώρα, εν όψει μείωσης του εθνικού χρέους, να μαζέψει το κράτος με πάγωμα μισθών, με άγρια έμμεση φορολογία και ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους! ( Για πράδειγμα οι δάσκαλοι στα κρατικά ΙΕΚ πληρώνονται μετά 3 χρόνια, τι κίνητρο να έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Έχω μιλήσει για τα δεκάδες εκατομύρια χρέη του Κράτους προς τις δομές πρόληψης και αντιμετώπισης των Ναρκωτικών. Όλα αυτά είναι και κερατιάτικα που κατέληξαν στον νεποτισμό..)
Δεν είμαι ρομαντικός, η διαφθορά πάντα θα ελλοχεύει, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με τα χέρια ψηλά και τα πόδια ανοιχτά!
Έχουμε φτάσει να θεωρούμε δεδομένο ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να κερδίσει εκλογές αν δεν ενισχυθεί με επιχειρηματικά κεφάλαια, ή ακόμα ότι δεν μπορεί να πάει κόντρα στους "νταβατζήδες" γιατί θα το τελειώσουν με τους αργυρώνητους δημοσιογράφους. Άν ισχύει αυτό, γιατί τότε να μη σκεφτούν κάποιοι "κομματικοί κουμπάροι" να βάλουν πιο μέσα το χεράκι τους;