ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

Η αλήθεια είναι ότι είμαι, η προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου, ότι είμαι κυνική.
Και όμως...εκεί που δεν το περίμενα, ένα μικρό πρωτοχρονιάτικο πνεύμα, τρύπωσε απο την καμινάδα και απλώθηκε στο σπίτι.
Μια προσμονή για το καινούργιο, μια ελπίδα ότι όλα θα πάνε εκεί που πρέπει, με γέμισε ξαφνικά και στρίμωξε τα συνηθισμένα πιεστικά συναισθήματα στην άκρη....

Μια μέρα πριν το γύρισμα του χρόνου, έστω και αν είναι απλά μια ακόμα νύχτα και μια ακόμα αυγή, μια μέρα πριν το δέκα γίνει 11, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην αφελή προσμονή του παίκτη που περιμένει να αγωνία να δει αν κέρδισε κάτι, ακόμα και αν έπαιξε τα λιγότερα από όλους.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

--------------------------------------------------------------------------------------

Τι Λωζάνη τι Κοζάνη?

Σε όσες χώρες και αν έχω πάει, πήγα με χαρά, με ανυπομονησία, με περιέργεια...
Στην Ελβετία θα πάω λίγο, για να μη πω με πολύ, βαριά καρδιά.
Άλλοι περιμένουν πως και πως να περάσουν στο πανεπιστήμιο, και το δικό μου το παιδάκι, έχει αποφασίσει να πάει στο EPFL..
Βέβαια, πρέπει πρώτα να τον δεχτούν, αλλά η προοπτική δεν με ενθουσιάζει καθόλου.
Και όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πιο πολύ αγχώνομαι..
Είναι μακρυά, είναι πολύ αλλιώς, είναι ΜΑΚΡΥΑ!
Θα πάμε τον Μάρτη που είναι η μέρα για τους γονείς, να δούμε το πανεπιστήμιο και την πόλη της Λοζάνης.
Είναι και το πρόβλημα με τα σπίτια που τα κλείνουν από τον Μάρτη..και μεις δεν θα ξέρουμε τίποτα μέχρι τον Ιούλιο...
Να μου λέγαν άλλη φορά ότι θα πάω στην Ελβετία, θα πέταγα από την χαρά μου..Τώρα, τι Κοζάνη- τι Λοζάνη....αλλά πόσο κάνει το τρένο να πάει στην Κοζάνη και πόσο στην Λοζάνη?
Ουφ....και πάλι ουφ.....

Αν διαβάζει κάποιος ξενιτεμένος ας μου πει κάτι να παρηγορηθώ, μήπως και νιώσω λίγο καλύτερα...
Από άποψη χρημάτων πάλι, όπως τα μέτρησα λίγο, αυτά που χρειάζονται να είσαι άνετα εδώ, χρειάζονται για να τα βγάλεις πέρα ίσα ίσα εκεί...
Υπάρχουν και ενώσεις Ελλήνων μαθητών, και δουλειά, και από όλα, αλλά αν κάτι πάει στραβά η δεν βγει, άλλο είναι να είναι να είναι στην Ελλάδα και άλλο σε άλλη...
Από την άλλη, το επίπεδο των σπουδών είναι σαφώς καλύτερο, οι προοπτικές σε αυτούς τους καιρούς, καλύτερες....η πόλη, ασύγκριτη...
Τα έχω λίγο χαμένα να σας πω την αλήθεια, και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω...Να τον ενθαρρύνω? Να τον αποθαρρύνω? Να μη λέω τίποτα? Να του λέω ότι γράφω και τώρα, τα καλά και τα αρνητικά σε λίστα?
Ουφ και πάλι ουφ.....

Τι κάνετε? Καλά? Πάντα καλά

Αυθεντικές παιδικές ευχές!

Να πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.
Να πάρω ένα play station move.
Να ανέβει η Κάρυστος στην Α κατηγορία.
Να πάω στο χωριό του Άι Βασίλη.
Να χιονίσει όταν πάω σχολείο.
Να περάσω καλά με τους φίλους μου.
Να πάρω καλούς βαθμούς στα τρίμηνα.
Να φύγω από την Έκτη γρήγορα να πάω Γυμνάσιο.
Να γίνω ποδοσφαιριστής.
Να γίνω ηθοποιός.
Να βλέπω την Πάττυ στις 6.
Να πάω στο γήπεδο του Ολυμπιακού.
Να βγω από την οικονομική κρίση και να απολυθεί ο Γιωργάκης. ( Ξέρεις τι τραβάμε εμείς τα παιδιά? Μας μειώσανε τα ηλεκτρονικά και τα παιχνίδια!)
Να μην έχω έλεγχο απο τους γονείς.


Αυτές είναι αυθεντικές παιδικές ευχές και τους ρώτησα να σας γράψω κάτι πραγματικά αυθόρμητο και αληθινό, έστω και αν είναι των παιδιών.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές τα Χριστούγεννα θα διεξαχθούν κανονικά.
Ο Άγιος Βασίλης εθεάθη να περνά πάνω απο το Χίθροου και παρά τις σπαρακτικές εκλήσεις των επιβατών, συνέχισε την πτήση του χωρίς να τους πάρει μαζί του.

Υσχυρές βροχοπτώσεις αναμένονται τις επόμενες μέρες. Χιονοπτώσεις, τις παρά επόμενες.
Ήλιος με δόντια, ΔΝΤ με δόντια, κρατιέμαι με τα δόντια, και δεν θα δαγκώσω ούτε έναν κουραμπιέ γιατί την μέση μου την ψάχνω στα απολεσθέντα..

Οι κύριοι ,κύριοι, του ΔΝΤ , θα αναχωρήσουν απο την χώρα μας ,παίρνοντας για ενθύμια τοπικά παραδοσιακά είδη, όπως σκουπίδια σε μαύρη σακκούλα, μπλέ σακκούλα, και άδειες σακούλες jambo.

Η αγορά δεν κινείται, η νυχτερινή διασκέδαση πάσχει, ενώ μεγάλη επιτυχία σημειώνει το έργο ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ.

Το δελτίο ειδήσεων θα το παρακολουθήσετε ξανά...εν ευθέτω χρόνο..η τον άλλον χρόνο!

Κλειστά επαγγέλματα κλειστό αύριο.

Θέλουν να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα και ένα από αυτά είναι των αρχιτεκτόνων.
Δεν ήξερα ότι είναι κλειστό ,αλλά μιας και το παιδί μου θέλει να γίνει και πάει 3 Λυκείου, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, πως είναι δυνατόν να πάει κάποιο παιδί σε πανελλήνιες μόνο από το σχολείο.
Αδύνατον..Εντελώς αδύνατον. Και Αινστάιν να είναι, δεν διδάσκονται γραμμικό και ελεύθερο στην τρίτη, αλλά ελεύθερο και μηχανικό.
Επομένως, θέλει δεν θέλει, μπορεί δεν μπορεί, πρέπει να κάνει ιδιαίτερα, η εκτός σχολείου το σχέδιο που χρειάζεται. Ακόμα, η πρακτική είναι τρίωρη συνεχής, που φυσικά δεν γίνεται στο σχολείο σε κανένα είδους σχέδιο.
Αυτό από μόνο του, δεν επιτρέπει σε πολλά παιδιά, όσο και να θέλουν, ούτε καν να σκεφτούν αυτό το επάγγελμα.
Λοιπόν, δεν είναι ένας τρόπος αυτός να το κρατήσουν κλειστό?
Δεύτερον, στην 3 Λυκείου, αν θέλει κάποιος να περάσει στις μεγάλες σχολές δεν έχει επιλογή εκτός από τα εξωσχολικά μαθήματα. Δεν έχει σχέση αν τα καταλαβαίνει η όχι...η Ύλη που καλείται να καλύψει λογικά θα χρειαζόταν 2 χρόνια και είναι ασύνδετη με την 2. Δεν ξεκινάνε δηλαδή κάτι στην Πρώτη και να το αναπτύξουν μέχρι την Τρίτη, αλλά κάνουν άσχετα κεφάλαια μεταξύ τους.
Για να περάσει λοιπόν κάποιος εκτός από το να διαβάζει και να του κόβει που λέμε, πρέπει να πληρώσει πολλά ...
Αυτό δεν αποκλείει τόσα παιδιά από τα όνειρα τους και τις φιλοδοξίες τους?

Τώρα με το νέο νόμο, θα έχει ρόλο ο βαθμός ...Ποιος όμως θα ελέγχει αν βαθμολογούν σωστά και δίκαια οι καθηγητές?
Έχουμε εδώ πολλούς που βαθμολογούν άλλα ντ άλλων. Ιδανικά, θα ήταν πολύ σωστό το μέτρο και φυσικά είναι πολύ καλύτερα να πηγαίνουν στις Σχολές και κει να δοκιμάζονται, αλλά μιας και είμαστε στο Ελλαδιστάν, φοβάμαι ότι θα καταφύγουμε πάλι στα ρουσφέτια και στην δουλοπρέπεια των γονιών, που ακόμα υπάρχει έτσι και αλλιώς.

Τώρα με την χώρα υπό κατοχή, και με όλα τα παρελκόμενα της Κατοχής, φτώχεια κλπ, η απελπισία των γονιών θα μεγαλώνει, πολλά παιδιά θα εγκαταλείπουν το σχολείο πολύ πιο νωρίς για να βγουν στο μεροκάματο, όπου θα μπορούσαν να βρουν, και στο Σχολείο εκτός από την υποτιθέμενη μόρφωση, θα καλλιεργείται περισσότερο ένα κλίμα μεγάλης πίεσης...να το πω ευγενικά..
Δεν μιλάω για όλους βέβαια, προς Θεού, ούτε λέω ότι δεν θα προσπαθούν οι περισσότεροι για το καλύτερο, αλλά εδώ, έχουμε πολύ άσχημα κρούσματα, και με πιάνει η ψυχή μου ότι θα εξαρτάται ο μικρός μου από τα συγκεκριμένα άτομα...

Μιλάνε για κλειστά επαγγέλματα, αλλά εδώ κλείνουν και τα όνειρα για κάποιο επάγγελμα.
Να ανοίξουν τα επαγγέλματα, δεν αντιλέγω, αλλά δεν γίνεται σε μια μέρα..Δεν γίνεται σε μια μέρα να ανατραπεί η ζωή τόσων χιλιάδων ανθρώπων. Θέλει τη σκέψη του το πράγμα, θέλει σχέδιο για την απορρόφηση των επιπτώσεων. Δεν είναι φυσικό να υπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις? Έσπασε το κεφάλι του Χατζιδάκη και το λέγαν μέρα νύχτα. Για τα κεφάλια που σπάνε κάθε μέρα, δεν υπάρχει ούτε φωτογραφία.
Έτσι είναι όμως. Το αίμα έχει μπαρ κοουντ στην τηλεόραση...

Προσπάθησαν πολύ να μας πείσουν ότι φταίμε, αλλά η έκταση της κατοχής σε όλη την Ευρώπη, που την ονομάζουν κρίση, είναι τόσο εμφανής πια, που και οι πιο καλοπροαίρετοι αρχίζουν να το καταλαβαίνουν.

Έχουν στρέψει ομάδες πληθυσμού την μια ενάντια στην άλλη. Είναι απίστευτο να ακούω και από ανθρώπους που δεν περίμενα να λένε, φταίνε αυτοί, φταίνε οι άλλοι, και δεν βλέπουν ότι το σχέδιο της καταστροφής της χώρας είναι τόσο μεγάλο και καλοσχεδιασμένο που δεν έχει προηγούμενο.
Ξαφνικά θα βρεθούμε με διαμελισμένη χώρα, με εργοτάξια που θα δουλεύουν σαν δούλοι όχι Έλληνες αλλά όλοι οι λαθρομετανάστες, το Κέντρο της Αθήνας πουλημένο σε ξένα κεφάλαια, με το Αιγαίο και την Θράκη στους Τούρκους, και τα σχολεία μας να ετοιμάζουν την νέα γενιά μεταναστών, για να φύγουν οι νέοι και να μείνει η χώρα έρμαιο των Εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου και ορυκτών, Αιολικών Πάρκων και τα πράσινα χωράφια μαυρισμένα απο φωτοβολταικά παλιάς τεχνολογίας που θέλουν να ξεφορτωθούν οι πιστωτές μας...

Τα βλέπω μαύρα γιατί μαύρα είναι τα μελλούμενα και για μένα δεν με πειράζει τόσο πολύ, αλλά σκέφτομαι και πονάει η ψυχή μου για τους πιο αδύνατους. Ποιος Καιάδας θα γεμίσει από τα θύματα της Κατοχής?

Έρχονται γιορτές αλλά μόνο τα μικρά παιδάκια χαίρονται πια. Από μια άποψη, ευτυχώς που δουλεύω μαζί τους και με παρασέρνουν λίγο, λέμε και ένα τραγούδι και μου ανοίγει η ψυχή...
Τζίγκλου μπελλς , λοιπόν Καλές γιορτές..Όσο για την Νέα χρονιά? Καλή να είναι η πρώτη χρονιά της Νέας Τάξης....

Σκέψεις για το τώρα και το αύριο...

Τώρα, που τα μεγάλα λόγια έγιναν μικρά,
Τώρα, που οι προσδοκίες έμειναν λειψές,
Τώρα, που μείναμε χωρίς αυταπάτες και μεγάλα όνειρα,
Τώρα, είναι ώρα για περισυλλογή.

Τώρα, που τα όνειρα πρέπει να αλλάξουν,
Τώρα, που και το σήμερα περνάει αλλιώς,
Τώρα, που νιώθουμε όλα να μας προδίδουν,
Τώρα, είναι ώρα για να μεγαλώσει η καρδιά μας.

Οι ευχές για τον νέο χρόνο, φαίνονται τόσο παλιές!
Μόνο η υγεία, φαίνεται πιο πολύτιμη!
Νάχουμε δύναμη να αντέξουμε όσα έρθουν,
μόνο νάχουμε απόθεμα ψυχής να μην παίρνουμε της μετρητής
αυτά που δεν μετρούν.

Εφορία και ισοπολιτεία.....

WOW!! Ο Δήμαρχος Καρύστου έστειλε επιστολή στο υπουργείο για την επικείμενη διακοπή της Εφορίας μαζί μας...Δηλαδή θα τα μαζέψει και θα φύγει για άλλες πολιτείες και θα αφήσει εδώ κάτι υπηρεσίες δευτεράτσες...
Δεν είναι εύκολο να το καταπιείς ΚΑΙ ΑΥΤΟ , και για αυτό τον λόγο λοιπόν, σύσσωμο το σώμα των πολιτών, με μια γροθιά με μια φωνή, ζητάμε την Εφορία να μείνει με όλες της τις υπηρεσίες ως έχει.
Έχουν αρχίσει λοιπόν και στέλνουν όλοι οι φορείς επιστολές και διαμαρτυρίες για αυτόν τον λόγο προς κάθε αποδέκτη.
Αφού έστειλαν οι πάντες λοιπόν προς όλους, τσουπ και ο Δήμαρχος Καρύστου που συντόμως θα μας χαιρετίσει, στέλνει και τα δικά του χαιρετίσματα..

Να σας πω την αλήθεια τον είχα ξεχάσει...Πολύ πριν τις εκλογές, τα μηχανήματα του διπλανού Δήμου, που τώρα γίναμε ένα, έκαναν του κόσμου τις δουλειές..
Φαίνεται ότι υπάρχει κάποια φόρμουλα συνεργασίας μεταξύ των Δήμων που δεν ξέρω και μπορεί του ενός οι υπηρεσίες να αναλαμβάνουν του άλλου, αλλά τότε τι τον θέλουν τον Καλλικράτη?
Τέλος πάντων αφού ο κόσμος έκανε την δουλειά του, δεν σκέφτεται κανένας τέτοιες λεπτομέρειες ενοχλητικές ίσως για μερικούς.
Έτσι και αλλιώς τώρα βγήκε και με τέτοια μεγάλη πλειοψηφία, που χαλάλι τα έργα....

Η Εφορία καλό θα είναι να μείνει στην θέση της...
Έχουμε μεγάλη έκταση, άγονη, και δύσκολη....Πάντα ο πολίτης ταπληρώνει όλα, αλλά και οι εργαζόμενοι που έχουν οικογένειες , μανάδες κυρίως...τι σόι πολιτική είναι αυτή..δεν καταλαβαίνω,,,,

Αίμα- δάκρυα και ...ψέμμα!

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!!!
( Foto SIBILA πολίτης στην Κερατέα τις προάλλες για την χωματερή.)


Εμ έτσι είναι!! Όλα ανάποδα τα εννοούν στο ΠΑΣΟΚ! Σήκωσε την γροθιά..αλλά δεν καταλάβαμε τι εννοούσε, γιατί είναι και πονηρούλης....

Είπε ότι υπάρχουν λεφτά, δεν είπε για ποιους! Εννοούσε για τα υποβρύχια που γέρνουν αλλά το καταλάβαμε αργά...

Του δώσανε βραβείο που σκέφτηκε και μεις νομίσαμε ότι είναι χαζοί...Πράγματι αυτό που σκέφτηκε και έκανε σε χρόνο dd να καταστρέψει μια χώρα, θέλει βραβείο από αυτούς που τον έβαλαν...

Απλά μιλάμε από άλλη θέση, αυτό είναι όλο...Φαίνεται ότι ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει, και δεν μας λένε για υπερβολές πια.....

Είμαστε υπό κατοχή, και κάθε κατοχή έχει ανάγκη από δυνάμεις καταστολής. Δεν τους παίρνει να έχουν στρατό αλλά υπάρχουν χίλια δυο παραθυράκια να μας στείλουν κυανόκρανους, διάφορα σώματα -και καλά ασφαλείας- δικιάς τους βέβαια....

Δεν θα μου φανεί παράξενο, απορώ κιόλας που δεν τους έχουν στείλει ακόμα, αλλά και μεις είμαστε πολύ υπάκουοι..μέχρι τώρα τουλάχιστον. Βέβαια στον 'Εβρο έχει πάει κάποιο σώμα..Για αρχή καλά είναι..
Από μια άποψη είναι καλύτερα...Πιο καλά να σε βαράει ο ξένος παρά ο δικός σου... Άσε που μια οικογένεια είμαστε όλοι μην αρχίσει πάλι κάνας εμφύλιος..... Δεν λέει.....

Πάντως τα πράγματα είναι πολύ σκούρα για πολύ κόσμο και οι καναπέδες έχουν αρχίσει να τρίζουν επικίνδυνα..

Άγιε Βασίλη, να φύγεις...Να πας αλλού!

Εμ τι νόμιζες? Ότι σε έχουμε ανάγκη?
Εμείς έχουμε τον Τζέφρι μας, τις Αλέκες μας, τον έτσι μας, τον αλλιώς μας....τον Ρεν μας και τον κακό μας τον καιρό επίσης...
Τι νόμιζες κυρ Βασίλη μου? Ότι θα κάθομαι να σε παρακαλάω κάθε χρόνο να μου φέρεις το ένα και το άλλο?
Και που σε παρακάλαγα δηλαδή τι κατάλαβα? Μια ζωή να μη πω που έχεις γράψει το όνομα μου στην λίστα σου, για αυτό και γω, φέτος, όχι μόνο δεν θα σου ζητήσω τίποτα, αλλά δεν θέλω να σε δω στα μάτια μου...
Άσε που δεν λες να αδυνατίσεις λίγο και με κολάζεις με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Σαν δεν ντρέπεσαι, Άγιος άνθρωπος, αυτοσυγκράτηση καθόλου!
Ωραίο παράδειγμα δίνεις στα παιδιά! Πάλι καλά που δεν καπνίζεις κιόλας...αν και όλη αυτή η κάπνα από την καμινάδα, δεν είμαι και σίγουρη ότι είναι επειδή είναι η φωτιά.....

Τώρα που βρέχει με το τουλούμι, και έλιωσε το χιόνι, τώρα που έχω μαγειρέψει και τα παιδιά διαβάζουν για αύριο, τώρα που ετοιμάζομαι να πάω στην δουλειά μου, δεν έχω τίποτα να σου ζητήσω...Για αυτό σου λέω... Να φύγεις να πας αλλού....

Marianaonice- Οι προσβολές και μεις....

Τι μαλάκες είναι αυτοί ρε παιδί μου!!
Λέμε να μην μιλάμε άσχημα και πράγματι αποφεύγω να γράφω λέξεις που αν μη τι άλλο δείχουν μια έλλειψη φαντασίας.
Όμως όταν άκουσα ότι έχασε τον αγώνα που παίζει κάθε Κυριακή ο Olly Ren επειδή ασχολείται με την Ελλάδα, και να το λέει αυτό την Βουλή, και με σοβαρό ύφος...ΕΕΕΕΕΕΕΕ ΕΊΝΑΙ ΜΕΓΆΛΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!! ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ...
Εμπρός στον δρόμο που άνοιξε η Πετρούλα...Του ίδιου επιπέδου είναι και οι λογιστάκοι που μας προσβάλουν μας μειώνουν και μας κάνουν κουμάντο και μεις απαθέστατοι παρακολουθούμε την καταστροφή μας λες και μιλάμε για άλλους.

www.marionaonice.blogspot.com, λένε ένα μπλόγκ που το έβλεπα εδώ και κει, χωρίς να το παρακολουθώ ιδιαίτερα, παρακολουθώ όμως τους Μπλόγγερ ενωμένους ποτέ νικημένους.
Πως βγήκαν τα προσωπικά της στοιχεία στην εφημερίδα? Πως γίνεται ένας άνθρωπος να διασύρεται δημοσίως χωρίς εισαγγελική εντολή?
Τελικά η κυρία Μαριάννα του άρθρου της εφημερίδας είναι εφέτης και πολύ λογικό λόγω επαγγέλματος, να μην έχει γράψει τα στοιχεία της..Φαντάζομαι ότι η λασπολογία μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην δουλειά της, αλλά η Ελλάδα είναι ο πιο ιδανικός τόπος να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, ενώ μπορείς κάλλιστα να δηλώνεις ότι άλλο θέλεις. Όμως στο μπλόγκ αναφέρει ότι καμία σχέση δεν έχει το marianaonice με την δικαστικό που αναφέρει η εφημερίδα... Τι να πω....!!

Έχω διαβάσει τα τέρατα στα μπλόγκς, μέχρι και προτροπές για δολοφονίες κάνουν, αλλά φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό να αναφερθεί δημοσίως η να γίνει κάποια καταγγελία. Αντίθετα, αν έχεις προσωπικά με κάποιον, και εντελώς τυχαία ξέρεις και κάποιον που μπορεί να σου αποκαλύψει την ταυτότητα του , μπορείς ωραιότατα να τον ξεφτιλίζεις..
Πάντα όμως ο χαφιεδισμός ήταν το όπλο των δειλών και των αδυνάτων.


Φίλοι μου, η Ελλάδα κάνει bangee jumping σε όλα τα επίπεδα και όπου νάναι η το σκοινί θα σπάσει, η θα φάμε το κεφάλι μας γιατί όπως πάντα δεν μετράμε σωστά το σκοινί από όπου κρεμόμαστε..

ps

Θα ήθελα να πω επίσης ότι δεν έχει σημασία το τι πιστεύει ο κάθε μπλόγκερ και το τι υποστηρίζει στο μπλόγκ. Σημασία και μόνο έχει ότι φανερώθηκαν στοιχεία χωρίς την συναίνεση του ιδιοκτήτη. Αυτό για μένα, που είμαι ένας απλός, μεσαίας μόρφωσης άνθρωπος, είναι το πιο σημαντικό.

A love letter to Geofry!

Ah Geofry!! I, like other Giannis cried for Koula, sigh and cry for your love..
Geofry, why have you stopped loving me? How is it possible to forget all our memorable moments?
I bring back memories and I shiver only to the memory of your touch...But you are not a lover who can easily be forgotten...You are not only a great lover, but an exceptional thinker too..
Between you and me, your peanut is not that big ,at least according to my standards, but where nature fails, your brain steps into, and fills every gap....
I know that you secretly think of me, and sent Olly to replace you... I appreciate his efforts, I really do, but you speak my language, although most of the times you can't put two verbs right, but I have always thought that it is kinky...
Geofry, over the years, you have pushed all my buttons, I have been transformed into an obedient slave, I can't say no, to whatever you may put in your mind, and now you want to go and leave me with Olly....
Don't go Gef!! You are a great f....r, an amazing thinker, and in my masochist world you are my only master...


PS
Ντρέπομαι να τα γράψω στα Ελληνικά...χαζό, αλλά πραγματικό.

Είναι τρελοί αυτοί οι γονείς!!! (ας είναι και Ρωμαίοι)

Λοιπόν τα πράγματα έχουν ως εξής...

Στο φροντιστήριο με βοηθάει μια κοπελίτσα 24 χρονών, ένα εξαιρετικό παιδί, με μεγάλη ευγένεια, πολύ καλούς τρόπους, με άριστη γνώση Αγγλικών, Γερμανικών, και Ολλανδικών, μιας και οι γονείς της είναι ο μπαμπάς Γερμανός και η μαμά Ολλανδέζα.
Τέλειωσε το Λύκειο στην Κάρυστο, σπούδασε Ψυχολογία στο Αμερικάνικο Κολέγιο και έκανε μεταπτυχιακό σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ολλανδίας.
Γύρισε λοιπόν στην Ελλάδα με ένα μεταπτυχιακό που το πήρε με άριστα στην κλινική Ψυχολογία και ψάχνει για δουλειά.
Έχει στείλει πολλά βιογραφικά και μια συνέντευξη που έδωσε προχτές έγινε η αφορμή να γράψω αυτό το κείμενο.
Σε ένα κέντρο κάπου στην Νέα Ερυθραία, μαζεύτηκαν γκρουπάκια από νέες και νέους που ψάχνουν για δουλειά ..Όλοι με τα πτυχία τους, τα μεταπτυχιακά τους, την προυπηρεσία τους, ακόμα και γραφεία, να συνοστίζονται για μια θέση που ασχολείται με νήπια και πιτσιρίκια....Απίστευτο και όμως αληθινό.
Για μια δουλειά που χρειάζεται άντε νάσαι νηπιαγωγός, άντε να ξέρεις και μια γλώσσα πάρα πάνω, -μιας και υπάρχουν πολλοί ξένοι-, να είσαι καλός και υπομονετικός άνθρωπος, με αγάπη για τα παιδάκια.
Σε αυτές τις δουλειές το να είσαι εξωστρεφής και δημιουργικός, είναι ένα πραγματικό προσόν, το να έχεις μεταπτυχιακό πάλι όχι..

Αγαπητοί γονείς, αν είστε ένας από αυτούς που στέλνετε τα παιδιά σας σε κέντρα που ασχολούνται δημιουργικά με τα παιδιά, το αν είναι ψυχολόγοι η όχι, δεν αφορά το παιδί, αλλά εσάς.
Εσας καλοί μου, και το φόβο των ιδιοκτητών, της Εταιρίας, του οποιουδήποτε που συναλλάσσεται μαζί σας, να μην σας χάσει.
Η συμπεριφορά των ανθρώπων που ασχολούνται με τα παιδιά, πρώτα έχει να κάνει με τον φόβο του τι σας μεταφέρει, και ακόμα χειρότερα αν είστε παρόντες, να έχουν την έγκριση σας.
Παίζουν δηλαδή με τα παιδιά και αν είστε παρόντες και σεις, πρέπει να βρουν την ισορροπία μεταξύ του τι πρέπει να κάνουν με το παιδί από την μια, και το τι πρέπει να κάνουν για να μην προκαλέσουν το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα σε σας.

Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο για να σας συνδέσει μια πρίζα, ούτε να έχει μεταπτυχιακό στην ψυχολογία για να τραγουδήσει με το παιδί , να παίξει μαζί του, να ζωγραφίσει παρέα.
Οι γονείς αισθάνονται ασφαλείς, οι ιδιοκτήτες ανεβάζουν το πρεστίζ της Εταιρίας τους η του Σχολείου τους, τι γίνεται όμως με τους εργαζόμενους?
Αυτούς και αυτές, που έφαγαν τα χρόνια τους πάνω στα βιβλία, που ονειρεύτηκαν μια καριέρα με νόημα, που εξανέμισαν τις οικονομίες της οικογένειας τους, που δούλεψαν στην ξενιτιά σε δουλειές λάτζας με το όνειρο όταν αυτά τελειώσουν να φτιάξουν την ζωή τους...
Και αυτό πιστεύει κάποιος ότι δεν τους μειώνει? Ότι δεν τους κάνει να νιώθουν απελπισία και αδιέξοδο?
Εμένα με βολεύει πολύ που την έχω βοηθό, για όλους τους πιο πάνω λόγους, και φυσικά η διδασκαλία σε τόσες διαφορετικές ηλικίες, είναι πολύ καλύτερα από αυτή τη δουλειά σε ένα τέτοιο κέντρο, αλλά δεν μου αρέσει να συμβιβαστεί μαζί μου. Δεν θέλω να έχω κάποιον εργαζόμενο επειδή δεν βρίσκει κάτι καλύτερο, κάτι που να της αξίζει πιο πολύ.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά μήπως οι παράλογες απαιτήσεις τους κάνουν ακόμα δυσκολότερους?

Ποιός γιορτάζει?

Ποιός γιορτάζει σήμερα παιδιά?

Μαθητής 1. Ο θείος μου και ο ξάδελφος μου.
Μαθητης 2. Η θεία μου και η γιαγιά μου.
Μαθητής 3. Ο θείος μου, η ξαδέλφη μου, ο παππούς μου και ένας μακαρίτης!!!!

Του Αγίου Νικολάου- Τοπική αργία.

Τοπική αργία σήμερα μιας και γιορτάζει ο Άγιος Νικόλαος. Γιορτάζει η πόλη Νίκηδες και Νικολέτες, και είναι λογικό κάθε σπίτι παρά σπίτι να έχει μια γιορτή.
Στις τοπικές αργίες τα σχολεία κάνουν εκκλησιασμό και μετά πάνε βόλτα. Η βόλτα και η αργία παρασέρνει και όλα όσα θεωρούνται σχολεία το απόγευμα, εκτός από τα φροντιστήρια της 3 Λυκείου.
Εμένα με έπιασε η εργατικότητα από τη μια και η βαρεμάρα από την άλλη, να έχουμε κάθε τρεις και λίγο μια αργία, και τους είπα, αργία ξεαργία, τα μαθήματα κανονικά.

Με γράψανε κανονικά και κάθομαι να γράφω ποστ περιμένοντας μπας και φανεί κανείς τις επόμενες ώρες.
Το ωραίο είναι ότι αν πω εγώ ότι είναι αργία και δεν κάνω μάθημα, σου λένε, Όλο αργίες και μεις πληρώνουμε τις ώρες..Αν πεις κάνω μάθημα και ας είναι αργία, δεν έρχονται...Καρατσεκαρισμένο μέσα στα χρόνια.

Τέλος πάντων, αυτά προς το παρόν.
Καλά να περνάτε όλοι και όλες και να πηγαίνετε στα μαθήματα σας οι νεότεροι, γιατί τα μαθήματα είναι σαν την αντιβίωση..Πρέπει να πάρεις όλες τις δόσεις να δεις αποτέλεσμα...

Νοσοκομείο Καρύστου..

Όταν σκέφτομαι το Νοσοκομείο συγκινούμε..
Θυμάμαι τον πατέρα μου στην καρδιολογική και την προσοχή του πάντα ευγενικού κ.Γεωργιάδη, την γιαγιά μου και τόσους άλλους συγγενείς, φίλους, που βρήκαν εκεί ένα αποκούμπι, μια παρηγοριά, μια εξυπηρέτηση...
Πολλοί δεν ξέρουν το πόσο μακρυά είναι η Χαλκίδα και το πόσο δύσκολο είναι όχι μόνο να μεταφερθεί ασθενής, αλλά και για τις οικογένειες.
Και όταν μιλάμε για οικογένειες δεν μιλάμε μόνο για τους κατοίκους Καρύστου, αλλά και για τα χωριά που είναι ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ από δω.

'Εχουμε συνηθίσει να λέμε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Τη μια δεν βρίσκουμε τον γιατρό, την άλλη δεν μας γράφουν τα φάρμακα, την τρίτη δεν μας δίνουν εισιτήριο γιατί δεν πήγαμε από τις 7!
Όμως το Νοσοκομείο είναι εκεί, δωρεά της Αμερικής, για εμάς και όσους έρχονται στα μέρη μας.
Όπως το βλέπω εγώ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ αφού είναι δωρεά στην πόλη, και δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κλείσει.
Όσο είναι νωρίς θα μπορούσαν όλοι οι γνωρίζοντες κάτι πάρα πάνω να βρουν τρόπο να μείνει ανοικτό.
Τώρα με τον Καλλικράτη θα υπάρχει κάποιο παράθυρο, δεν μπορεί!
Αφού αναλαμβάνει τόσα και τόσα, θα κλείσει το Νοσοκομείο?

Μπορεί να είναι απλά φήμες, αλλά έτσι ξεκινάνε όλα και μετά λέμε...ΑΑΑ! Τώρα είναι αργά τι να κάνουμε?

Όχι μόνο δεν πρέπει να κλείσει το Νοσοκομείο, ειδικά τώρα που έχει οργανωθεί αρκετά καλύτερα σε σχέση με άλλα χρόνια, χάρη σε γιατρούς που αγάπησαν τον τόπο και αποφάσισαν να μείνουν εδώ μόνιμα, και με αρκετά μηχανήματα, αλλά πρέπει να πάρουμε και ένα τέλεια εξοπλισμένο ασθενοφόρο.

Με πιάνει τρόμος μόνο που το σκέφτομαι...

Καλό μήνα..ιδέες και όνειρα.

Ήρθε και ο Δεκέμβρης....άρχισαν και οι χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις να μας ξεσηκώνουν για αγορές που δεν μπορούμε να κάνουμε.
Κοντεύουμε να πάθουμε παράκρουση. Από την μια οι αναλύσεις της απελπισίας και από την άλλη ο φωτεινός κόσμος της αμπαλαρισμένης νωθρότητας.
Έχουμε γράψει τόσα πολλά και γράφονται άλλα τόσα, που πραγματικά δεν έχω καμιά όρεξη να γράψω οτιδήποτε για γιορτές και πανηγύρια.

Αντί για αυτό, σκέφτομαι το τι θα μπορούσε να κάνει κάθε μικρή κοινωνία να βοηθήσει με αξιοπρεπείς τρόπους τα μέλη της που πάσχουν από την κρίση.
Είδα στην τηλ. και το βρήκα πολύ καλό το εξείς. Δίνει η εκκλησία η ο Δήμος μια αίθουσα, και εκεί πάνε τα ρούχα που θα ήθελαν να τα δώσουν έτσι και αλλιώς αυτοί που δεν τα χρειάζονται πια και πάνε και τα διαλέγουν όπως σε ένα μαγαζί, όποιος τα χρειάζεται.
Και σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με παπούτσια, με κουρτίνες, και με άλλα είδη ρουχισμού και σπιτιού ακόμα.
Φυσικά πρέπει να υπάρχουν εθελοντές να διαχειριστούν αυτό το θέμα.
Επομένως ένα δίκτυο εθελοντών πρέπει να δημιουργηθεί αλλά το βλέπω δύσκολο εδώ πέρα..
Το γιατί....είναι μια πονεμένη ιστορία και δεν είναι της παρούσης, που λένε...

Έχω επεξεργαστεί και τρόπους να μειώσω και τα χρόνια που χρειάζονται για να φτάσει κάποιο παιδί στο lower, (που σημαίνει πολλά χρήματα) αλλά επειδή αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα, καθότι το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και ΑΛΛΟ, δεν μπορώ να το κάνω συλλογικά σε όλους, Όμως, ήδη έχω εφαρμόσει αυτό το σύστημα σε πολλά παιδιά και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, απλά δεν το μαθαίνει κανείς άλλος...Το να φτάσει ένα παιδί στο proficiency στην 3 Γυμνασίου είναι ένα πρόγραμμα και ένας στόχος που μπαίνει με το καλημέρα...και φυσικά δεν είναι για όλους...
Άλλοι δεν θέλουν, και άλλοι δεν μπορούν. Όμως υπάρχουν και πολλά παιδιά που τους ταιριάζει και ονειρεύομαι ότι κάποτε θα είναι σπουδαίοι και τρανοί και θα με θυμούντε με αγάπη... Τι να κάνουμε? Έχω και γω τα όνειρα μου για το μέλλον...

Ότι είναι θε να ρθεί, αλλιώς θα ...θα πάω να το βρώ..

Κατά αρχάς..ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Σε πείσμα όλων των καταστάσεων, όλων των συνθηκών, όλων των προγνωστικών, θέλω να είμαι αισιόδοξη και να να βλέπω ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, ενώ όσο ζω..εννοώ..
Και γω να μη ζω, δεν βαριέσαι βρε αδελφέ!! Θα αλλάξουν για τα παιδιά μου που είναι μικρά ακόμα ...Το θέμα είναι ότι θα αλλάξουν..
Το λάθος που κάνουμε και στεναχωριόμαστε είναι ότι περιμένουμε να γίνει αυτή η αλλαγή σύντομα...Έχετε ακούσει την διαφήμιση που λέει...ΦΕΕΕΕΕΕΤΑΑΑΑ!

Για να πάρουμε κουράγιο λέμε συχνά ότι περάσαμε πολέμους, κατοχή, εμφύλιο, και όμως τα ξεπεράσαμε και προχωρήσαμε και όλο αυτό το καταπληκτικό που μας οδήγησε εδώ που ήρθαμε και δεν ξέρουμε από που να φύγουμε...
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι το θεωρούμε σαν ένα συλλογικό κουράγιο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν το μαρτύριο της κάθε μονάδας, και όποιος δεν έχει κάποιον να του το εξιστορήσει, θα το ζήσει ο ίδιος...να δει τι εστί βερίκοκο και όλα τα φρούτα μαζί...

Κουράγιο αδέλφια και αδελφές, χωρίς παρεξήγηση, τι να πάρουν εκ του μη έχοντος....
Βάλτε και ένα πασπουάρ (έτσι το λένε?) καλού κακού...
Θα πάρουν και τα σπίτια οι τράπεζες, να δω τι θα τα κάνουν? Ποιο καλά δεν είναι να μας αφήσουν εδώ που είμαστε, να τα καθαρίζουμε, να τα συντηρούμε? Τι να τα κάνουνε κλειστά και έρημα?

Καλημέρα λοιπόν, και ψυχραιμία...

Βυζαντινή Χορωδία στην Κάρυστο...

Εδώ και 2 η 3 χρόνια, μπορεί και περισσότερο, δημιουργήθηκε η Βυζαντινή Χορωδία στην Εκκλησία  ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ.
Τα μαθήματα γίνονται στην αίθουσα εκδηλώσεων στην Παναγία στον Αετό από τον πάτερ Γιώργη Ράπτη που διδάσκει τα μικρά, και τον πάτερ Σωτήρη Τσούγκα που διδάσκει τους μεγάλους.

Στην αρχή σκέφτηκα να πάω να τους βρω, να μου πούνε ακριβώς τις λεπτομέρειες και τις πληροφορίες, όμως νομίζω ότι αυτές τις πληροφορίες, είναι εύκολο να τις βρει κάποιος ενδιαφέρεται. Φυσικά είναι δωρεάν!

Θα σας πω όμως τι συνέβη χτες, και με έκανε να γράφω σήμερα αυτό το ποστ....

Η Δεσποινούλα ήρθε πιο νωρίς από τα άλλα παιδάκια στο μάθημα. Έτσι λοιπόν είχαμε λίγα λεπτά μπροστά μας για να κουβεντιάσουμε λίγο ...Την ρώτησα αν πηγαίνει και φέτος στην χορωδία..
Το προσωπάκι της φωτίστηκε, η μεσημεριανή νύστα εξαφανίστηκε, και μου είπε τα πρώτα κάλαντα για φέτος..Τα βυζαντινά...
Η Δεσποινούλα μου είπε ότι φέτος είναι πάνω από 20 παιδάκια. Μια χαρούμενη κυψέλη από παιδάκια που αφήνουν τις ψυχούλες τους να ανοίξουν στην διδασκαλία του πάπα Γιώργη.

Ο πάπα Γιώργης και ο παπα-Σωτήρης, είναι δυο νέοι άνθρωποι, γλυκύτατοι και ευγενικοί.
Χωρίς πολλά λόγια διαφήμισης, η Βυζαντινή χορωδία, φαίνεται ότι βρήκε τρόπο να πλησιάσει πολλούς ανθρώπους και να τους δώσει μια διέξοδο που ελαφρύνει την ψυχή και γεμίζει την καρδιά με μουσική και προσευχή.

Η Δεσποινούλα μου μιλούσε πολύ ώρα για τα παιχνίδια που παίζουν, για το πόσο καλά τους μιλάει ο παπα-Γιώργης και πόσο πολύ τα αγαπάει όλα τα παιδάκια.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει καλύτερη διαφήμιση και σπουδαιότερος λόγος να ενδιαφερθούμε περισσότερο για την Βυζαντινή Χορωδία, από τα ενθουσιώδη λόγια ενός παιδιού 3 η ώρα το μεσημέρι.....

ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ......

Καλημέρααααα! Βαρύς και ασήκωτος ο Μιχάλης, με το ένα χέρι έξω από την πόρτα του αυτοκινήτου, χαιρέτησε τον διπλανό του.
Ο πρωινός ήλιος έπεφτε στο μπαμπρίζ του αυτοκινήτου προσπαθώντας μάταια να παρακάμψει την σκόνη και να φτάσει μέχρι τα καθήσματα..
-Καλημέρα Μιχάλη! Είπε πρόσχαρα ο Αντρέας και του έτινε το χέρι για χειραψία...

Από πίσω ακούστηκαν κόρνες από ανθρώπους που δεν συμμερίζονταν την χαρά για την συνάντηση τους, αναγκάζοντας τους να κάνουν στην άκρη και να συνεχίσουν την κουβέντα τους μακρυά από την ροή της κυκλοφορίας...

-Τι έγινε ρε Μιχάλη... Δεν έχει δουλειά σήμερα?
-Έχει μωρέ...πως δεν έχει...Πετάγομαι μέχρι την οικοδομή να δω τι κάνουν οι εργάτες και θα γυρίσω.
- Τι φτιάχνεις?
Ο Αντρέας, ένας χαρούμενος αισιόδοξος νέος άνθρωπος, γύρω στα 30, ήξερε τον Μιχάλη από χρόνια..Από τότε που δούλευαν μαζί στο ίδιο συνεργείο.
Από τότε ο Μιχάλης προχώρησε, πήρε δικές του δουλειές, ενώ ο Αντρέας συνέχισε να δουλεύει με το παλιό τους αφεντικό.

- Προσπαθώ να τελειώσω με τις μπογιές πριν χαλάσει ο καιρός..Ευτυχώς πάει καλά μέχρι τώρα..Αλλιώς...θα μένανε μέχρι την Άνοιξη...
-Και δεν μου λες ? Ποιους έχεις τώρα?
- Τι νάχω ρε Αντρέα? Όποιους βρω...Αλβανούς, Πακιστανούς...ξέρεις...
Συνέχισε ο Μιχάλης με ύφος ιδιοκτήτη φυτείας στην Βραζιλία...
-Γιατί βρε Μιχάλη δεν παίρνεις και κανέναν Έλληνα? Δεν υπάρχει πια κανείς να πηγαίνει οικοδομή?
- Πως δεν υπάρχει? Υπάρχει....Άντε πλήρωσε τους να δεις? Λες και δεν ξέρεις...Μην κοιτάς εσύ που είσαι εργατικός και αξίζεις τα λεφτά σου Αντρέα μου...Βάλε ΙΚΑ σύκα μίκα, βάλε και το κάθε τρις και λίγο που σταματάνε, μια ο καφές, μια ο μεζές, μια τα δικά τους που παίρνουνε...Δεν μπορεί να κυλήσει η δουλειά.. Έχω εκεί τους ξένους και ησύχασε το κεφάλι μου..Ούτε λόγια, ούτε τίποτα...Δεν μου κάνει? Παίρνω άλλον...Να ...μάτσο περιμένουν..Όχι που θα κάθομαι να παρακαλάω τον καθένα να κουνηθεί...Άσε με καημένε....

Ο Μιχάλης είχε κοκκινίσει και ο τόνος της φωνής του είχε ανέβει γεμάτος αγανάκτηση και απογοήτευση..Ίσως πάλι και από λίγη ντροπή, μιας και ο Αντρέας ήταν κάποτε συνάδελφος και ήξερε καλά ότι ο Μιχάλης πρώτος από όλο το συνεργείο σταμάταγε για καφέ, και τελευταίος σηκωνόταν από την ταβέρνα το μεσημέρι...

- Και δεν μου λες Μιχάλη? Πληρώνουν οι ιδιοκτήτες? Τώρα με την κρίση είσαι σίγουρος ότι θα τα πάρεις τα λεφτά σου?
-Ναι ρε! Είσια καλά? Εννοείται! Απάντησε θιγμένος ο Μιχάλης..¨Τι με πέρασες? Κορόιδο?¨
" Έχω πάρει επιταγές...με το ποσοστό μου με όλα....Δεν έχω τέτοια ευθύνη τσάμπα!! Πρέπει να είμαι από πάνω, μη κάνουν λάθη, να τρέχω....τι έτσι....

Ο Μιχάλης κοίταξε πέρα την σειρά των αυτοκινήτων που κατέβαιναν τον δρόμο σκεφτικός μήπως δεν είχε πείσει τον Αντρέα για το δίκιο του και την αξία του σαν εργολάβος...
Μετά από μια μικρή παύση, ρώτησε τον Αντρέα..
" Εσύ Αντρέα, ακόμα με τον Καλέργη δουλεύεις?
-Ναι , δεν έχω παράπονο...Με πληρώνει....δουλειά έχουμε...συνεργάζεται ακόμα με τον Παπαδόπουλο..ξέρεις..τον μηχανικό...Καλά πάμε...

Στο άκουσμα του ονόματος του Παπαδόπουλου ο Μιχάλης άστραψε και βρόντηξε...

-Τι λες! Σοβαρά! Με αυτόν τον άχρηστο! Αυτός ρε...αυτός ρε....

Ο Μιχάλης είχε αρχίσει να μπερδεύει τα λόγια του και να μη μπορεί να πει αυτό που τον έκανε να φωνάζει μες τον δρόμο...

-Αυτός ρε δεν είναι άνθρωπος για να συνεργαστείς!!
-Σιγά ρε Μιχάλη! Άραξε! Τι έχεις με τον άνθρωπο? Του απάντησε λίγο ειρωνικά ο Αντρέας, μιας και σε ένα χωριό όλοι ξέρουν το τι έχει ο ένας με τον άλλον, ακόμα και αν ποτέ δεν το λένε φωναχτά. Όλος ο κόσμος της οικοδομής ήξερε ότι ο Παπαδόπουλος είχε δανείζει λεφτά στον Μιχάλη για να ξελασπώσει όταν του είχαν φορτώσει κάτι ακάλυπτες επιταγές. Όμως
δεν του έδινε δουλειές και ο Μιχάλης όχι μόνο δεν του επέστρεψε ποτέ τα λεφτά, αλλά είχε γίνει και ορκισμένος εχθρός του...
Παρόλα αυτά, ο Μιχάλης προσπάθησε να εξηγήσει την οργή του..
¨Αυτός ρε δεν παίρνει Έλληνες στις δουλειές του...
-Και εγώ Μιχάλη τι είμαι? Κινέζος? Οι δικοί σου Πακιστανοί τι είναι ? Έλληνες?

Ο Αντρέας άρχισε να γελάει, και όσο γελούσε, τόσο νευρίαζε ο Μιχάλης...
'Αντρέα, μη με βουρλίζεις τώρα...Άλλο εγώ, άλλο αυτός!! Εγώ δίνω προσφορά, αν δεν τους αρέσει θα πάρουν άλλους πιο φτηνούς..Τι να κάνω?
-Και γιατί ρε Μιχάλη σε πειράζει που κάνει και ο Παπαδόπουλος το ίδιο? Επειδή έχει πιο πολλές?

Τι ήταν να το πει αυτό ο Αντρέας....Φούντωσε και κόρωσε ο Μιχάλης που ήθελε να γίνει από εργάτης - εργολάβος, και από εργολάβος- μεγαλοεργολάβος, αλλά κάτι σαν τον Παπαδόπουλο του έκοβαν τον δρόμο, μιας και μπορούσαν να δίνουν καλύτερες προσφορές...

Βρε Μιχάλη, έλα ηρέμησε!! Άντε πάμε να κάνουμε την δουλειά μας και τα λέμε άλλη φορά..

Ναι μωρέ...(είπε πιο ήρεμα ο Μιχάλης) πάω και γω να δω τι κάνουν και οι δικοί μου ..κάνουν καμιά προκοπη η την έχουν αράξει στον ήλιο?

Μπήκαν στα αυτοκίνητα και ξεκίνησαν για τις δουλειές τους ενώ ο ήλιος ακόμα προσπαθούσε να διαπεράσει την σκόνη στα παμπρίζ....

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη...2010

Καλέ μου Άγιε Βασίλη,
σου γράφω νωρίς νωρίς, για να διαβάσεις γράμμα μου πρώτο πρώτο και να μου φέρεις τα δώρα μου.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να φέρεις τον Χειμώνα...Γιατί Χριστούγεννα χωρίς κρύο είναι άχαρα και μπερδευόμαστε και νομίζουμε ότι έχουμε Πάσχα...
Δεύτερον θα ήθελα να περάσουν τα παιδιά στις εξετάσεις τους να ησυχάσουμε και μεις να πάρουν και μια χαρά οι γονείς από τα βλαστάρια τους.
Τρίτον, να φωτίσεις τους τροικάνους να ηρεμήσουν λίγο μπας και μείνει και κάποιος στην δουλειά του.
Τέταρτον, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχουν προσφορά πακέτα προσωπικών ευχών, αλλά μιας και μου φαίνεται απίθανο να με ειδοποιήσεις, θα σε παρακαλούσα να τις πραγματοποιήσεις όλες, έστω και με έκπτωση 50%. Το ξέρω ότι το ΦΠΑ είναι πολύ μεγάλο σε αυτή την περίπτωση, αλλά λόγω της δύσκολης εποχής, θα μπορούσες να επιβαρυνθείς το μισό?

Δεν θέλω να φανώ αγενής που βάζω αριθμούς σε αυτά που σου ζητάω, αλλά είναι μόνο για να είναι ξεκάθαρα αυτά που θέλω.
Μπορείς πάντα να αποφασίσεις εσύ την σειρά. Θα προτιμούσα να αρχίσεις από το τελευταίο, τώρα που το σκέπτομαι.....


Μετά 3 ώρες..
Άγιε μου Βασίλη, σου στέλνω ένα συμπληρωματικό γράμμα...
Μη με πεις μεγάλο γαιδούρι, αλλά στην ηλικία που είμαι είναι πολύ σημαντικό για να μπορέσω να σκατζάρω μερικά χρονάκια....και βλέπουμε...

Μια μικρή ιστορία....

Θυμάμαι παλιά, πολύ παλιά, - όχι από τότε που στήθηκε ο κόσμος- αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει..παλιά, η Κάρυστος ήταν μια μικρή, τόσο δα- κωμόπολη, με νεοκλασικά σπίτια-στο πιο πλούσιο- και ισόγεια με τεράστιες αυλές- στο πιο φτωχικό, που ήταν και τα περισσότερα...

Μετά..μετά ήρθαν οι αντιπαροχές και οι κόρες βρήκαν προίκα, τα αγόρια σπούδασαν και άνοιξαν δουλειές, οι ιδιοκτήτες απέκτησαν ένα διαμέρισμα για τα γεράματα τους, χωρίς αυλή πια..
Σιγά σιγά οι αυλές χάθηκαν, τα λουλούδια μειώθηκαν και άνοιξαν ανθοπωλεία...

Όπως συμβαίνει πάντα στην δίκαιη και ειλικρινή κοινωνία μας, για την καταστροφή του ύφους της πόλης, δεν έφταιγαν οι μηχανικοί η οι αρχιτέκτονες, ούτε η πολεοδομία, ούτε κανείς..έφταιγε μόνο ο φτωχός οικογενειάρχης που βρήκε έναν τρόπο να ξεφύγει από το αδιέξοδο της φτώχειας.

Αργότερα όλο και περισσότεροι κάτοικοι των γύρω χωριών, μετακόμισαν όχι μόνο για να βρουν ένα καλύτερο μεροκάματο, αλλά και για τον απλό και πρακτικό λόγο, να πάνε τα παιδιά Γυμνάσιο και Λύκειο.
Έτσι είχαμε το φαινόμενο της έντονης εσωτερικής αστυφιλίας, και η μικρούλα Κάρυστος απλώθηκε στις παραλίες και σκαρφάλωσε στους λόφους.
Πάνω που είχαμε γίνει το ένα μας, λίγοι λίγοι στην αρχή, πολύ περισσότεροι μετά, έκαναν την εμφάνιση τους οι Αλβανοί μετανάστες, που τότε ήταν όλοι Βορειοηπειρώτες και μετά έγιναν Αλβανοί και μετά έγιναν Έλληνες.
Τα παλιά τα σπίτια νοικιάστηκαν και γέμισαν παιδάκια που έκανα ποδήλατο και φώναζαν σε μια ξένη γλώσσα στα παιχνίδια τους στον δρόμο, οι γωνίες στους κεντρικούς δρόμους γέμισαν παρέες που περίμεναν να τους πάρουν για μεροκάματο το πρωί και να περάσουν παρέα τις ώρες τους το βράδυ.
Εν τω μεταξύ, οι γύρω λόφοι στις παραλίες κόπηκαν οικόπεδα, συνεταιρισμοί ξεπήδησαν παντού, και η φυλή των παραθεριστών, επέδραμε στην περιοχή μας.
Άλλοι άνθρωποι, με άλλον αέρα και συνήθως μεγάλη μύτη, χαιρόταν την φύση, έκτιζε μεγάλα σπίτια και ζούσε το αμερικάνικο όνειρο εν Ελλάδι.
Τα χρόνια περνούσαν και μεγάλα σούπερ μάρκετ άνοιξαν, καινούργιες καφετέριες γέμισαν την παραλία, ιντερνετ καφέ και κρεπερί και ότι μπορεί να ζητήσει η ψυχή κάθε καταναλωτικού μοντέρνου ανθρώπου και κει που γνωριστήκαμε και γίναμε πάλι το ένα μας, οι ανεμογεννήτριες στόλισαν τις βουνοκορφές και ένας βόμβος έφτανε μέχρι τα σπίτια μας.

Εν τω μεταξύ το καινούργιο σχέδιο πόλης είχε επιτέλους γίνει αλήθεια, και τα χωράφια γέμισαν χωματόδρομους, πιο καλόγουστες οικοδομές και όχι τόσο ψηλές, καινούργιοι κήποι άρχισαν να μαζεύουν την σκόνη του δρόμου.
Μερικές φορές το καλοκαίρι, καθώς βλέπεις τα χαρτιά από τα σκουπίδια να ανεμίζουν και τα αδέσποτα να σκαλίζουν από δω και από κει, περιμένεις να δεις στις κολόνες το WANTED και κάποιο σαλούν να σε καλεί για μια παράσταση καμπαρέ...
Φυσικά στο μπαρ έλεγαν να μην πυροβολούμε τον πιανίστα, εδώ πάλι δεν λέει κανείς τίποτα..

Τώρα θα σκεφτόταν κάποιος, για πιο λόγο γράφω αυτό το ποστ....
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια σημαντική καμπή στην ιστορία της πόλης μας,,και όπως κάποτε σκέφτηκε ο καθένας τον δικό του μικρόκοσμο και δεν βρέθηκε κανείς να προστατέψει το μέλλον της κοινότητας από την κακογουστιά και εν τέλει από τον ίδιο της τον εαυτό, μιας και αν κρατάγαμε το παραδοσιακό ύφος της πόλης θα είχαμε πιθανότητες να αναπτυχθούμε τουριστικά η αλλιώς, έτσι και τώρα, ελπίζω να μην πέσουμε στην ίδια παγίδα και τα αιολικά πάρκα να γίνουν σωστά.

Το κόμμα της Ντορούλας....

Το κορίτσι μεγάλωσε και επιτέλους ήρθε η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα που την κατάτρωγε τόσο καιρό!
¨Εγώ πότε θα κάνω κόμμα?¨

¨Σώπα κόρη μου!¨ Απαντούσε ο γρουσούζης.....¨Θα γίνει και αυτό πριν κλείσω τα μάτια μου!

Όπερ και εγένετο λοιπόν, και οσονούπω ένα άλλο απόκομμα της Κεντροδεξιάς θα ανοίξει τα πανιά του να κατακτήσει τις τσέπες...συγνώμη....τις καρδιές ήθελα να πω των Ελλήνων...

Ήθελα νάξερα...τι έχουνε νοήσει και κάνουν κόμματα λες και είναι μπουτίκ το τελευταίο καιρό?
Έχω το μηχανισμό, έχω τους ανθρώπους, θα γίνω αρχηγός ο κόσμος να χαλάσει...
Ο κόσμος χάλασε όμως αλλά έστω και αν είμαστε ένα βήμα πριν το γκρεμό, δεν το καταλαβαίνουν..
Ψηφίστηκε χτες στην Βουλή το νομοσχέδιο για την Ενέργεια και οι αλλαγές στην Γη μας και στη ζωή των παιδιών μας θα είναι τεράστιες.
Αναρτήθηκαν λοιπόν άρθρα σχετικά με τις κινήσεις που έκαναν οι υπεύθυνοι, και και που διαβάζω το ένα και το άλλο σχετικά με το θέμα..Τσούπ....Πόλεμος στην γαλάζια παράταξη..!!

Κατά τα φαινόμενα έχουν πλακωθεί οι βουλευτές της Καρυστίας και παρασύρουν και τον φερόμενο κόσμο τους...Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πάρει χαμπάρι ότι γίνεται τόση φασαρία για τις περιφερειακές...Σε κόμμα δεν είμαι, στον κόσμο μου είμαι...δεν το είχα προσέξει...Τώρα όμως που συνδέω αυτά που διαβάζω και αυτά που έβλεπα να γίνονται, καμιά σχέση δεν έχουν.
Βλέπεται ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΛΑΟΣ είναι πολύ καλός άνθρωπος και γιατρός - σύμφωνα με τα λεγόμενα τόσων ανθρώπων που το λένε- που ανεξάρτητα το κόμμα τον ψήφισαν πολλοί, και τον Περγαντά του Πασοκ όμως τον ψήφισαν μάλλον πιο πολλοί από όσο μετράνε ότι είναι οι ΝεοΔημοκράτες, στον Δεύτερο Γύρο και έχουν ψηλοπλακωθεί τώρα, κομματάρχες, βουλευτές, υπουργοί, Δημάρχοι, παρατρεχάμενοι κλπ..και ψάχνουν την ταυτότητα της ψήφου...Αν είχαν bar code οι ψήφοι θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι όλοι.

Μέχρι που άκουσα το εξής τραγικό, υποστηρίξαν μερικοί τον Περγαντά, για να μη βγει ο Χειμάρας, επειδή ο Χειμάρας υποστηρίζει στην Καρυστία κάποιον, που δεν θέλουν άλλοι Νέο Δημοκράτες....

Αυτά λοιπόν βλέπει και η Ντόρα, και είπε να κάνει το κόμμα της,να μαζευτούν όλοι οι παραπονούμενοι και οι σκόρπιοι νεοδημοκρατικούλιδες, να βρουν ένα πιάτο ζεστό φαι που λέει ο λόγος...Πάλι συγνώμη,,,,μια στοργική πολιτική αγκαλιά, ήθελα να πω!

Υπάρχουν πολλές παροιμίες που ταιριάζουν στην περίπτωση...

1. Εδώ καράβια χάνονται....βαρκούλες αρμενίζουν...
2. Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.....( Κυρίως δε η γελάδα της Μέρκελ)
3. Εδώ ο κόσμος χάνεται, και το μ....ξυρίζεται..

Και
4. Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια,
που εδώ τα ξένα χέρια ήταν η κάλπη του Περγαντά Πασόκου.....

Ωραία είναι αυτά για να γελάμε....για να μην κλαίμε, που αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι σαν πρόβατα στην κάθε πολιτική στάνη...αλλά τα πρόβατα ακόμα αναρωτιούνται αν ο σκύλος συνεργάζεται με τον άνθρωπο, η δρα....αυτοβούλως....

Δημοτική Αστυνομία!

Ο αέρας μύριζε ελιά και πεύκο, τα πουλάκια κελαιδούσαν κάνοντας κούνια στα κλαδιά της περικοκλάδας που σκίαζε την μικρή αυλή, και ο μπάρμπα Παναής κοιτούσε πέρα τον ορίζοντα ενώ έπαιρνε μια ανάσα απο την κουραστική δουλειά στον ελαιώνα.
Καμάρωνε τα δέντρα του που με τόσο κόπο είχε μεγαλώσει και χαιρόταν για τον καρπό που του έδιναν.
Οι δυο Πακιστανοί εργάτες άπλωναν τα ελαιόπανα, οι άλλοι δυο Αλβανοί έριχναν τις ελιές, ενώ η γυναίκα του προσπαθούσε απελπισμένη να τους συντονίσει...
¨Δεν βαριέσαι!!" Σκέφτηκε ο Παναής...Είναι πιο φτηνοί οι Πακιστανοί, θα πρηχτούμε λίγο αλλά χαλάλι....
Τα δυο του αγόρια, 22 και 23, δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν ότι θα βοηθούσαν να μαζευτούν οι ελιές. Το τι τους είχε πει δεν λέγεται!
¨Βρε καλά μου, βρε χρυσά μου...βρε δεν φτάνει το λάδι για να πληρώσουμε τους εργάτες, βρε ελάτε που ξέρουμε τι τρώμε να μην αγοράζουμε τα δηλητήρια, βρε δεν λυπάστε την μάνα σας..βρε έχω τη μέση μου και θα μείνω και μετά θα έχετε και μένα.¨..τίποτα αυτά!

Πέταξαν ένα ¨'Ασε μας τώρα ρε πατέρα!¨και έξω από την πόρτα.....
Έμεινε αυτός, γέρος άνθρωπος, κλεισμένα τα 77 και άλλο τόσο η γριά του να βασανίζονται να φέρουν βόλτα το κτήμα...
Και να πεις δεν είχαν δύναμη! 3 νταν ο καθένας έχει στο καράτε...Να πεις δεν έχουν μπράτσα! Πρώτοι στο γυμναστήριο... Το μυαλό τους και μια λύρα...σκέφτηκε ο μπάρμπα Παναής και αναστέναξε βαθιά καθώς ένιωσε μια δυνατή σουβλιά πόνου να καρφώνεται ανάμεσα στους σπονδύλους της μέσης.

¨Καλημέρα γείτονα! ¨ακούστηκε η χαρούμενη φωνή του μπάρμπα Θόδωρου από το διπλανό κτήμα. ¨Τι έγινε? Κουράστηκες κιόλας? ¨
¨Καλημέρα Θόδωρε! Που την έχεις την όρεξη και έχεις τέτοια κέφια!? Έλα να κάτσουμε λίγο να πούμε μια κουβέντα...θα πάμε σε λίγο..

Ο μπάρμπα Θόδωρας τίναξε το κασκέτο του, σκούπισε με το μαντήλι του το μέτωπο και κάθισε .
¨Τι έγινε με τα παιδιά? ¨Είπε στο τέλος. ¨Τους πήραν η ακόμα?¨

Ο μπάρμπα Παναής έριξε λίγο καφέ από το μπρίκι και πρόσφερε στον φίλο του.

¨Ναι, σιγά μη τους πάρουν!¨ Γέλασε πικρά και άναψε ένα τσιγάρο...
¨Αυτοί παιδί μου έχουν τα μυαλά πάνω από το κεφάλι τους!¨ Τι να κάνουν στην Δημοτική Αστυνομία ? Τους ρώτησα όταν μου το είπαν..Εσείς δεν φωνάζετε τόσο καιρό, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι? Τώρα που πάτε!!?

Ο μπάρμπα Θόδωρος έβαλε τα γέλια...¨Σε καλό σου βρε Παναή!! Τι σχέση έχει ο αστυνομικός ο κανονικός με τον Δημοτικό? Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!

΄Άλλο ξε άλλο, κάτι θα πρέπει να κάνουνε...α-στυ-νο-μι-α! Το λέει η λέξη!¨Συνέχισε ο Πανής τραβώντας τις συλλαβές.
Και γω σου λέω, άντε τους πήρανε, θα τους πούνε κάνε το ένα και κάνε το άλλο! Τι θα κάνουνε? Αφού όλοι είμαστε εδώ γύρω γύρω...η θα περιμένουνε τους ξένους το καλοκαίρι για να παίξουνε τους αστυνόμους και να καμαρώνουν με τα μπράτσα τα φουσκωτά?

¨Έλα βρε Παναή, που φέρνεις την καταστροφή...Το πολύ πολύ να πάνε τους δικούς μας στα Στύρα, τους Στυριώτες να τους φέρουν κάτω...
¨Και τους Μαρμαριώτες που θα τους πάνε?
΄¨ΕΕΕΕ, δεν ξέρω βρε Παναή...με έσκασες....κάπου θα τους πάνε!
΄Και δεν μου λες βρε Θόδωρε....θα γίνει τίποτα η άδικα θα πληρώνουμε ρεμπεσκέδες...
" Γιατί να μην γίνει? Μην τα βλέπεις όλα μαύρα...να είσαι αισιόδοξος...
¨Θόδωρα, κοίτα να δεις....ας πούμε ότι αποφασίσει ο Δήμος να καθαρίσει τα πεζοδρόμια από όλα αυτά τα σκατολοίδια που αραδιάζουν και δεν χωράει ούτε το μπαστούνι μου να ακουμπίσει...ΑΑΑΑ! Δεν σούπα....γλύστρησε το μπαστούνι μου χτες έξω από τον Γιαννάκη σε κάτι βρεμένα χαρτόνια και παραλίγο να πάνω τα ανάσκελα!!
Που λές, ας πούμε ότι την παίρνει την απόφαση...θα πάει το αφορεσμένο το δικό μου και θα του το πει?
΄Θα πάει Παναή..γιατί να μην πάει?
Βρε ότι θα πάει θα πάει...πως θα φύγει, είναι το θέμα!
΄Μα δεν μπορεί, θα υπάρχουν πρόστιμα....κάτι....¨ Ο μπάρμπα Θόδωρας ρούφηξε μια γερή γουλιά καφέ, αναλογιζόμενος την δυσκολία του πράγματος...
¨Ναι Παναή, έχεις δίκιο...είναι δύσκολο..θα σου πει ο πάσα ένας...Άντε πάγαινε από δω ρε που θα μου πεις εσύ τι θα κάνω...Εγώ ψήφισα τον ..τάδε η τον δίνα..που λέει ο λόγος....θα πάω να τον βρώ....Βρε δε πάει να του πει ο δημοτικός ότι αυτός με έβαλε....Θα αρχίσουν πάλι, τα εγω που σε ψήφισα....γιατί τον ψήφισαν Παναή για να λέμε και του σωστού το δίκιο, τον ψήφισαν και με τα δυό τους χέρια....

-΄Εμμ, βλέπεις που στα λέω....Θόδωρε...τα βλέπεις? Αφού τα ψυγεία έχουν ριζώσει...γιατί στου άλλου μωρέ,,,δεν μούρχεται τώρα πως τον λένε...στου....αυτού που είναι στον από κάτω δρόμο που πας για την πλατεία...

-ΑΑΑ! ναι μωρέ! Ξέρω που λες...ούτε και μένα μούρχεται το όνομα! Εκεί πια!! Είναι απελπισία!
Και πελάτης νάσαι να ανοίξεις την πόρτα στο ένα ψυγείο κτυπάς στο άλλο! Δράμα..δεν το συζητώ!!

Ο Θόδωρας ξανασφούγκιξε τον ιδρώτα του και ήπιε τον καφέ του....με ένα βλέμμα σιγουριάς αλλά και αδιαφορίας για το αν έκαναν καμιά δουλειά τελικά οι δημοτικοί αστυνόμοι...

" Και δεν μου λες Παναή, αν του πάρουν πότε ξεκινάν?

¨Ναι...ξεκινάν...θα σούλεγα τώρα...¨Απάντησε λίγο θυμωμένος ο μπαρμπα-Παναής...
¨Αντί να κάτσουν εδώ να βοηθήσουν...ονειρεύονται στολές και σουλάτσα στην παραλία..
Τώρα βλέπεις δεν έχουμε μόνο μία να καμαρώνονται έχουμε τρεις!! Θα τις πέρνουν με την σειρά και εναλλάξ..Κάρυστο -Μαρμάρι- Στύρα...και τούμπαλιν!! Ωραία ζωή, όχι σαν και μας που μας φάγανε τα χωράφια.. Μόνο να τους πάρουνε να ησυχάσει το κεφάλι μου,,,νάχουν ένα μιστό να τα βγάζουνε πέρα να με αφήσουν και μένα ήσυχο, που δεν φτάνει η σύνταξη ούτε για τα φάρμακα..! Δεν ξέρω πια ούτε το τι θέλω με αυτά τα παιδιά βρε Θόδωρε!!

" Δεν μου λες Παναή...¨ άρχισε ο Θόδωρας προσεκτικά και αργά...¨Εσείς τους ψηφίσατε? Έχετε δηλαδή...το μέσο.....
¨Μπα σε καλό σου Θόδωρα! Εννοείται!! Όλοι μας και μονοσταυρία!! Αφού ήρθε ο άλλος εδώ και μας τόπε καθαρά...Το και το....Άμα βγω και τα δυο παιδιά στην Δημοτική Αστυνομία!!

΄Σώπα!!¨ έκανε τάχαμου έκπληκτος το Θόδωρας.....

΄Ναι σου λέω!! Στον σταυρό που σου κάνω!¨

Από μακρυά ακούστηκε η φωνή της κυρά Μαριγώς να τους φωνάζει να σηκωθούνε...

Άντε πάμε γιατί θα αρχίσει την γκρίνια και δεν την μπορώ..Δικαιολογήθηκε ο μπάρμπα-Παναής και ο μπάρμπα Θόδωρας αφού ευχήθηκε για μια καλή σοδειά, έφυγε ανάλαφρος να συνεχίσει με τις δικές του..

Τα πουλάκια συνέχισαν να κάνουν κούνια στα κλαδάκια, ανίδεα για τα προβλήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους...

Από αύριο -μεγιά το νέο Μνημόνιο!

Τη σήμερον Κυριακήν 14η του μηνός Νοεμβρίου, διεξήγετο η ψηφοφορίαν της δευτέρας Κυριακής, ίνα εκλέξωσει τους περιφεριάρχας και δημάρχους άτινες δεν εκατόρθωσον να εκλεγούν την πρώτην.
Αι δημοκρατικαί δυνάμεις δια άλλην μιαν φοράν, εσάρωσαν την χώραν, ούτως ειπείν, και οι πολίται κοιμώμενοι ησύχως αναμένουσι την ειρηνικήν και αδιάλειπτον διέλευση της νέας ταύτης θητείας.
Αι δυνάμεις άτινες, κατέλαβον την χώραν, καθότιν και τους νέους Δήμους, ομοίως και τον δικόν μας, είναι έτοιμες άμα την παραλαβήν των αξιωμάτων των, να ριχτούν στην μάχη της υποστηρίξεως του Μνημονίου, το ίδιον και το αυτό, ψηφιζάμενο εις την Ελληνικήν Βουλήν, των ελεύθερων και δημοκρατικών Ελλήνων.
Δια την ομαλήν λειτουργίαν του κράτους, εισάγεται εκ νέου η λογοκρισίαν εις πάσαν μορφήν τέχνης, κυρίως δε, της γραπτής.
Άθλια υποκείμενα παρακεινούμενα από αντιφρονούντας αριστερόστροφος αρχηγούς, θα σταματήσουν πάραυτα κάθε ενέργειαν, την δε κ.Λιάνα Κανέλλη θα την εξορίσουν εις παραθαλάσσια εξοχική κατοικία...
Ο κ.Ψωμιάδης άμα της ανάληψης των νέων καθηκόντων, συνοδευόμενος μετά του κ.Άνθιμου και άλλων δε, παραεκλησιαστικών παλαιομερολογιτικών ομάδων, θα εδραιώσουν έδρα αντίστοιχην του Μουφτή της Θράκης...

ps
Συγνώμη για τα λάθη, αλλά έχω πολλά χρόνια να γράψω έτσι...
Μιας και από αύριο θα αρχίσουν να εμφανίζονται τα νέα μέτρα, ας ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε παλιές πρακτικές, που ίσως μερικοί από σας ήδη τις βιώνεται...

Ψηφίζω και παραμιλώ....

Έχω κολλήσει με τις εκλογές και ένας λόγος είναι γιατί δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα αυτά που άκουσα αυτή την περίοδο.
Περίμενα ότι σε αυτή την δύσκολη εποχή θα είχαμε ζοριστεί και το μυαλό θα είχε κουνηθεί να αποτινάξει την μούχλα, που έχουμε αντί για εγκέφαλο ροκφόρ..
Θα μου πεις, άσχημο είναι το ροκφόρ? Ξέρεις πόσο κάνει? Σωστό και αυτό...
Σε μέρες που το μυαλό δεν αξίζει τίποτα, ίσως να μην έχουμε άλλη επιλογή από το να γίνουμε τυράκια...Μας τρώνε που μας τρώνε ....
Λόγοι λοιπόν που ψήφισαν πολλοί στα μέρη μου ήταν.
1. Δεν χωνεύω τον αντίπαλο..
2. Δεν μου αρέσουν οι παρέες του αντίπαλου. ( Και αυτό ισχύει και για τους δυο)
3. Μου έταξε..
4. Με βοήθησε χρηματικά όταν είχα ανάγκη.
5. Μου έδωσε δουλειά
8, Δεν μου έδωσε δουλειά
9. Θα μου δώσει δουλειά..
10. Είναι συγγενείς...( Εδώ το επιχείρημα είναι άκυρο, γιατί με τόσους που χρειαζόντουσαν μόνο οι κατάκοιτοι δεν συμμετείχαν....)
11. Είναι στο κόμμα
12. Ήταν στο κόμμα, πήρε χρίσμα, δεν πήρε χρίσμα, έφυγε από το κόμμα, χάλασε το κόμμα!
13, Τον έχω υποχρέωση (εκτός από τα πάρα πάνω)..

Αυτοί που απομένουν να με λογικά κριτήρια για να δικαιολογήσουν και οι εκλογές το νόημα τους είναι ελάχιστοι...

Και λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό...Τι τις θέλουμε τις εκλογές? Για να κοροιδεύουμε τον κόσμο ότι έχει γνώμη? Ότι ξέρει τι κάνει? Αφού περίτρανα απεδείχθη ότι στην ουσία δεν έχουμε κάνει ούτε βήμα από την ραγιάδικη αντίληψη περί εξουσίας..

Επομένως, όταν για τα καλά απλωθούν στην περιοχή μας οι Εταιρίες με τις ανεμογεννήτριες και εξαρτώνται όλοι από κει, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι κουμάντο θα κάνουν αυτοί που τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα αφού οι Εταιρίες θα έχουν χρήμα για δουλειές, γιατρούς, ταξίματα, κλπ....φιλελεύθερα προγράμματα κοινωνικής δικτύωσης..

Για σου Φριδερίκη με τα συσσίτια και τις φιλανθρωπίες!! Τόσα χρόνια σε κατηγορούσαν άδικα...

Μιας και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, τόσο πιο εξαρτώμενοι θα είναι οι πολίτες από τους υπερεργοδότες, δηλαδή, τις Εταιρίες...

Έχω διαβάσει κάτι ιστορίες που έχουν γίνει στην Αφρική, στην Ινδία, και στην Ασία. Να δείτε εκεί πόσο φιλάνθρωπα φέρθηκαν και στους ιθαγενείς και στο περιβάλλον...
Στους δικούς μας ιθαγενείς, άραγε θα χαριστούν?
Και καλά, αυτοί δεν ήξεραν....ήταν...απολίτιστοι....
Εμείς που καμαρώνουμε για το αρχαίο πνεύμα μας...(τρομάρα μας), αποδεικνύουμε καθημερινά ότι δεν είμαστε απόγονοι εκείνων, αλλά των ραγιάδων Ρωμιών...

Η περιοχή μου θα γεμίσει αιολικά πάρκα, και σε αυτές τις εκλογές, το κέρδος που θα αποκομίσουν μερικοί από αυτά, έπαιξε πάρα πολύ....
Εμείς τι θα πάρουμε? Από τις τέσσερις προπέλες που γυρνάνε ...τις τρεις.......

Σκέψεις

Ζέστη και πάλι ζέστη....Που είναι το κρύο? Που είναι οι βροχές? Που πήγε το Φθινόπωρο?
Πότε θάρθει ο Χειμώνας?
Αναπάντητα μένουν όπως τόσα άλλα να μαζεύονται και να σκονίζουν σαν παρατημένες κορνίζες τις γωνιές του μυαλού μας.
Καμιά φορά όμως, είναι καλύτερα να μη έχεις απαντήσεις...καμιά φορά οι ερωτήσεις έχουν και ένα αισιόδοξο αόριστο τόνο για την απάντηση....που ίσως είναι καλύτερα να διαιωνίζεται παρά να απαντάτε αν δεν είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την απάντηση.

Έχω χάσει το χιούμορ μου καλοί μου blogger...Άρχισε να χάνεται πέρυσι τον Δεκέμβρη και σιγά σιγά, εξαφανίστηκε τελείως...
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ πολλές φορές να γράψω κάτι που να βγάζει γέλιο, αλλά μάταια...
Δεν ξέρω τι φταίει πιο πολύ.
Το ότι τα πράγματα έχουν αγριέψει τόσο πολύ και είναι πολύ δύσκολο πια..? Τι να πω...

Πάντως δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια, και ελπίζω σύντομα να βγάλω αν όχι γέλιο τουλάχιστον κάποιο χαμόγελο... Δεν μπορεί...κάτι θα βρω.....

Οι αντίπαλοι.......

- ΕΕΕΕ! Πέτροοοοο! Που τρέχεις έτσι βρε?
- Έχω δουλειά....τρέχω....

Ο Ανέστης κοίταξε με πονηρό βλέμμα τον Πέτρο που αναψοκοκκινισμένος με ένα μάτσο προγράμματα παραμάσχαλα βημάτιζε βιαστικά στην παραλία.

-Κάτσε λίγο να πούμε μια κουβέντα... Τον προκάλεσε ο Ανέστης ενω ο Πέτρος στην αρχή διστακτικά μετά πρόθυμα, δέχτηκε την πρόσκληση.
Αφού παράγγειλαν από ένα ουζάκι και πήραν μερικές ανάσες γεμάτες άρμη και ιώδιο, οι δυο φίλοι βρέθηκαν με την αμηχανία να παίζει πινγκ-πόνγκ ανάμεσα τους.

-Τι έγινε χτες στα Στύρα? Είχατε κόσμο? Ξεκίνησε την κουβέντα ο Ανέστης...
-Με τον ενθουσιασμό του γνήσιου οπαδού ο Πέτρος απάντησε...- Πολύ!! Πάνω από 1000 άτομα!!
- Έλα ρε!! Κόψε κάτι!! Ούτε 300 μου είπαν οι δικοί μας που ήταν πάνω....
- Να τους πεις να βάλουν γυαλιά.....Αφού σου λέω..πάνω από χίλια....Παιδιά είμαστε τώρα?
Όχι σαν και σας που είχατε 500 και λέγατε 2.500 χιλιάδες! Άκου 2.500 χιλιάδες? Αφού ήταν ...να ...από δω...μέχρι εκεί....

Ο Πέτρος άπλωσε τα χέρια του κυκλικά να δείξει τον χώρο, και σαν να του ξέφυγε λίγο πάρα πάνω από ότι αρχικά ήθελε, τα μάζεψε σε ένα μικρότερο κύκλο.....

Ο Ανέστης τον κοίταξε απορημένος...Βρε δε πάτε καλά!!! Αφού σου λέω ήταν λαοθάλασσα!! Απίστευτη συμμετοχή!! Ούτε παλιά δεν γινόντουσαν τόσο μαζικές συγκεντρώσεις!!

-Όνειρα βλέπεις μου φαίνεται! Του αντιγύρισε ο Πέτρος πειραγμένος...και συνέχισε προσκαλώντας τον φίλο του να πάνε μαζί στην επόμενη συγκέντρωση για να κάνουν καταμέτρηση.

Ο Ανέστης γέλασε και του είπε..

-Δεν πάω πουθενά μαζί σου....έχετε ξεφτιλιστεί με αυτά που κάνετε...θα χαλάσουμε και την φιλία μας στο τέλος...πιες τον καφέ σου τώρα..και τα λέμε μετά τις εκλογές!!

- Ο Πέτρος τον κοίταξε θιγμένος. - Τι μας λες? Τι κάναμε δηλαδή? Εσείς έχετε ξεφύγει τελείως!
-Εμείς ρε? Πας καλά!? Εμείς είμαστε νικητές!! Εμείς θα βγούμε από την πρώτη Κυριακή...
- Ναι! ου.....σίγουρα.....απ'το παράθυρο!! Αφού εμείς θα βγούμε ρε! Πλάκα μας κάνεις! Δεν βλέπεις το ρεύμα που έχουμε?
-Βάλε το ζιπουνάκι σου μη κρυώσεις από το ρεύμα!! Του αντιγύρισε ειρωνικά ο Ανέστης....

Μια παγωμένη σιωπή έπεσε βαριά ανάμεσα στους δύο φίλους...
Ούτε ο ήλιος που διαλούσε την πρωινή πάχνη, ούτε η θαλασσινή αύρα, ούτε το ουζάκι μπορούσαν να κατεβάσουν το τοίχος που σιγά σιγά κτιζόταν ανάμεσα τους....

Γύρισαν και κοίταξαν τριγύρω....Μερικοί περαστικοί τους κοιτούσαν με περιέργεια..Ήταν οι αντίπαλοι....
Στο τέλος ο Πέτρος χαμήλωσε τους τόνους....-Κυριακή, κοντογιορτή...ότι είναι...θα φανεί...
Ο Ανέστης αναστέναξε... - Θα φανεί...η κάλπη αποφασίζει...ας μετρήσουν εκεί καλά..και ας βλέπουμε εμείς τους πολλούς λίγους και τους λίγους πολλούς!

- Ναι μωρέ...θα δείξει...Θα πας από κει?
-Γιατί ρωτάς? Τον κοίταξε ύποπτα ο Ανέστης...
-Για να πάω εγώ από δω...απάντησε ο Πέτρος και σηκώθηκαν από το τραπέζι...

-Άντε καλή....επιτυχία... ευχήθηκε μέσα από τα δόντια του ο Ανέστης...
- Καλή επιτυχία...προσπάθησε να χαμογελάσει ο Πέτρος, και ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του...

Προεκλογικές υποσχέσεις....

Η πόρτα άνοιξε και το φως του πρωινού ήλιου σκιάστικε από την πληθωρική φιγούρα της Ελένης που φουριόζα άρχισε να καλεί την Μαρία...

" Μαρία, που είσαι βρε Μαρία....Άφησες την πόρτα ανοικτή ! Θα μπει κάνας κλέφτης και θα σε κάνει καλοκαιρινή!! Μαρίααααα! Που είσαι βρε παιδί μου!! "

Η Ελένη άρχισε να μονολογεί ενώ έψαχνε για ένα τασάκι ανάμεσα στα πλυμένα πιατικά του νεροχύτη....¨Μα που τόβαλε τέλος πάντων....!!.....Για ένα τσιγάρο ήρθα και θα περάσει η ώρα και ούτε το τασάκι ούτε την Μαρία δεν θα βρώ.....Μα που πήγε η προκομένη και άφησε το σπίτι πενταστάβλι.....¨
Μόλις ανακάλυψε το τασάκι κάτω από μια πιατέλα η Μαρία μπήκε και αυτή από την πόρτα.
" Καλώς την !¨Είπε και ξεφυσώντας άρχισε να πλένει τα χέρια της....¨Μ έχρι τον σκύλο πήγα παιδί μου ...τι φωνάζεις....με ανοικτή την πόρτα που θάμουνα....μπα σε καλό σου πρωί πρωί...τασάκι βρήκες? Α ...βρήκες.....Ωραία...¨
Η Μαρία σκούπισε τα χέρια της και κάθησε απέναντι στην Ελένη. Άναψαν από ένα τσιγάρο και η Ελένη κοίταξε πονηρά την Μαρία, που αν και γύριζε από τον σκύλο, φορούσε το καινούργιο τζίν και την μπλούζα που αγόρασαν μαζί τις προάλλες....¨Για που ετοιμάστηκες εσύ!?
Η Μαρία σταύρωσε τα χέρια της και φύσιξε τον καπνό, πέρα, προς το ανοικτό παράθυρο....Στο τέλος απάντησε διφορούμενα....¨Τι που ετοιμάστηκα....μέρες που είναι...όλο και κάπου έχουμε να πάμε....¨
¨Μπα!! Τι μας λές? Και που σου στρώνανε παρακαλώ? Εγώ πέρα από το σούπερ μάρκετ και τα απογευματινά των παιδιών δεν έχω αλλού να πάω....!
" Εεεεε, πως! πως! ¨Απάντησε η Μαρία και άλλαξε θέση, ενώ άπλωσε το χέρι της να πάρει ένα κουλουράκι απο την πιατέλα στο κέντρο του τραπεζιού....
Η Ελένη της έδωσε μια απαλή ξυλιά στο χέρι...¨Άσε τα κουλούρια κάτω, που ξεκινάς την δίαιτα όποτε πας και τα αγοράζεις....και λέγε....Λέγε καλέ....μπα.....με έσκασες...¨!"
¨Θα σου πω αλλά δεν θα με κοροιδέψεις!!¨
Όχι, δεν θα σε κοροιδέψω....¨ απάντησε ελαφρά αγανακτισμένη και πολύ περίεργη τώρα η Ελένη....
¨Θα πάω στα εγκαίνεια του εκλογικού κέντρου ! Να ,!! Εκεί θα πάω!!! Και πες ότι θες!¨
Η Ελένη την κοίταξε με δυσπιστία....Εγω, να πω!? Εσύ να πεις, που με έχεις ψήσει τόσα χρόνια..Που είναι όλοι οι ίδιοι, που όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε, που τόνα που τάλλο! Και τώρα στολίστηκες και πας!! Τι άλλαξε παρακαλώ? "
Η Μαρία χαμογέλασε λίγο ένοχα. ¨Έλα βρε Ελένη, τα πράγματα αλλάζουν! Ήρθε προχθές ο γείτονας που έχει βάλει σύμβουλος και μια ώρα μου μιλούσε....άσε και το άλλο!!
Μου υποσχέθηκε ότι θα με πάρουν στον Δήμο!!

Η Ελένη της έδωσε μια παιχνιδιάρικη μούτζα ενώ γελούσε....¨Μ πα σε καλό σου βρε Μαρία! Εσένα θα πάρουνε στον Δήμο!¨
" Μπα και γιατί παρακαλώ? Οι άλλες καλύτερες είναι? Και το Λόουερ το έχω και το ecdl μου τόχω, και το Λύκειο το τέλειωσε με 19! όχι παίζουμε! Γιατί να μη με πάρουν?

¨Βρε Μαρία μου, ξέρεις πόσες έχουν αυτά που λες, και ακόμα πιο πολλά, και είναι στην μισή σου ηλικία? Κάθεσαι και πιστεύεις τον γείτονα? Τι να σου πω? Αυτός την δουλειά του θέλει να κάνει και μετά αν σου λέει καλημέρα....ευχαριστημένη νάσαι! "

Η Μαρία πάνω στον ενθουσιασμό της προοπτικής να πιάσει επιτέλους μια δουλειά, τους έβλεπε όλους σαν Μεσσίες, και αντί για καλημέρα παραλίγο να της ξεφεύγει το αλιλούια....

Ελένη μου έλα.....¨ Είπε ναζιάρικα...¨ Πάμε παρέααααα! Θα κόψουμε κίνηση, θα δούμε ποιοι είναι...Δεν στο είπα πιο νωρίς γιατί ντρεπόμουνα .....μετά από τόσα που είχα πει για όλους τους.....δεν ήξερα πως θα το πάρεις, αλλά μιας και ήρθες...πάμε!? "

- Και δεν μου λες? Συνέχισε με ερευνητικό τόνο η Ελένη και με ποιόν είναι ο υποψήφιος?

- Με τον Βολευτίδη!! Τόσα χρόνια στα πράγματα....καλός θάναι!

Η Ελένη την κοίταξε εκνευρισμένη...Άναψε άλλο ένα τσιγάρο ,σηκώθηκε, και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω στον στενό διάδρομο ανάμεσα στο τραπέζι και το ψυγείο....

" Τι καλός μου λες!! Θα με τρελάνεις? Επειδή σου τάξανε μια θεσούλα τα βλέπεις όλα καλά?
Άσε που πιάστηκες και κορόιδο...σε άλλους, μου έλεγε η Ευτέρπη αν θες να ξέρεις..έχει δώσει πολλά περισσότερα...Μέχρι και το δάνειο τους πληρώνει! ΝΑ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ,ΕΝΑ ΜΠΙΣΤΟΛΑΚΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΛΆΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!! Η Ελένη τώρα ωρυόταν για την αφέλεια της φίλης της και φώναζε δυνατά, μέχρι που άρχισε και ο σκύλος να γαυγίζει και χαμήλωσε τους τόνους!

Η Μαρία κοίταγε σαστιεμένη
....Δεν ήξερε πως ακριβώς να ερμηνεύσει αυτήν την έκρηξη..Στο τέλος ψέλλισε....
¨Έλα μωρέ....μην ακούς κακοήθειες....ένα μισθό έχει ο άνθρωπος....που να βρει τόσα λεφτά να κάνει τόσα δώρα...."
Η Ελένη την έκοψε αγριεμένη....¨Εκεί που υπάρχει καπνός, συνήθως υπάρχει και φωτιά...εκτός αν είναι από το καυσαέριο!!

Η Μαρία μαζεύτηκε, γιατί σε αυτό είχε δίκιο η Ελένη....αλλά καλός και αφελής άνθρωπος εκ φύσεως δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκείας...
Παρόλα αυτά, αναστέναξε, και έσβησε το τσιγάρο....Στο τέλος, είπε αποφασιστικά...

" Εγώ θα πάω, και θα δω.....οι εκλογές αργούν ακόμα....τους άλλους δεν τους έχω δει....¨
¨Και τι περιμένεις να σου τάξουν οι άλλοι? Να σε κάνουν κατευθείαν προισταμένη ? ¨της πέταξε ειρωνικά η Ελένη...
¨Ναι, γιατί όχι, και να προσλάβουν εσένα να σε έχω υπάλληλο!¨ της απάντησε στον ίδιο τόνο η Μαρία...
Η Ελένη άλλαξε ύφος και σοβάρεψε...¨Κοίτα να δεις...τα πράγματα είναι σοβαρά....πρέπει να κοιτάξουμε ποιος έχει τα προσόντα, ποιος έχει τις γνώσεις, όχι ποιος τάζει τα ποιο πολλά και ποιος μοστράρεται καλύτερα!! Ποιος δείχνει πιο πολιτισμένη συμπεριφορά, πιο ήπια, πιο συνεννεοήσιμη...! Ο Βολευτίδης μέχρι τώρα είναι στο στυλ, τσακώνεσαι γειτόνισσα? στο νύχι στέκομαι! Δεν βλέπεις συνέχεια προσπαθεί να παρασύρει τους άλλους σε καυγάδες και αντιπαραθέσεις, αλλά δεν του περνάει....Τι σου λέει αυτό? Και να σε πάρει όπως σου έταξε, θα μπορεί να συνεργαστεί και να προχωρήσουμε ένα βήμα πάρα πέρα, η θα πάμε ένα βήμα πάρα πίσω? Άντε εκεί που ήταν να δεις? Αυτά που έχει κάνει, είναι ανάλογα των χρημάτων που πέρασαν από τα χέρια του και τα χρόνια που ήταν? Σκέψου βρε χαιβάνι...."

Η Μαρία την κοιτούσε προβληματισμένη......στο τέλος σηκώθηκε, έπλυνε το τασάκι, και ενώ έκλεινε την πόρτα, είπε στην Ελένη που την ακολουθούσε σκεφτική....
" Όλα εκ του αποτελέσματος κρίνονται...εδώ θάμαστε να δούμε....¨

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ

O Γιώργος σκύβει σκεφτικός πάνω από τον καφέ του και κλείνοντας εναλλάξ τα μάτια, κοιτάει τις φουσκάλες να πηγαίνουν πέρα δώθε....
Ο Κώστας, τον κοίταζε με περιέργεια για αρκετά λεπτά, πριν πάρει τον δικό του καφέ από το μπαρ και πάει να κάτσει μαζί του.

¨Τι χαμπάρια ρε παλικάρι?" Του είπε... ¨Τι σε έπιασε και κοιτάζεις έτσι τον καφέ?¨

Ο Γιώργος, σήκωσε τα μάτια, άφησε έναν αναστεναγμό να ξεφύγει, που ώρα τώρα είχε σταθεί και βάραινε το στήθος του, και έτριψε με δύναμη το πρόσωπο του....

'΄Τίποτα μωρέ..... Να...έτσι..... Να περάσει η ώρα....¨

¨Τι τίποτα!¨ απάντησε ανήσυχος τώρα ο Κώστας... Κάθισε απέναντι του και τον κοίταξε με ενδιαφέρον μήπως και καταλάβει τι βασάνιζε τον φίλο του... ¨Έλα ρε...πες τι έχεις..αφού ξέρεις....ότι πούμε θα μείνει μεταξύ μας...¨

¨Εμμμ εδώ είναι το θέμα... ότι δεν θα μείνει...και δεν θα το πεις εσύ..." Ο Γιώργος τράβηξε μια καρέκλα και στήριξε τον αγκώνα του ενώ το βλέμμα του περιδιάβαινε στον χώρο μπροστά από το καφενείο, μέχρι βαθιά μέσα στον ορίζοντα...

¨Φίλε μου τώρα με ανησυχείς πραγματικά...πες μου τι συμβαίνει...είσαι καλά? Στο σπίτι καλά?¨

Ο Γιώργος άφησε ένα πικρό χαμόγελο να ξεκινήσει από το ένα χείλος αλλά ποτέ δεν έφτασε στο δεύτερο....¨Μην φοβάσαι για μένα..καλά είμαι...στο σπίτι πάλι...δεν είναι όλα καλά... "
Τόνισε αυτό το Δεν, και άφησε πάλι έναν βαθύ αναστεναγμό...¨Άστα Κώστα, θα σκάσω... και δεν μπορώ να τα πω...θα με γελάς, θα με πάρεις με τις πέτρες...."

Ο Κώστας με την περιέργεια του να τον γεμίζει ανυπομονησία, τον παρότρυνε για άλλη μια φορά, πιο ζωηρά να μάθει τι εννοεί....

" Καλά....θα σου πω...αλλά μη γελάσεις...στο λέω....είμαι που είμαι...θα πάω να φουντάρω στο τέλος..¨
¨Έλα ρε που θα φουντάρεις.! Μην είσαι βλάκας...όλα φτιάχνονται...μόνο η υγεία είναι πρόβλημα..όλα τα άλλα, άλλα πάνω, άλλα κάτω...κάτι θα κάνουμε... Για πες λοιπόν!"

Ο Γιώργος, πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε την ιστορία που τον βάραινε...

" Που λες Κώστα, την γυναίκα μου την έχεις γνωρίσει, έτσι δεν είναι? Τώρα τελευταία λοιπόν, όλα της φταίνε...Την μια, έχω παχύνει, την άλλη δεν της αρέσει το κούρεμα, την άλλη, θέλει να αλλάξω στυλ...Λέω και γω, φάση είναι θα της περάσει....ξέρεις τώρα οι γυναίκες...βλέπουν τις μόδες στην τηλεόραση, βλέπουν και κάτι φλούφλιδες και θέλουν να κάνουμε τα ίδια...Ε, για να της κάνω το χατήρι, πήγα και άλλαξα το μαλλί, άρχισα και μια δίαιτα...μήπως και φτιάξει και το άλλο..ξέρεις μωρέ....το σεξουαλικό....δεν είμαστε πια και πιτσιρίκια....με πιάνεις?
Ο Κώστας ανυπόμονα απάντησε...¨Σε πιάνω πως δεν σε πιάνω! ίσα είμαστε...άστα...¨ και γέλασε αμήχανα για να παροτρύνει τον Γιώργο να συνεχίσει...

Ο Γιώργος, τράβηξε μια γερή ρουφιξιά, και με πιο θάρρος τώρα συνέχισε την εξομολόγιση..
" Που λες, στην αρχή, σαν να ήταν ευχαριστημένη, μετά από λίγο, άντε πάλι, μέχρι που μου το έσκασε το μυστικό...Έχει γκόμενο! Ακούς Κώστα....Γκόμενο...για αυτό σου λέω...άστα να πάνε στο διάλο....!¨
Ο Κώστας σοκαρισμένος από την ανακάλυψη, έκανε λίγα λεπτά να συνέλθει...Όμως ο Γιώργος τώρα είχε αρχίσει και εβρισκε λύτρωση στο να τα λέει στον φίλο του αυτά που κρατούσε μέσα του τόσο καιρό...
¨Εγώ Κώστα μου δεν την φρόντιζα? ¨ ¨Ε, καλά τώρα....¨Είπε αμήχανα ο Κώστας....¨Εδώ που τα λέμε, κλεισμένη στο σπίτι ήταν η γυναίκα. Και γω που είμαι φίλος σου, κόντευα να την ξεχάσω...¨
Ο Γιώργος τον κοίταξε προσβεβλημένος, παρόλα αυτά, συνέχισε...¨Εντάξει, δεν έχω τελειώσει και το σχολείο και αυτή το ΤΕΙ που έβγαλε δεν το λες και μόρφωση, το λες ρε Κώστα? Όχι πες!

Ο Γιώργος είχε πάρει φόρα, και στην ερημιά του καφενείου ήθελε να βρει έναν συμπαραστάτη, αλλά από ότι έβλεπε στο βλέμμα του Κώστα, δεν θα τον έβρισκε τόσο εύκολα..

" Για να πούμε και του στραβού το δίκιο Γιώργο μου, ένα ΤΕΙ είναι πιο πολύ από το παλιό Γυμνάσιο, και δεν σκοτώθηκες και στο διάβασμα αυτά τα χρόνια....εκτός και αν την αθλητική την θεωρείς εφημερίδα!
" Γιατί !! Δεν είναι!? " Ρώτησε σοκαρισμένος ο Γιώργος... ¨Τέλος πάντων, δεν είναι μόνο αυτό...και που πίνω κάνα κρασί πάρα πάνω την πειράζει, και που δεν στέκομαι λέει στην κοινωνία, και που να με παρουσιάσει....!¨
Ο Γιώργος τώρα θυμωμένος, έδωσε μια στην καρέκλα να πάει πιο πέρα και πετάχτηκε πάνω..
¨Μα εμένα παντρεύτηκε.....με ήξερε.....δεν άλλαξα! Καθόλου!¨

Ο Κώστας κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση..¨Οχι Γιώργο μου δεν άλλαξες καθόλου, εσύ το είπες...και αυτό φταίει τελικά...Η γυναίκα σου όμως άλλαξε, εξελίχθηκε, δεν έμεινε στο κοριτσάκι που σε ερωτεύτηκε τρελά και παράτησε την δουλειά της για να σου σιδερώνει τα πουκάμισα και να σε περιμένει πότε θα γυρίσεις από το καφενείο.... Ήρθε η ώρα μάλλον να πάρετε χωριστούς δρόμους! Αυτά έχει η ζωή...¨"

Ο Γιώργος κάθισε πάλι στην θέση του και ρώτησε παραπονεμένα...¨Και έπρεπε να βρει άλλον? Δεν μπορούσε να μου μιλήσει? Να μου τα πει όλα αυτά?¨
¨Πως να στα πει βρε Γιώργο μου? Πότε να σε δει? Και τι να σου πει...μόνος σου δεν τα σκέφτηκες ποτέ...?¨
Ο Γιώργος τον κοίταξε σκεφτικός. Τα σκεφτόμουν πότε πότε αλλά να....σπούδασα τα παιδιά, δεν είναι κάτι..και αυτό?¨
¨Ο Κώστας τον κοίταξε με τρυφερότητα...¨Σαν πατέρας, βέβαια και αξίζεις πολλά μπράβο που άφησες και βοήθησες τα παιδιά να σπουδάσουν,αλλά εσύ, δεν είσαι τα παιδιά...Εσύ είσαι εσύ...μην τα μπερδεύεις τα πράγματα...Και για πες....τι έμαθες για τον ....ξέρεις.....όντως υπάρχει η είναι της φαντασίας σου?
"Υπάρχει μωρέ...πως δεν υπάρχει....αφού της είπα αν θέλει να τον φέρει εδώ μπροστά μου να μας πει τι θα κάνει για να περάσει καλύτερα από ότι έχει περάσει μαζί μου...
" Βρε Γιώργο μου παραλογίζεσαι!! Ο Κώστας τραντάχτηκε από τα γέλια...¨Σιγά μην κάνετε και debate! Άλλωστε τι να σου πει! Εσύ είσαι ο παλιός, ο άλλος είναι μόνο σχέδια....τι να συγκρίνεται δηλαδή.....για πες...πόσο χρονών είναι..μην και...ξέρεις στο άλλο ντε.....είναι πιο καλός!!
Ο Γιώργος σοβάρεψε απότομα και γυάλισε το μάτι του.....¨Ούτε να το σκέφτεσαι, ούτε να το λες αυτό το πράγμα! Ούτε διαζύγιο ούτε τίποτα!! Θα της περάσει και θα μαζευτεί!!

Ο Κώστας τον κοίταξε με συμπόνια....¨Α ρε Γιώργη....της γυναίκας η ψυχή είναι μια άβυσσος....
Άπλωσε το χέρι του και τον αγκάλιασε από τους ώμους....Έτσι βγήκαν στο ζεστό φθινοπωρινό απόγευμα και ο ήλιος που έδυε σαν να τους έκλεινε το μάτι στην Δύση.

ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ!

Για άλλη μια φορά μας εκβιάζουν ολοφάνερα. Δεν είμαστε παρά νήπια που δεν τρώμε το φαγητό μας και θα μας πάρει ο μπαμπούλας!
Δεν μπορώ να τους ακούω άλλο, να με πάρει ο μπαμπούλας να πάει στον δ...ο ! Ε μα πια!!!
Αντί να μιλάει η κάθε κοινωνία για το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για τον τόπο του, αντί να κουβεντιάζουμε πως θα αξιοποιηθεί ο Καλλικράτης και το πως θα αναλάβει ο κάθε Νέος Δήμος τις νέες του ευθύνες, αντί να δίνουμε βάση στους υποψηφίους του κάθε συνδυασμού και το πόσο σωστοί είναι να αντεπεξέλθουν, μιλάμε για το τα διλήμματα του ΓΑΠ και του Σαμαρά...

Αρχηγοί κομμάτων στα όρια κρίσης..Είχαμε και την διακαναλική....Τι να πω! Ευτυχώς έχουμε και την ομάδα του Ράδιο Αρβύλα και γελάμε λίγο..

Τέλος πάντων, τον άκουγα και γω και έλεγα η εγώ δεν ακούω αυτόν που μιλάει η αυτός νομίζει ότι είναι άλλος.
Περιμένεις να δεις τίποτα άλλο και εκτός από το Ράδιο Αρβύλα και τον Λάκη δεν έχει τίποτα άλλο να γελάς ...Το νησί πολύ καλό, αλλά έχω διαβάσει το βιβλίο και δεν μπορώ και τα στενάχωρα....Πάντως αν θέλει κάποιος να γελάσει μπορεί να βλέπει και τα μάστερ σεφ και τοπ σεφ...
Βουτάνε οι άντρες τα μαχαίρια
κόβουνε μαιντανούς
κι όταν κόβεται η κρέμα
την παλεύουν με μια μους...
Με τατού σκληρά αγόρια
και με μπράτσα φοβερά
ξετυλίγουν τις ποδιές τους
και απλώνουν μουσακά..
Η μαγκιά τους περισσεύει
και το βλέμμα το αυστηρό
και αν ο μπακλαβάς έχει γωνία
είναι λένε βασικό..
Άλλο να είναι οι μαγείροι
στις κουζίνες αρχηγοί
και άλλο σαν την θειά μου την Ευτέρπη
να μετράει δημοσίως το πως σβήνει η σάλτσα με κρασί...
Η δουλειά κάνει τον άντρα
το γιαπί το πηλοφόρι
αλλά όπως πάει
θα φοράει μεσοφόρι!

Αντε καλοί μου αναγνώστες, και αναγνώστριες , να έχετε μια καλή μέρα, καλό αύριο, και μη ξεχάστε τις ομπρέλες σας!

Cool people!

Cool people, είναι το όνομα του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου των αγγλικών στην πρώτη κανονική.
Για παράδειγμα έχει έναν ηθοποιό και μια τραγουδίστρια. Το λεξιλόγιο σε σχέση με το να είσαι cool, είναι το tall. thin., handsome, good looking, beautiful, rich and famous...
Διάβασα το κείμενο, μετά ξεροκατάπια, κοίταξα τα κορίτσια που στο διάλειμμα χορεύουν ακατάπαυστα το τραγούδι της Αντονέλλας -, τα αγόρια που παίζουν καράτε κάνουν χάζι και βλέπουν βιντεάκια στο κινητό- , και τους είπα...
Κοιτάξτε παιδιά, το βιβλίο δεν τα λέει σωστά..Το να είσαι cool, δεν έχει σχέση με το αν είσαι ψηλός η κοντός. Χοντρός η αδύνατος, πλούσιος η φτωχός. Cool, είναι ο δυνατός άνθρωπος που δεν κάνει πίσω στις δυσκολίες, που έχει θάρρος και υποστηρίζει το καλύτερο για την ζωή του.
Cool θα είσαστε αν διαβάζετε και δυναμώνετε το μυαλό σας, αν έχετε γνώμη και την υποστηρίζεται, αν δεν αφήνεται κανένα να σας πειράζει και να σας στεναχωρεί. Cool, είναι να μην πιστεύεις ότι πρέπει να μοιάζεις με τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές , να είσαι ο εαυτός σου....
Τα παιδιά με κοίταξαν με καχυποψία στην αρχή, με ανακούφιση στο τέλος...

Αυτό είναι το μέλλον των βιβλίων αν η εκπαίδευση γίνει καθαρά ιδιωτική. Το μυαλό τους θα λιώσει μέσα στα γρανάζια του κέρδους των εκδοτικών οίκων.
Η επιχείρηση θέλει κέρδη, τα κέρδη απαιτούν πελάτες, οι πελάτες θέλουν κάτι που τους ευχαριστεί και δεν τους προβληματίζει πολύ.
Είναι ευθύνη όλων, από τους συγγραφείς μέχρι και των γονιών.
Είναι εύλογο το ερώτημα γιατί να επιλέξω αυτά τα βιβλία και όχι άλλα που φυσικά και υπάρχουν. Δυστυχώς ο καλός ιδιοκτήτης ξένων γλωσσών σήμερα που θέλει να είναι και καλός δάσκαλος, είναι κάτι σαν ισορροπιστής που αιωρείται αρκετά μέτρα πάνω από τη Γη. Στην μια άκρη της βέργας που κρατάει για να ισορροπήσει είναι η επιβίωση του, και η άλλη, είναι το να κάνει καλά μάθημα.
Είναι δυο διαφορετικοί ρόλοι, δυο αντικρουόμενοι ρόλοι. Είναι σαν να είσαι εργάτης και αφεντικό ταυτόχρονα, για αυτόν το λόγο μπορώ και να καταλάβω και τους δύο....

Be cool, be happy and have a nice day!

Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ................

Μέσα στην παραζάλη των άσχημων νέων που μας κατακλύζουν καθημερινά, ψάχνω να βρω μια διέξοδο στην κάθε είδους κρίση που ζούμε.
Τι ποιο φυσικό λοιπόν από το να ψάχνω το ίντερνετ.... Το τι βρήκα λοιπόν είναι ένα υλικό που συνθέτει ένα μωσαικό απόψεων, ιδεών και αντιλήψεων που συνθέτει την Ελλάδα του σήμερα.
Το συμπέρασμα είναι ότι πολύ μεγάλες ομάδες πληθυσμού, είναι προσκολλημένες σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους και θεωρούν αυτές σαν την αρχή, η την κύρια ιδέα της Ελλάδας.
Αρχίζουν από τα αρχαία χρόνια όπου υπάρχουν ομάδες που το πρόβλημα τους είναι η διαφορά των Πελασγών με τους Αττικούς, που τσακώνονται αν ο Ορφέας η ο Δίας είναι ο σωστός Θεός των Ελλήνων.
Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι είμαστε απόγονοι εξωγήινων και μάλιστα θα έρθουν από την Ανδρομέδα να μας σώσουν!
Σε αυτό που έχω πειστεί πάντως είναι ότι αυτός που λέμε αρχαίος πολιτισμός, δεν είναι η αρχή του πολιτισμού, αλλά το τέλος ενός πολύ μεγαλύτερου που τεχνολογικά τουλάχιστον τώρα αρχίζουμε πάλι να πλησιάζουμε...
Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα, και κάνουν όλους τους προηγούμενους να ανατριχιάζουν...
Συνεχίζοντας, άλλες ομάδες αναρτούν χάρτες με την Ελλάδα μέχρι τα βάθη της Τουρκίας και ονειρεύονται Βυζαντινά μεγαλεία, που διαβάζοντας και λίγο για το Βυζάντιο με την χιλιόχρονη ιστορία, είναι δύσκολο να βρεις μια ήρεμη και ανώτερη περίοδο για να ζηλέψει κάποιος...( διαβάζοντας λίγο εδώ και λίγο εκεί, δεν το σπούδασα κιόλας το θέμα!)
Για να μη πούμε τα τους Νεφελίμ και τα λοιπά όντα που κατοικούν στην κούφια Γη και τα λοιπά Λιακοπουλέικα, που δεν φαντάζεστε πόσος πολύς κόσμος τα πιστεύει....
Ανατρίχιασα διαβάζοντας για την θεωρεία bue beam όπου υποτίθεται ότι στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, με μια θρησκεία, ένα νόμισμα, μια Αρχή, θα μας παραπλανήσουν για δήθεν εισβολή εξωγήινων για να την ματαιώσουν μετά, και να δεχτεί ο κόσμος να χάσει όλες του τις ελευθερίες...Εδώ που τα λέμε, με όσα συμβαίνουν κάποιες ιδέες σου μπαίνουν........
Υπάρχουν οι Άθεοι που με φανατισμό παλαιοημερολογιτών, καταφέρονται εναντίον όλων των άλλων και πάει λέγοντας.....
Ποιοι είναι οι Έλληνες λοιπόν σήμερα?
Είναι Έλληνας? Είναι ρωμιός? Είναι εξωγήινος? Είναι απλά ο μεγαλύτερος Μ...ας ever?

Μεταφορικά θα μπορούσα να πω, ότι πήγα για μαλλί και βγήκα κουρεμένη....Όχι μόνο απάντηση δεν πήρα, αλλά έχασα και κάθε αυταπάτη ότι υπάρχει ένας κοινός Ελληνικός νους..
Πάνω σε τι θα στηριχτούν οι Έλληνες να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και το Μέλλον?
Τι είναι αυτό που θα τους ενώσει να νιώσουν ένας Λαός ?

Τα χτεσινά νέα ήρθαν να με αποτελειώσουν. Χιλιάδες καταγγελίες για φοροδιαφυγή. Αδελφός καταγγέλλει τον αδελφό, γείτονας την γειτόνισσα, υπάλληλος τον εργοδότη και πάει λέγοντας..

Η Αλβανία έχει αρχίσει να έχει αξιώσεις και να καλλιεργεί πολύ εχθρικό κλίμα και στην Αλβανία και στην Ήπειρο. Η Τουρκία έχει δεδομένη την Θράκη σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει ακόμα. Πλήθος ειδήσεων, καθόλου φανταστικών, που δεν φτάνουν ποτέ τα δελτία ειδήσεων, δείχνουν ότι υπάρχει μια κινητικότητα που θα μας βρει τόσο απροετοίμαστους όσο και το μνημόνιο..!

Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ...που λέει και το τραγούδι, αλλά όπως όλες οι μεγάλες αγάπες στηρίζονται σε μεγάλες δόσεις αυταπάτης....

Διαφήμιση , τα παιδιά και μεις!

Αν η έκφραση της κοινωνίας περνάει μέσα από την τηλεόραση, τότε η διαφήμιση όχι μόνο εκφράζει τις κοινές αντιλήψεις και διαθέσεις αλλά και αμφίδρομα τις διαμορφώνει η τις παγιώνει.
Αυτό είναι γνωστό, αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι η βαθμιαία προς τα κάτω, έκφραση αυτών των μήνυμα των.
Η εποχή που η τηλεόραση μας προέτρεπε να εμπιστευτούμε τα όνειρα μας σε μια τράπεζα, δείχνοντας ένα νέο ζευγάρι με το παιδάκι τους μπροστά σε ένα σπίτι με κήπο, φαίνεται πολύ αθώα όταν την αντιπαραθέτομαι με την πρόσφατη διαφήμιση όπου η ίδια η οικογένεια είναι φτιαγμένη από χρήματα..Μια καρτούν, μαριονέτα οικογένεια, που περπατάει σε μια πόλη όπου όλα είναι φτιαγμένα από χρήματα...
Κατά τον ίδιο τρόπο έχουν αλλάξει όλα. Από τον παρακλητικό τόνο των παιδιών όταν διαφήμιζαν σοκολάτες η παιχνίδια, περάσαμε στον προκλητικό και προσβλητικό των διαφημίσεων του Jambo (πάμε Jumbo τώρα), και φτάσαμε στην απόλυτη υποβίβαση του ρόλου των γονιών, χρησιμοποιώντας ένα αθώο παιχνίδι που παίζουμε με πολύ μικρά παιδάκια για να πετύχουν τις στιλιστικές διαθέσεις του παιδιού.
( Αλογάκι πάμε σαλόνι, αλογάκι πάμε κουζίνα, αλογάκι πάμε νεοσέτ- ανακράζει το βρέφος κοιτώντας το υπνοδωμάτιο του έχοντας βλέμα διακομιστή!)
Θα ήθελα να σταθώ και στην διαφήμιση του αποκοδικωπιητή της Nova, με το κοριτσάκι καρτούν να εξηγεί το πόσο εύκολο είναι να μετατρέψεις την τηλ. σε ψηφιακή.
Προσέξτε τον τόνο....Αυστηρός, κοφτός, αγενής! Τα δε μέλη της οικογένειας, γονείς και παππούδες, κοιτούν εκστασιασμένοι χωρίς να ενοχλούνται καθόλου από τον τόνο, ενώ σε οποιοδήποτε σπίτι, -θέλω να πιστεύω- θα γινόντουσαν αυστηρές συστάσεις .
Όχι μόνο αυτές, αλλά πολλές άλλες, όπως μια φίρμα ρούχων κατατροπώνει τον δάσκαλο με τα -παιδιά στην εξουσία-!
Υπάρχει μια τάση να τονίζεται η αγένεια, η βία, το χαρακτηριστικό του ξερόλα, της αντίληψης του φέρομαι ελεεινά και κερδίζω τα πάντα.
Ίσως τελικά αυτό θέλει να μας περάσουν τα μεγάλα μυαλά της διαφήμισης. Ότι δηλαδή, πρέπει να μάθουν τα παιδιά να φέρονται ελεεινά για να κερδίζουν ότι θέλουν, χωρίς κανένα σεβασμό σε κανέναν.
Όλοι λένε ότι έχουμε κρίση αξιών, αλλά ταυτόχρονα απαξιώνουμε τα πάντα.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι είμαι υπερβολική και ότι τα παιδιά δεν επηρεάζονται τόσο όσο πιστεύω, ότι ο έφηβος που κοιτάει ψηλά δεν είναι αυτός που πίνει milko, και ούτε αυτός που κρύβει στα συρτάρια του κομοδίνου τα molto κρουασάν!
Ας σκεφτούμε όμως το πόσο έχουμε ήδη διαβρωθεί εμείς οι ενήλικες που μεγαλώσαμε και αλλιώς, και τι περιμένει τα παιδιά, που από τόσο τρυφερή ηλικία ανακατεύουν τα πάντα σε ένα θανατηφόρο ψυχικά και πνευματικά μείγμα.
Για παράδειγμα, αν δεν υπήρχε αυτή η σταδιακή και αργή διολίσθηση στην τηλεόραση θα φτάναμε ποτέ να μιλάμε για πορνοστάρ? Θα περνούσε ποτέ από το μυαλό οποιουδήποτε δημοσιογράφου να ασχοληθεί μαζί τους? Πόσο χρειάστηκε για να είναι περήφανος ολόκληρος διευθυντής προγράμματος να πλασάρει το είδος και πόσο θα χρειαστεί για να πάρουμε την κουβέντα για σεβασμό στο γυναικείο φύλο πάλι από την αρχή?

Στην απάντηση που μου δίνουν, ότι είναι και αυτό μέσα στην ζωή και γιατί να μην τα δείχνουν, απαντώ ότι και το βυτίο είναι μέσα στην ζωή αλλά δεν πήρανε μια κάμερα να καταγράψουν το άδειασμα του βόθρου, ούτε καν όταν πλημμύρισαν οι δρόμοι με την απεργία των βυτιοφόρων! Από την άλλη, αμέσως καταγράφουν οποιονδήποτε άλλου είδους οχετό.

Θα ήθελα οι διαφημιστές να μην σκέφτονται μόνο τον εντυπωσιασμό του target group τους, αλλά και την ευθύνη που έχουν επικοινωνώντας με τόσο κόσμο. Έτσι και αλλιώς οι πωλήσεις έχουν πέσει, η ηθική έχει εκπέσει, και η τηλεόραση όλο και μου μοιάζει με φρεάτιο....

TO 1/2........

Ο δάσκαλος προσπαθεί να εξηγήσει το το 1/2 στα παιδιά και παρόλες τις προσπάθειες του ο Γιαννάκης δεν το καταλαβαίνει. Στο τέλος του εξηγεί ότι είναι το μισό, όπως το τοστ..κομμένο σε δύο ίσια κομμάτια...
Στο τέλος τον ρωτάει. - Γιαννάκη τι κατάλαβες παιδί μου?
Γιαννάκης : Ότι το τοστ είναι το μισό κύριε......

Σύλλογος Γυναικών Δήμου Μαρμαρίου. -ΚΑΙ 3 φεστιβάλ παιδικών χορωδιών

Σήμερα το απόγευμα ο Λευτέρης Ραβιόλος μίλησε σε ομιλία που είχε διοργανώσει ο Σύλλογος Γυναικών Μαρμαρίου.
Όταν το έμαθα, ο τίτλος Σύλλογος Γυναικών, μου φάνηκε κάπως παλαιομοδίτικος και κάπως ζήλεψα τις Μαρμαριώτισες που είχαν ένα Σύλλογο, ενώ εμείς στην Κάρυστο, δεν τα πάμε καθόλου στους Συλλόγους και στις συνεννοήσεις.( Αν εξαιρέσουμε βέβαια τον Σύλλογο ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που η προσπάθεια και το έργο τους είναι από συγκινητικό μέχρι αξιοθαύμαστο.)
Μετά την ομιλία λοιπόν πήγα και είδα το σπίτι του Συλλόγου. Μιλάμε για ένα κανονικό σπίτι, -ΤΟΥ 1917-διακοσμημένο με παλιές φωτογραφίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, στρωσίδια και χαλιά, έπιπλα και στολίδια, μιας άλλης εποχής.
Οι φιλόξενες κυρίες με κέρασαν γλυκό κολοκύθι -καταπληκτικό- και με ενημέρωσαν ότι πάνω από 2.500 χιλιάδες ξένοι πέρασαν από το σπίτι τους το καλοκαίρι.
Μια παρέα γυναικών, μόλις 20, πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε την προσπάθεια και είναι ήδη 145!
Την Κυριακή το απόγευμα είναι ανοικτό για καφέ και γλυκό για όποιον θα ήθελα να επισκεφθεί τον χώρο και την προηγούμενη Κυριακή οι τυχεροί επισκέπτες δοκίμασαν μουσταλευριά.
Αυτά είναι τα ωραία της ομαδικής προσπάθειας ! Μακάρι να συνεχίσουν το καλό τους έργο και να παραδειγματιστούμε και οι υπόλοιπες...



Χτες το βράδυ στο Γιοκάλειο Πνευματικό Κέντρο, έγινε το 3 φεστιβάλ χορωδιών.
Η αίθουσα γέμισε χαριτωμένες φατσούλες και αγγελικές φωνές από την Τρίπολη, τον Ασπρόπυργο, το Λαύριο, την Βούλα, φυσικά την Κάρυστο.
Όλη αυτήν την οργάνωση την έκανε για άλλη μια φορά η ΕΥΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ που εδώ και πολλά πολλά χρόνια μας έχει χαρίσει απίστευτες μουσικές στιγμές.
Τα beach parties της Σχολής της θα μείνουν θρυλικά! Τα συγκροτήματα ανεπανάληπτα, οι διοργανώσεις για επετείους μοναδικές, οι συνεισφορά στα πολιτιστικά πράγματα και στην μουσική παιδεία, ανεκτίμητα....
Όταν πριν πολλά πολλά χρόνια ήρθε στην Κάρυστο, είχε κάνει την πρώτη της παρουσίαση με μαθητές που ήρθαν από αλλού. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η Κάρυστος αντηχούσε από τους ρυθμούς και τις παραστάσεις της Σχολής της.
Με αξιόλογες παρουσίες έχει σαρώσει τα βραβεία όπου και αν συμμετείχε και η χορωδίες, για μικρούς και μεγάλους, έχει ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα.
Όχι μόνο σαν άτομο αλλά και σαν Καρυστινή, νιώθω ότι χρωστάω πολλά στην Εύα και της εύχομαι να συνεχίσει πολλά πολλά χρόνια να μας χαρίζει όμορφες στιγμές και στα νιάτα μας σωστή μουσική παιδεία.....

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που έρχονται, κάθε συλλογική, η ατομική προσπάθεια που ξεφεύγει κατά πολύ τα αυστηρά επαγγελματικά στεγανά, δεν πρέπει να έχει μόνο την συμπαράσταση μας, αλλά την έμπρακτη στήριξη και ενθάρρυνση. Ο κάθε Δήμος πρέπει να έχει σωστό κριτήριο και να μην αφήνει κανέναν άνθρωπο που θα μπορούσε να βοηθήσει την κοινότητα, να μένει απ' έξω.....

Πάττυ και Αντονέλλα...και μεις!..

Εχτές το μεσημέρι στην αυλή του φροντ. στήθηκε το εξής σκηνικό.
Ένα κοριτσάκι με το ένα χέρι τραβούσε βίντεο με το κινητό, ενώ με το άλλο κρατούσε ένα άλλο κινητό για να ακούγεται στο βίντεο η μουσική. Η επτάχρονη κάμερα γούμαν, τραβούσε δυο άλλες συνομήλικες που χόρευαν στην άπλα της αυλής το τραγούδι της Αντονέλλας, που το τραγουδούσαν κιόλας- σε μια γλώσσα ανάμεσα στα ισπανικά και ιταλικά- με όλο τους το είναι. Τα αγόρια έκαναν τα γνωστά περάσματα, πετάγματα με γκριμάτσες μπροστά στο κινητό.

Καθόμουν στο σκαλοπάτι και κατά πρώτον τα καμάρωνα γιατί χόρευαν πολύ ωραία.
Τι πιο ωραίο, να βλέπεις τα παιδάκια να χορεύουν, να διασκεδάζουν, να μη θεωρούν τον χώρο ασφυκτικό ούτε και σένα κάτι ξένο, που μπορούν να εκφραστούν μπροστά σου.
Κατά δεύτερον, σκεφτόμουν πόσο άλλαξε η τεχνολογία τα παιχνίδια των παιδιών, σε σχέση με αυτά που έπαιζαν, μόλις 5, 10 χρόνια πριν...

Μου έστειλε στο δικό μου κινητό το βίντεο η μικρά, για να το περάσω στο λάπιτοπι, και να το δουν στον ηλεκτρονικό πίνακα. Δεν το φόρτωσε όμως, και τους έμεινε η χαρά, να δουν τον εαυτό τους σε ρόλο Αντονέλλας σε δική τους παραγωγή.

Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, ξεροκατάπια, (γιατί παραξηγιόντε και εύκολα) και τους είπα για τα προσωπικά δεδομένα, για να προσέχουν και να προστατεύουν από άγνωστα μάτια τα παιχνίδια και τον εαυτό τους, αλλά έβλεπα στα μάτια τους ότι δεν είχε σημασία....
Το θέμα είναι να γίνουν πρωταγωνίστριες , και η σκηνή του θεάτρου που ονειρευόντουσαν τα κοριτσάκια παλιά, για να τις θαυμάσουν - τώρα έχει αντικατασταθεί από το βίντεο .

Τα ματάκια τους σαν να σκοτείνιασαν λίγο μόνο επειδή κάποιες ένιωσαν ότι ήταν μάλωμα, αλλά αμέσως φωτίστικαν όταν η μία ανέφερε ότι ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ!! Κυρία το έχεις διαβάσει?
Τι να πει η έρμη η κυρία....
Πήγα στο γκούγλη και είδα τα αυθεντικά χορευτικά της Αντονέλλας, και είναι ότι πρέπει για να μετατρέψει το αθώο - λέμε τώρα -παιδάκι σε νεαρό νυμφίδιο......
Σημάδια των καιρών, η αδικαιολόγητες συμπεριφορές των γονιών....?

Για να βρω απάντηση λοιπόν, στην επόμενη τάξη με πολύ προχό κοριτσάκια, τις ρώτησα όσο πιο αδιάφορα μπορούσα αν βλέπουν την Πάττυ..
Η μια μου είπε, ότι έχει διαβάσματα, είναι και μικρή για την σειρά, και μπορεί να την δει το καλοκαίρι..
Η άλλη είπε, ότι ΑΥΤΗ Η ΣΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΣΕ ΜΑΣ, και δεν υπάρχει λόγος να την δω.
Η τρίτη συμπλήρωσε ότι δεν την αφήνει η μαμά της.
Και οι τρεις ετών 8 και 9, ενώ η τέταρτη την παρακολουθεί και αγοράζει το περιοδικό, και η μαμά της δεν της έχει πει τίποτα για την σειρά.
Βέβαια, επειδή την ξέρω καλά την συγκεκριμένη κυρία, δικαιολογείται απόλυτα, γιατί δουλεύει 18 ώρες την ημέρα, και κάνουν και μετακόμιση την επιχείρηση τους...

Με μια άλλη τάξη πάντως, μαθαίνουμε το you are my wonderwall -Oasis , θα κάνουμε και σκηνοθεσία, να το στείλουμε στο ράδιο αρβύλα. Νομίζετε ότι υπήρχε άλλος τρόπος να μάθουμε να τραγουδάμε ένα αγγλικό τραγούδι?

Άσχημη εμπειρία...

Πολλές καταστάσεις ξεκινάνε ωραία και καταλήγουν με πόνο.. Στην περίπτωση μου κατέληξαν με πολύ κλάμα, ταπείνωση, και προσβολές.
Αν ανατρέξετε σε παλαιότερα ποστ, θα διαβάσετε με πόσο όρεξη ξεκίνησε η συμμετοχή μου στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Του Λυκείου.
Όλα ξεκίνησαν καλά, όπως πάντα, και για μία ψήφο, την δική μου συγκεκριμένα, δεν βγήκα πρόεδρος. Θεώρησα, ότι η ταπεινοφροσύνη είναι χρήσιμη και δημιουργεί πιο δυνατούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας. ΛΑΘΟΣ μέγα. Αν έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, μην υποχωρείτε σε τέτοιους είδους αβρότητες. Θεωρείται αδυναμία και την εκμεταλλεύονται αναλόγως.
Αφού είχαμε πει ότι ως εργαζόμενες οι τρεις από τις πέντε γυναίκες, καλό θα ήταν να βρισκόμασταν το Σάββατο η την Κυριακή και αν τύχαινε κάτι, κάποιο πρωί, αν και δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν όλοι. Ο μοναδικός κύριος είναι συνταξιούχους καπετάνιος και βοηθάει στην επιχείρηση της κυρίας του.
Που να φανταζόμουν ότι αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία του Συλλόγου?
Με το πέρασμα του καιρού, οι δύο νοικοκυρές, φάνηκαν ανένδοτες στο να συναντιόμαστε το Σ/Κ, όσο για τον κύριο, επέμενε ότι μια μέρα είχε να ασχοληθεί με την μπάλα......αλλά αν τύχαινε κάτι, θα μπορούσε μια Κυριακή...αλλά καλύτερα όχι....
Δεν είχε κλείσει μήνας και η κ. Πρόεδρος, είπε να φύγει ένα μέλος -εργαζόμενη- μιας και δεν μπορύσε να διαθέσει κάποιες ώρες το πρωί.
Προσέξτε...Δεν την πήρε τηλ, δεν πήγε να την βρει , παρά του ότι περνούσε έξω από το μαγαζί της κάθε μέρα, παρά το έθεσε σε μας. Η θέση μου ήταν πάρα πολύ δύσκολη, όχι μόνο γιατί η κυρία είναι η αδελφή μου, αλλά και γιατί το έβρισκα παράλογο και άδικο. Προσπάθησα να πείσω την μια να τηλ στην άλλη αλλά και οι δυο πλευρές αρνούνταν πεισματικά. Η αδελφή μου γιατί ένιωθε το παράλογο του πράγματος και γιατί το θεωρούσε υποχρέωση της προέδρου να επικοινωνήσει μαζί της αφού ήθελε να την διώξει..σωστό βέβαια, αλλά εμένα 2 μήνες με κάνανε χάλια. Κουβέντες ανόητες, ανούσιες, χάσιμο χρόνου, αλλά προσπάθησα να μην οξυνθούν οι καταστάσεις και τελικά δεν έφυγε και για λίγο , με το ζόρι , μπορέσαμε να βρούμε κάτι συμβιβαστικό.
Εκτός από αυτό τα κρούσματα αναίτιων επιθέσων σε οτιδήποτε έκανα ήταν καθημερινά.
Πριν τις εκλογές είχα τηλ στο γραφείο της πρωτοβάθμιας να παραπονεθώ για μια απαράδεκτη καθηγήτρια. Δέχθηκα επίθεση και νουθεσίες, και με βάλανε σχεδόν να ζητήσω συγνώμη από την Διευθύντρια του Σχολείου γιατί ενοχλήθηκε. Κουβέντες και λόγια για ώρες, για τον σωστή συμπεριφορά στο Σύλλογο, ατελείωτες....
Μετά με βάλανε στην Σχολική επιτροπή. Υπεύθυνη για την διαχείρηση είναι η διευθύντρια του Γυμνασίου. Είχα πάει να δικαιολογήσω απουσίες του μικρού, και μιας και ήμουν εκεί, της ανέφερα ότι αν ήταν δυνατόν, να είχαμε περισσότερο πετρέλαιο.
Έγινε έξαλλη. Πήρε μετά το Λύκειο και τους έκανε φασαρία...Η Διευθύντρια πήρε την πρόεδρο και της έκανε παράπονα, και τι νομίζετε ότι έκανε εκείνη?
Κανόνισε συνάντηση για να με ....μαλώσουν όλοι μαζί, και αν έκανα κάτι χωρίς να το ξέρουν, να έφευγα, γιατί τους δημιουργώ πρόβλημα στην συννενόηση με το Σχολείο.
Ευτυχώς το είχα πάρει χαμπάρι, και είχα προλάβει να μιλήσω με την Δ. του Λυκείου, που η γυναίκα ευγενέστατη με διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν τίποτα σοβαρό και ότι η Δ.του Γ. απλά έχει πολλές ευθύνες, δεν πληρώνεται για αυτή την δουλειά, δεν το ήθελε, και της έκανα και παράπονα για το πετρέλαιο και εκνευρίστηκε. Τίποτα σοβαρό ....
Αφού τα είπα όλα αυτά, ζήτησα και συγνώμη από όλους για την ενόχληση, έκλαψα όσο είχα χρόνια για την επίθεση που οργανώθηκε πίσω από την πλάτη μου, και για τον παραλογισμό του πράγματος για άλλη μια φορά, συνέχισα την ενασχόληση μου με τον Σύλλογο..
Μετά από μια συνάντηση με το 15 τα παιδιά μου είπαν ότι ένας πίνακας είναι χάλια και θέλει βάψιμο και ότι τα αποτσίγαρα έχουν γίνει στρώμα σε μια μεριά του προαυλίου. ( έχουμε μεγάλο προαύλιο, σαν κτήμα, με εκκλησία μέσα.) Το άλλο πρωί λοιπόν, μιας και ήμουν στην αγορά, πήρα 1 κιλό μπογιά, γυαλόχαρτα και πινέλο, πήρα και ένα πιάτο για τις γλάστρες και έβαλα μέσα άμμο, και τα πήγα στο σχολείο.
ΧΑΜΟΣ!! Ο πίνακας βέβαια βάφτηκε αμέσως, και το τασάκι, πολύ βόλεψε τα παιδιά, αλλά πάλι με βάλανε να πάω να το πάρω πίσω, για να μη πούνε ότι υποστηρίζουμε το τσιγάρο.
Τέλος πάντων, πάει και αυτό...Αρχίσανε να λένε για τους άλλους πίνακες, να αγοράζαμε να παραγγέλναμε, να κάναμε να δείχναμε,,Τους έλεγα, τι πειράζει να έχουν πίνακα μέχρι να γίνουν όλα αυτά που λέτε.? Τίποτα. Λες και μίλαγα σε τοίχους...Χαμένοι στην διαδικασία.
Στις αρχές Νοέμβρη, έγραψα ένα ερωτηματολόγιο που δόθηκε στο Σχολείο και αποτύπωνε την εικόνα που είχαν τα παιδιά και για το Σχολείο και για τα μαθήματα αλλά και για τους καθηγητές. Από Νοέμβρη με τιε καθυστερήσεις που μερικές έφερε το Σχολείο και τις υπόλοιπες η Π. μας πήρε Πάσχα. Μετά πήγαν εκδρομή τα παιδιά, μετά διαγωνίσματα, χάθηκε η χρονιά.
Ούτε μια φορά δεν συναντηθήκαμε Σάββατο η Κυριακή.
Άρχισε μια καινούργια χρονιά και η Πρ. μου τηλεφώνησε πάλι για καθημερινή μέρα.
Έχω δουλειά της λέω, και γω και οι άλλες. Τίποτα, ανένδοτη...Θα διαλυθεί ό Σύλλογος, της λέω, Να φύγετε εσείς μου λέει...
Και έφυγα...Αρκετά ανέχθηκα. Μετά που της πήγα τα βιβλία, μου είπε ότι δεν το εννοούσε και νόμιζε ότι της το έλεγα έτσι ότι έχω δουλειά...
Γιατί να πω κάτι τέτοιο για αστείο? Δεν μπορώ να καταλάβω πως σκέφτεται με τίποτα.
Γιατί να δίνω λογαριασμό στον έναν και στον άλλο τι κάνω στην δουλειά μου και πόσες ώρες μα απασχολεί?
Η άλλη νοικοκυρά, είπε ότι έχω κόντρα. Αν είχα κόντρα, θα καθόμουν και θα καλούσα Γενική Συνέλευση, θα επέμενα...Όταν παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις, τι σόι κόντρα νάχεις?

Πάλι δεν κατάλαβαν ότι δεν είναι ότι δεν μπορούσα να το κάνω, δεν θέλω να το κάνω...
Κρίμα, πραγματικά κρίμα.....Είχαμε πάει και στην Νομαρχία για πολυχρηστική αίθουσα και αν δεν ήταν η κρίση, κάτι θα μπορούσε να γίνει..κανείς δεν ξέρει...
Τώρα το ότι είναι ΚΚΕ και εμείς οι υπόλοιπες όχι, λέτε να σημαίνει κάτι? Τι να πω?