Και από Μάη..........
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
«Εγώ δηλώνω Deconstructed Mummy». Εσείς; - (τώρα για τους κυρίους της παρέας, ε, ας μην το γράψετε!)
www,decostructivemummy.blogspot.com
Ανοίγοντας τα μειλ, είδα ένα μήνυμα από το παραπάνω σαιτ, σχετικά με μια εκδήλωση που θα γίνει για τις μαμάδες που έχουν προσπαθούν να ζήσουν αποτινάσσοντας από πάνω τους τα στερεότυπα της τέλειας μαμμάς που επιβάλουν τα media και γενικά η κοινωνία.
Αποδομώντας την μαμά, θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε τον τίτλο.
Εμένα τα παιδιά μου είναι έφηβοι, αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά την ανάγκη που ώθησε αυτές τις μαμάδες να οργανώσουν κάτι τέτοιο.
Αμέσως με το που διάβασε το μέιλ, θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα με τον γιό μου πριν μερικούς μήνες.
Κουβεντιάζαμε σχετικά με ταξίδια και διακοπές, και το βλαστάρι μου μου είπε ότι όταν βγω στην σύνταξη, θα πηγαίνουμε με το λεωφορείο ταξιδάκια, μαζί με άλλους ομοίους μας.
Η απάντηση μου λοιπόν ήταν, ότι τώρα πάμε με το λεωφορείο τα οργανωμένα ταξίδια, τώρα που έχω περιορισμένο χρόνο, και ευθύνες στην δουλειά και απέναντι τους. Τώρα που είναι μικρά ακόμα, και προσπαθώ να είμαι μια " κυρία" χωρίς να δίνω λαβές για σχόλια που θα μπορούσαν να τα φέρουν σε δύσκολη θέση. Όταν - (τώρα και εάν) πάρουμε σύνταξη, θα βάλω την μπαντάνα μου ξανά, το δερμάτινο μου, θα πάρουμε μια μηχανή και γειά σου!! (Βέβαια πιο πολύ σχήμα λόγου είναι και διάθεσης, παρά σχέδιο για το μέλλον-Απλά ήθελα να του δείξω την διάθεση να μην το βάλω κάτω.)
" Αυτό δεν θα το δω ¨είπε το παιδί λίγο τρομοκρατημένο με την προοπτική, ¨Θα το δεις¨ του είπα. Σας μεγάλωσα, σας έκανα μικρούς κυρίους, σας μόρφωσα, σας έδωσα αρχές και όνειρα, και όταν κλείσετε και οι 2 τα 18 , εγώ θα ξαναγίνω το ροκάκι που ήμουν, και σε όποιον αρέσει"
Στα παιδιά δεν αρέσει..Όπως δεν άρεσε στους γονείς μου, όπως δεν άρεσε στην κοινωνία που ζούσα και ζω, όπως δεν άρεσε και κει που έζησα προσωρινά.
Όμως η προσωπική έκφραση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, και τρίτη, και τέταρτη, και πολλές φορές χάνεται σε κάποιο βάθος της μνήμης που πολλές φορές κουράζεσαι και να το σκεφτείς, όταν οι υποχρεώσεις για την επιβίωση και η μητρότητα παίρνουν και την τελευταία αντοχή σου.
Το τι σημαίνει να είσαι εργαζόμενη μητέρα- και τόσα άλλα- το ξέρουν οι μαμάδες που το ζουν καλύτερα από όλους, παρόλο που δεν το αντιμετωπίζουν όλες το ίδιο.
Κοιτώντας πίσω στον χρόνο για να βρω τι με βοήθησε να ανταπεξέλθω μέχρι τώρα,μπορώ να πω ότι είναι οι μικρές αποφάσεις των στιγμών και οι μεγάλες επιλογές που έκαναν την διαφορά.
Για μεγάλες επιλογές, εννοώ ότι όταν έκανα οικογένεια εντελώς συνειδητά αποφάσισα το τι θα βάζω πρώτο και τι δεύτερο.
Πρώτα η οικογένεια λοιπόν. Μετά η δουλειά, και αν μένει χρόνος, οτιδήποτε άλλο.
Πολλές φορές ακούω γυναίκες να λένε " Μα δεν έχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου" και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω και να μη φανώ αγενής. Μα τα παιδιά μου είναι ο εαυτός μου, η οικογένεια μου, η δουλειά μου είναι εγώ.
Τα media προωθούν το μοντέλο της άψογης μαμάς που μιλάει πάντα ευγενικά, που είναι καλοντυμένη μέσα στο σπίτι, που είναι σαν μια μπουρμπουλήθρα αμερικάνικης χαζοχαρούμενης σαπουνόπερας, που αν και λένε " σε αγαπώ τόσο πολύ, θα έκανα τα πάντα για σένα, ποτέ δεν θα σε πλήγωνα" το άλλο λεπτό για να ικανοποιήσει το τεράστιο εγώ της, και πληγώνει και αποδεικνύει ότι το μόνο που αγαπά είναι ο εαυτός της στην πιο εγωιστική και μικρόψυχη εκδοχή.
Μιλώντας για τις μικρές αποφάσεις, είναι όλες αυτές οι στιγμές που πρέπει να αποστασιοποιηθείς από τα προσωπικά άγχη ,φοβίες, φιλοδοξίες, μνήμες, και να πάρεις την σωστή απόφαση για κάποιο άλο μέλος της οικογένειας, δίνοντας χώρο σε όλα τα μέλη της οικογένειας να αναπτυχθούν ελεύθερα και αυτόνομα.Η στιγμή που όλοι περιμέναμε σε σχέση με το Νοσοκομείο μας, έχει ήδη φτάσει. Η εποχή που ο αξονικός τομογράφος δίνει την καλύτερη εικόνα ...