Επίσκεψη Διοικητή 5ης Υγειονομικής Περιφέρειας στη Χαλκίδα

Χαλκίδα, 26 Φεβρουαρίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επίσκεψη Διοικητή 5ης Υγειονομικής Περιφέρειας στη Χαλκίδα

Επίσκεψη στη Χαλκίδα πραγματοποίησε την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου ο Διοικητής της  5ης Υγειονομικής Περιφέρειας Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, κος Νέστορας Αντωνίου, με αποκλειστικό σκοπό την διευθέτηση των θεμάτων γύρω από την λειτουργία των πληροφοριακών συστημάτων των Νοσοκομείων και την μετεγκατάσταση του Π.Ε.Δ.Υ.

Πρώτη στάση του κου Αντωνίου και των συνεργατών του ήταν το παλαιό και το νέο κτίριο του Π.Ε.Δ.Υ. Χαλκίδας. Εκεί είδε από κοντά την πρόοδο των εργασιών μετεγκατάστασης, μίλησε με τους υπαλλήλους, οι οποίοι του μετέφεραν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, και διευθέτησε εκκρεμότητες που είχαν δημιουργηθεί.

Η Μπουγάδα. Άγγελου Κεκεμπάνου.

Τούτη η ιστορία που θα πούμε σήμερα είναι πολύ παλιά.
Είναι από τότε που ούτε το ξενοδοχείο Απόλλων ήτανε, ούτε το μπαρ Κοχύλι, αλλά κάτου  από το γιοφύρι κύλαγε ένα ολοκάθαρο νεράκι και γελαστό γελαστό συναντιούτανε με την αμμουδιά που κάτασπρη απλωνότανε μπροστά του.
Κειδά στον τόπο της συνάντησης οι νυκοτσιράδες της περιοχής είχαν κατασκευάσει με τα χέρια τους μια λακουβίτσα, την είχαν στρώσει με βοτσαλάκια και με το νερό που συγκεντρωνότανε κειδά μέσα κάνανε την μπουγάδα τους, όπως εκείνη την ημέρα που σειρά είχανε η κυρά Κούλα, η Σοφία η Κοψιστιόμετα και η Σοφίτσα η μπεγλέρενα από τον πάνου δρόμο.
Τούτη ερχότανε πάντα μαζί με την μάνα της την γριά Κουλιδέσα γνωστή σαν την πρώτη διάστρα όταν βάζανε πανί της κρεβατίνας.
Φέρνανε πάντα μαζί τους και το μύλο του καφέ ώστε να έχουνε φρεσκοκομμένο καφεδάκι που θα ψήνανε στην χόβολη,μισό καρβουδισμένο ρεβίθι για να φτουρίσει, και μισό αληθινό καφέ.
Σηκωθήκανε που λέτε σούνταχα, φόρτωσαν στα παιδιά τους - που τότε ήταν υπάκουα- την σιδεροστιά, το καζάνι για το ζέσταμα του νερού τις ξύλινες σκάφες με τις πέτρινες πλύστρες και το γάλικα της μπουγάδας.

Φωτό Σούλα Μαρίνου

Σαπούνι και λουλάκι αγορασμένα από την Μαρίκα την Καραβολίνα , και πριν βγει ο ήλιος είχανε ζεστάνει το νερό με φωτιά από τα ξυλαράκια που είχανε μαζέψει γύρω τριγύρω και είχανε αρχίσει το πλύσιμο των ρούχων.
Ρίχνανε ούλες μαζί τα ασπρόρουχα στο γάλικα, πάντες του κρεβατιού, ολοκέντητες, τραπεζομάντηλα και μαξιλάρια της σκόλης, μονά διπλά, και ακόμα εσώρουχα άσπρα του φορεμού, από την προίκα τους, που τα είχανε για τις καλές ώρες.
Στοιβαχτίκανε όλα τούτα στον γάλικα σειρά σειρά, απλώσανε από πάνου ένα πιο παλιό και πιο γερό άσπρο ρούχο, το σταχτόπανο, απλώσανε τη στάχτη για να γίνει η αλυσίβα , σκορπίσανε ανάμεσαλεμονόφυλλα για να μοσκομυρίσουνε και αρχίσανε να ρίχνουνε ζεστό νερό με την Καρύκα για να λευκανθούνε.
Στο μεταξύ απλώσανε τα σκούρα στις καναπίτσες για να στεγνώσουνε, διαλύσανε το λουλάκι να είναι έτοιμο για το ξέβγαλμα και ως τότε ψήσαν τον καφέ , τον μοιράσανε στα πήλινα φλυτσάνια για να τον πιούνε , φέρανε και ένα αιγινίτικο σταμνάκι νερό από την βρύση κάτου από την Ανεμώνη για να ξεδιψάσουνε, και ξένοιαστες περιμένανε λίγο ακόμη να λευκανθούνε με την αλυσίβα τα ρούχα στο γάλικα και να τα λουλακιάσουνε, και καλά ήταν για σήμερα.
Τότε ακούστηκε η φωνή της μπεγλέρενας τρομαγμένη.
Τι έκανε βρε στρίγκλικο?
Σπαζοχολιάσανε οι γυναίκες και μείνανε με το φλυτζάνι μισοάδειο.
Τι είχε γίνει?
 Ο μικρός της κυρά Κούλας είχε σηκώσει το μπατζάκι του, είχε βγάλει όξω το πουλί του και τσουπ, είχε μολάρει ούλη του την κατρούλα μέσα στο καθαρό νερό που είχαν συγκεντρώσει για το ξέβγαλμα.
Συγχιστήκανε οι γυναίκες, είπε η κυρά Κούλα, να δεις βρε γοργόνι που θα τα πω ούλα στον πατέρα σου!.
Μετά κάνανε άνοιγμα της λακουβίτσας να βγει το κατουρημένο νερό και φτου από την αρχή, μαζέψανε καινούργιο  που καμαρωτό καμαρωτό ερχόταν από την ρεματιά, ξεβγάλανε, λουλακιάσανε και φχαριστημένες με τον ήλιο ψηλά πια, πήρανε το δρόμο για τα σπίτια τουςκουβαλώντας στους ώμους και τα συμπράγαλα τους.
Είχανε να ετοιμάσουνε και το μεσημεριανό φαγητό γιατί όπου νάτανε η καμπάνα του Άγιου Νικόλα θα σήμαινε μεσημέρι.

Άγγελος Κεκεμπάνος.

ο γάλικας ήταν ένα μεγάλο καλάθι περίπου ένα μέτρο μήκος με 80 πόντους ύψος.
Η αλυσίβα είναι όταν βράζουμε στάχτη με νερό, και η καρύκα είναι ξεραμένη κολοκύθα σε σχήμα μπουκαλιού περίπου, από τις κολοκύθες που τις λέμε λίρες και κάνουμε την λυρόπιτα.
Τις χρησιμοποιούσαν και για μπουκάλια.

Θα τους μοιράσουμε σε όλη την Ελλάδα…»

Θα τους μοιράσουμε σε όλη την Ελλάδα…»

Έτσι… απλά κι ωραία, ο υπουργός Ναυτιλίας, Θοδωρής Δρίτσας, αποκάλυψε το... περιβόητο plan B της κυβέρνησης για το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα. Ποιο είναι αυτό; Να στείλει τους ταλαιπωρημένους «φτωχοδιάβολους» που εγκλωβίζονται στα ελληνικά σύνορα σε όλη τη χώρα, αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκή λύση που να σταματάει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα.

Θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γράφει ο Άγγελος Μπαγιάτης.

Θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γράφει ο Άγγελος Μπαγιάτης Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα είναι αντιμέτωπη με μία σειρά προβλημάτων αλλά κυρίως με την προσφυγική κρίση που ενδέχεται να είναι η βόμβα που θα τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το επόμενο διάστημα και πιο συγκεκριμένα στις 6-7 Μαρτίου, οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής με τη συμμετοχή της Τουρκίας για το προσφυγικό ζήτημα, θα διαμορφώσουν το σκηνικό των επόμενων χρόνων και θα κρίνουν την τύχη των πολιτικών προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών.Τα πιθανά σενάρια είναι δύο.Το αισιόδοξο είναι ότι θα ληφθούν πρωτοβουλίες για την ανθρωπιστική κρίση που έχει προκληθεί,θα αντιληφθούν όλες οι χώρες τη σοβαρότητα της κατάστασης και θα συμφωνήσουν σε μία πιο δίκαια κατανομή των βαρών των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.Το απαισιόδοξο σενάριο που μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη διάσπαση την ήδη σε μεγάλο βαθμό διαιρεμένη Ευρώπη,είναι η αδυναμία συνεννόησης και η εγκατάλειψη των ιδεών της αλληλεγγύης και του κοινού ευρωπαικού συμφέροντος.

Λαϊκοί μουσικοί Νότιας Εύβοιας. παραγωγή 1982 ΕΡΤ .

Τρίτη, 26 Ιουλίου 2011

Λεωνίδας Μήλας. Η άλλη όψη της αιγοπροβατοτροφίας, η απλά, της κτηνοτροφίας.

Μετά την ημερίδα για την αιγοπροβατοτροφία, δεν υπήρχε πιο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω από τον παππού μας, τον Λεωνίδα Μήλα.
Το θέμα είναι ότι ο παππούς μας, απόφοιτος πρώτης Δημοτικού, έκανε μόνος του τρόπο ζωής, πορεύτηκε και
έφτασε στην ηλικία που είναι, όλα όσα είπαν οι επιστήμονες και οι ειδικοί.
Είναι λοιπόν ένας άνθρωπος που οι νεότεροι κτηνοτρόφοι, ( όπως και άλλοι βέβαια) θα έπρεπε να συμβουλευτούν και να πάρουν δύναμη μέσα από την πορεία τους και τον χαρακτήρα τους.

Γεννήθηκε το 1932 στην θέση Συκιές, όπου ζει μέχρι και σήμερα.
Μετά από πολλές δυσκολίες, ξεκινώντας από 10,12 πρόβατα και τα έφτασε στα 200, αγόρασε γη, και τώρα στα γεράματα μπορεί να καμαρώνει τους κόπους του.

Φυσικά τότε δεν υπήρχε ούτε ρεύμα ούτε νερό ούτε τηλέφωνο.

Η παροχή νερού έφτανε μόνο μέχρι εκεί που είναι τώρα τα Ενοικιαζόμενα της Νόβα, που τότε ήταν τουβλάδικο. Για να φτάσει μέχρι και τις εγκαταστάσεις και το σπίτι του, πλήρωσε μόνος του μαζί με τον κουνιάδο του, το μηχάνημα που άνοιξε το αυλάκι για το νερό. Όλη την υπόλοιπη δουλειά την έκαναν μόνοι τους. Έτσι με την πρωτοβουλία του μπάρμπα Λεωνίδα, μπήκε το νερό που εξυπηρετεί όλους μέχρι σήμερα ..
Όσο αφορά το ρεύμα, ήρθε και αυτό με τις πρωτοβουλίες του.
Για να έρθει η ΔΕΗ, έπρεπε να δικαιολογήσει καλλιέργειες που χρειάζονταν αντλίες για να βγάζει νερό από το πηγάδι.
Έτσι έβαλε 1000 κιλά κοκκάρι αλλά ήταν τόσο δύσκολο να το διαθέσει που όπως λέει, τότε κατάλαβε γιατί λένε ότι καίει το κρεμμύδι και σε κάνει να κλαις..!!

Το μότο του παππού ήταν " Γη όσο θωρείς και σπίτι όσο χωρείς"
Έτσι ενώ θα μπορούσε να έχει ένα πολύ πιο μοντέρνο και μεγάλο σπίτι, έδωσε όλο του τον εαυτό στην συνεχιζόμενη βελτίωση των εγκαταστάσεων και την καλλιέργεια της γης που τον τροφοδοτούσε με τις ζωοτροφές, κυρίως καλαμπόκι και τριφύλλι.

Στο πρώτο μαντρί, προστέθηκαν νέα, και αποθήκες.
Το καλοκαίρι πήγαινε το κοπάδι μαζί με άλλον βοσκό, στα βουνά στο Γιαννίτσι όπου έμεναν σε ένα μικρό καλυβάκι κοντά στο κοπάδι.

Όταν ήρθε το τηλέφωνο στην περιοχή, υπήρχε ένα κοινοτικό τηλέφωνο στην Κρυφτή. Σε μια περιοχή αρκετά μακρυά από τις Συκιές. Αυτό σήμαινε ότι όποιος ήθελε να τηλεφωνήσει μπορούσε να μιλήσει όσο ήθελε πληρώνοντας 2 δραχμές.
Ήταν Χριστούγεννα και μετά από ένα τραπέζι στον τότε διευθυντή του ΟΤΕ κ. Κόρδα, κατάφερε να εξασφαλίσει δικό του τηλέφωνο, και μπήκε και ένα άλλο στο Κούι.
Όπως λέει ο παππούς το τηλέφωνο του στοίχισε 1 κατσίκι, κουρκουμπίνες και καμιά δεκαριά κότες.!!!
Αργότερα έγινε και αυτό κοινοτικό για αρκετά χρόνια.

Όταν τον ρώτησα γιατί άλλοι κτηνοτρόφοι δεν κατόρθωσαν να προοδεύσουν η τουλάχιστον να μην είναι χρεωμένοι και να έχουν τα απαραίτητα για να αντιμετωπίσουν το 13 που κόβονται οι επιδοτήσεις, μου είπε '' Φάτε λύκοι φάτε δράκοι
και ότι περισσεύει θα το φάνε οι κοράκοι" θέλοντας να σημειώσει το τσιμπούσι με τις παρανομίες που έγιναν με τις επιδοτήσεις.

Ο οποιοσδήποτε μπορούσε να δηλώσει μέχρι και 10 πρόβατα και να πάρει επιδότηση. Πολλά κοπάδια τα δήλωναν 2 και 3 φορές, γεωπόνοι έδιναν τα δικαιώματα των κοπαδιών σε άσχετους ανθρώπους...
Η χωρίς επίβλεψη χορήγηση έκανε κακό εν τέλει.
Οι υπάλληλοι βοσκοί έγιναν κτηνοτρόφοι χωρίς όμως το μέτρο και την εργατικότητα η την εξυπνάδα και το νοικοκυριό που θα τους έκανε καλούς επαγγελματίες.

Πριν το 84 δεν υπήρχαν τόσα πρόβατα όσο υπάρχουν σήμερα.
Οι κτηνοτρόφοι είτε ήταν σαν το παππού, είτε άνθρωποι που είχαν γη και είχαν υπαλλήλους βοσκούς με πολύ λιγότερα όμως ζώα.
Γενικά τα κοπάδια μεγάλωσαν με τις επιδοτήσεις.
Πριν, στα 10 πρόβατα έδινες 10 οκάδες τυρί και αρνί 10 οκάδων. Ο κτηνοτρόφος τα εκμεταλλευόταν για 3,4 χρόνια και μετά τα έδινε πίσω. Αυτά τα πρόβατα τα έλεγαν "μπελίτικα"

Τα πρόβατα που έχουμε το 99% είναι της ποικιλίας Κοκκίνικα.
Αυτά τα πρόβατα είναι περισσότερο για κρέας μιας και δεν έχουν μεγάλη παραγωγή γάλακτος. Το γάλα τους όμως είναι πιο δυνατό.

Ο παππούς έδωσε πλουσιοπάροχα την γη του και ο δρόμος που περνά από τα κτήματα του είναι πιο φαρδύς.
Από τους κόπους και την πρόνοια ενός μόνου ανθρώπου έχει ωφεληθεί όλη η περιοχή που σιγά σιγά όλο και περισσότερο μοιάζει με οικισμό.

Δεν είναι μόνο όμως κτηνοτρόφος, είναι και μουσικός.
Ένας σπουδαίος αυτοδίδακτος οργανοπαίχτης της παραδοσιακής τσαμπούνας,
με παρουσιάσεις σε ντοκυμαντέρ και συναυλίες ακόμα και στον Λυκαβητό.

Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι δεν έλειψε ούτε ο χορός, ούτε ο κόσμος, ούτε η κουβέντα, ούτε η χαρά από την ζωή των κτηνοτρόφων. Αυτό που σίγουρα έλειψε είναι η στρεβλή αντίληψη του τι σημαίνει καλή ζωή, που έχει φέρει πολύ κόσμο τώρα σε αδιέξοδα...

Αρχιπέλαγος, παραλία Κρεμάλα.

Περπατώντας στην παραλία ανάμεσα στους ευκάλυπτους που σχηματίζουν ένα μικρό παρκάκι, μπορείς εύκολα να περάσεις στην παραλία που πάνω απο 40 χρόνια υπάρχει το αναψυκτήριο, μπαρ, Αρχιπέλαγος.

Τότε υπήρχε και μια παιδική χαρά πάνω στην άμμο, λίγο πιο πέρα από τα ντουζ.

Νομίζω ότι όταν θυμόμαστε τις όμορρφες στιγμές και γωνιές της πόλης μας, δεν μπορούμε παρά να φέρουμε νοερά ακόμα μια βόλτα στην πολύχρωμη ρόδα, που για χρόνια και χρόνια συντρόφευε τα παιδιά στα παιχνίδια τους.

Και όπως χάθηκαν τα καϊκια, χάθηκε και η παιδική χαρά , ο παλιός μώλος, και σε λίγο ίσως χαθούν ακόμα περισσότερα κομμάτια του  σκηνικού που συνέθεταν τις παιδικές και εφηβικές μας αναμνήσεις.

Έτσι είναι η ζωή και προχωρά, με την ενέργεια των ανθρώπων να ποτίζει τον κάθε τόπο και να φέρνει μνήμες από τα ιστιοπλοϊκά σκαφάκια , τα γέλια των παιδιών, τις κόντρες μέχρι τον λιμεμοβραχίονα με την ψυχή στο στόμα να προλάβουμε το καράβι, και κείνο να σφυράει απεγνωσμένα για να μας  κάνει να βιαστούμε.

Τα παιδικά καλοκαίρια είναι πάντα ζωντανά και σε κάθε κόκκου άμμου είναι φυλαγμένη μια παιδική ευχή και ένα όνειρο που το κύμα το φέρνει και το ξαναφέρνει στην ακτή.

Πολιτιστικό κέντρο Εκκλησίας στην Κάρυστο.Κάποτε.

Ήμουν τότε 15 με 16? Ήταν δηλαδή περίπου 1977, όταν η εκκλησία της Καρύστου άνοιξε το πολιτιστικό της κέντρο, εκεί που είναι σήμερα το λογιστικό γραφείο της κ.Αραπάκη, δίπλα στο μανάβικο του Βαγγέλη του Μπέκα.
Τότε όμως το λέγαμε "της κ.Ζωής" που ήταν η μητέρα του.

Ήταν μεγαλύτερο τότε το κτήριο και μέσα εκεί χωρούσε τραπέζι πινγκ πονγκ, τάβλι, σκάκι, επιτραπέζια, βιβλία, τραπέζια καρέκλες και αμέτρητα παιδιά.

Ήταν το στέκι της νεολαίας για πάρα πολύ καιρό και όχι μόνο των παιδιών της εκκλησίας.
Παίζαμε μέσα επιτραπέζια, έξω ποδόσφαιρο και όλα τα αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών.

Ο νέος τότε πάπα Κώστας , πάντα με χαμόγελο, όπως είναι και τώρα, μας καλοδεχόταν και δεν μας έκανε ...κήρυγμα ούτε όταν φωνάζαμε ούτε όταν κάναμε σκανταλιές στον δρόμο.

Άλλη μια πολύ όμορφη στιγμή στην πόλη, που ακόμα δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, τόσα χρόνια μετά.

Νήμα νήμα και άλλη μια Μαρία.

Ξεδιπλώνοντας το κουβάρι των αναμνήσεων αυτό το πρωινό της Κυριακής, φτάνουμε στο μαγαζί με  νήματα της Μαρίας Θεοδώρου, που είναι σήμερα γνωστή για τα προϊόντα ΜΑΡΣΟ, όπως και για τα όμορφα πλεκτά της και όχι μόνο.
Ένα μαγαζί γεμάτο νήματα, ότι ζητήσει η ψυχή σου.
Δεκαετία 80 και οι βελόνες είχαν πάρει φωτιά.
Παρέες παρέες μαζευόντουσαν μικρές και μεγάλες, έπλεκαν και δημιουργούσαν πουλόβερ, ζακέτες, και ότι άλλο μπορούσαν να δημιουργήσουν οι βελόνες .
Ο καφές δεν ήταν απλός καφές.
Ήταν πολύχρωμα κουβάρια που απλωνόντουσαν στο δάπεδο, ήταν το κροτάλισμα και οι κουβέντες, ήταν η τάση της εποχής, που τα χειροποίητα ήταν μόδα και την κάναμε μόνες μας.
Η μόδα πέρασε, αλλά ακόμα θυμάμαι τις ώρες που έψαχνα στα ράφια να διαλέξω πιο νήμα να πάρω και πως να πλέξω τις κοτσίδες .

Επιδείξεις μόδας στην Κάρυστο.

Για τους νεότερους ίσως φαίνεται παράξενο , αλλά και τότε που έγιναν, πάλι παράξενο φαινόταν.Όμως οι επιδείξεις μόδας της μπουτίκ Μαρίας Σφυρίδη, ήταν κάτι το καταπληκτικό.

Πριν 20 χρόνια θα ήταν η τελευταία στο ξενοδοχείο Καρύστιον, και είχε τα πάντα.
Πασαρέλα, ρούχα ρούχα ρούχα και άλλα ρούχα. Μουσική, φώτα, πολύ κόσμο, πάρα πολύ κόσμο και πολύ μόδα.

Είναι κρίμα που δεν έχω φωτογραφίες, γιατί ήταν ωραίες στιγμές.

Ψάχνουμε για οργανωμένες ιδέες, για το ένα για το άλλο.
Η καλύτερη λύση είναι να ακολουθούμε τους ανθρώπους που λατρεύουν αυτό που κάνουν και έχουν την δύναμη και τα κότσια να ξεχωρίζουν και να διακρίνονται.

Μια γυναικεία αποκριά στην ταβέρνα Πανόραμα Καρύστου.

Μέσα στην φετινή αποκριά που το κέφι ψάχνει έναν κάβο να πιαστεί όπως οι βάρκες στους μεγάλους νοτιάδες, θυμόμαστε μερικές στιγμές από χρόνια που έφυγαν και το κέφι της αποκριάς ερχόταν πιο αυθόρμητα.

Έτσι αυθόρμητα εκείνη την μακρινή πια αποκριά, αποφασίστηκε από στόμα σε στόμα να μαζευτούμε μόνο γυναίκες, και να γιορτάσουμε την αποκριά και την μέρα της γυναίκας μαζί, στην ταβέρνα Πανόραμα, λίγο πιο πέρα από την εκκλησία της Παναγίας στον Αετό.

Κοντεύουν πια περίπου 30 χρόνια από τότε, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς πια χρονιά ήταν. Θυμάμαι όμως πολύ καθαρά, τον ενθουσιασμό του γυναικείου πληθυσμού, που έψαχνε το τι θα βάλει, ποια στολή να διαλέξει, και για το αν θα αναγνωρίζεται η όχι.

Τότε η κ.Μαρία Σφυρίδη, είχε την Μπουτίκ της που αν και μικρή, χωρούσε φίλες, πελάτισσες, περαστικές για ένα καφέ και λίγη κουβέντα, και οπωσδήποτε πολλές πολλές αποκριάτικες στολές.

Για όλες είχε όμως η κ.Μαρία, και έτσι το Πανόραμα γέμισε ασφυκτικά από γυναίκες ντυμένες και βαμμένες , άλλες  πιο εύκολο να τις καταλάβεις και άλλες όχι.

Το κέφι εκείνο της βραδιάς ήταν κάτι το μοναδικό. Ο χορός σε όλα του τα είδη,  τα αυτοσχέδια θεατρικά που σκάρωναν επί τόπου ορισμένες που σε άλλες συνθήκες θα είχαν γίνει υπέροχοι κωμικοί, οι υπόλοιπες που ακολουθούσαν τον ρυθμό και το κλίμα που διαμόρφωναν, έκαναν αυτή την βραδιά το μεγαλύτερο διαδραστικό event, που έχω βρεθεί ποτέ μου.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Οι καρδιές ήταν ανοιχτές εκείνο το βράδυ.
Πάνω από 500 γυναίκες διασκεδάσαμε υπέροχα σε ένα μοναδικό αποκριάτικο πάρτι μασκέ και για πολλές μέρες, ήταν το χαμόγελο καρφιτσωμένο και δεν έλεγε να φύγει.

Ήταν μια ευτυχής συγκυρία θα μπορούσαμε να πούμε, και σαν όλες τις ...ευτυχείς συγκυρίες μοναδική και ανεπανάληπτη.

Απόκριες στον δήμο Καρύστου. Πρόγραμμα.

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ - για την συνεδρίαση της στα Στύρα.

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ

Δελτίο Τύπου

Κατά την συνεδρίαση της Τουριστικής Επιτροπής που έλαβε χώρα στο δημαρχιακό μέγαρο των  Στύρων την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

παρευρέθησαν τα μέλη της τουριστικής επιτροπής του Δήμου Καρύστου, η κα Αρχοντή εκ μέρους της τοπικής κοινότητας Στύρων, ο τ. Δήμαρχος Στύρων κ. Λέκας,

η Δ/ντια κα. Τούρλα Γεωργία εκ μέρους του ΙΕΚ Καρύστου, οι εκπαιδευτές κα Βλάχου Δέσποινα και κ. Λαγώνικος Νικόλαος, οι μαθητές του ΙΕΚ Καρύστου,

εκ μέρους του Εμπορικού Συλλόγου Στύρων παρευρέθη η κα Αραπάκη, ή κα. Γιάννα Νόβα εκ μέρους του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Τουρισμού Καρύστου,

η Κα Σοφία Τσούμα εκ μέρους του Ναυτικού Ομίλου Καρύστου, αρκετοί επιχειρηματίες του τουρισμού της περιοχής και πολλοί ενδιαφερόμενοι.

Η κεντρική εισήγηση σχετικά με την υλοποίηση όλων των δράσεων για τον τουρισμό που είχαν προγραμματιστεί και υλοποιηθεί κατά την

περσινή χρονιά του 2015 αναλύθηκαν από τον Αντιδήμαρχο του Δήμου Καρύστου.

Επίσης αναφορά έγινε και στους  νέους στόχους για στην τρέχουσα περίοδο του 2016 που καλείται ο Δήμος να υλοποιήσει.

Αναφέρθηκαν, οι 6  συμμετοχές του Δήμου στις τουριστικές εκθέσεις του 2015, στο εσωτερικό και εξωτερικό, με αποκορύφωμα την έκθεση COLMAR Γαλλίας ,αλλά

και η επίσκεψή κλιμακίου του Δήμου Καρύστου στον αδελφοποιημένο Δήμο του ΒELFORT Γαλλίας τον Νοέμβριο του 2015.

Στην ανάθεση εκπόνησης μελέτης για τον στρατηγικό σχεδιασμό τουριστικού marketing και branding όλου του Δήμου

Στην έκδοση του πρώτου εντύπου που συγκεντρώνει όλη την τουριστική πληροφορία στο σύνολο του Δήμου Καρύστου σε 3 γλώσσες .

Στις διαφημιστικές καταχωρίσεις σε διάφορα έντυπα και εφημερίδες του εσωτερικού και εξωτερικού καθώς και στην υλοποίηση του πρώτοvideo clip της περιοχής.

Στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές τουριστικού ενδιαφέροντος του Δημάρχου Καρύστου κ. Ραβιόλου.

Στις πολλές φιλοξενίες, ξεναγήσεις διαφόρων  δημοσιογράφων και τουριστικών πρακτόρων στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου.

Στην ολοκλήρωση κατασκευής των 2 ηλεκτρονικών info kiosk στα Στύρα και Μαρμάρι .

Στην κατασκευή και ολοκλήρωση των 2 ζωνών αναψυχής και παρατήρησης της θάλασσας στα Μεσοχώρια και Στύρα, καθώς και στους 2 μεγάλους στόχους του Δήμου

για την τρέχουσα χρονιά σχετικά με την αξιοποίηση της νήσου Αιγιαλείας από διεθνείς οργανισμούς στα Στύρα, αλλά και στην περεταίρω ανάδειξη και αξιοποίηση των

5 καταδυτικών πάρκων της επικράτειας του Δήμου.    

Εκτενή συζήτηση αφιερώθηκε στην μεγάλη εκδήλωση-διημερίδα  της 14 και 15 Μαΐου 2016 στο Γιοκάλειο Ίδρυμα, που οργανώνεται από κοινού από τους φορείς:

Δήμο Καρύστου, τους εκπαιδευτικούς και μαθητές του ΙΕΚ Καρύστου, το Επιμελητήριο Ευβοίας, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος, και η όλη εκδήλωση θα βρίσκεται

κάτω από την αιγίδα του ΣΕΤΕ της ΠΟΞ, της Ένωσης Ξενοδόχων Ευβοίας  και των συνδέσμων επιχειρήσεων τουρισμού της περιοχής ευθύνης του Δήμου Καρύστου.

Αναλύθηκαν από τους μαθητές και καθηγητές του ΙΕΚ  οι στόχοι και το περιεχόμενο της διημερίδας, επακολούθησαν προτάσεις με το κοινό και τους φορείς καθώς και ανταλλαγές

απόψεων για την αρτιότερη οργάνωση της διημερίδας ώστε να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη για τον τουρισμό ολόκληρης της περιοχής της νότιας Καρυστίας.

Προτάθηκε από την επιτροπή ή διεύρυνση της επιτροπής διεξαγωγής της διημερίδας με ένα μέλος από τα Στύρα και ομόφωνα εκλέχτηκε ό κ. Καλαλούγκας Mix.

Τέλος, σε μια ζωηρή και άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που κράτησε 3 περίπου ώρες τον λόγο έλαβαν εκπρόσωποι φορέων, επαγγελματίες και απλοί πολίτες της ευρύτερης

περιοχής του Δήμου Καρύστου όπου στη συνεδρίαση-συζήτηση που διεξήχθη ακούστηκαν όλες οι απόψεις-προτάσεις για την καλυτέρευση του τουριστικού προϊόντος της περιοχής μας.

Η επόμενη συνεδρίαση συζήτηση και δημοσιοποίηση των στόχων της διημερίδας του Μάιου, της τουριστικής επιτροπής και της επιτροπής διεξαγωγής της διημερίδας  θα γίνει στο Μαρμάρι.

2 συνημμένα

Προεπισκόπηση συνημμένου DSCN3874.JPG

Το σφιγγαρόνι.Χρονογράφημα Άγγελου Κεκεμπάνου

Σήμερα λέω να δώσουμε κουράγιο στην θυμησή μας για να μας γυρίσει κάμποσα χρόνια πίσω, στα δύσκολα χρόνια του μεγάλου πολέμου.
Πεντακόσια παιδιά είχε τότε το πάνου σχολείο το Δημοτικό.
Η νέα και όμορφη τότε η δασκάλα μας η Βάσω 150 παιδιά είχε στην πρώτη τάξη όταν ξεκίνησε την σταδιοδρομία της.
Τάβγαλε πέρα παλληκαρίσια και στην Πέμπτη τα παρέδωσε στον άλλο μεγάλο δάσκλαο τον Γιάννη Μπάκωση/
Και μόνο που τον έβλεπες τον δάσκαλο τούτο αισθανόσουν την αξιοπρέπεια του, την υπευθυνότητα και την διάθεση του να δασκαλέψει τα μικρά ακόμα παιδιά στην γνώση και τις αξίες ενός καλύτερου κόσμου.
Και κει που όλα πήγαιναν καλά και ωραία με την ευχή του Θεού και το κύρος και η γνώση του τότε διδασκαλικού κόσμου που δίκαια τους ονόμαζαν λειτουργούς ήρθε ο πόλεμος.
Από το καλοκαίρι του 1941 στους εξωτερικούς τοίχους του σχολείου μια λέξη ξεχώριζε από μακριά γραμμένη με μεγάλα ξένα γράμματα. VENCEREMO G.
Ιταλοί το είχαν πλέον τσαρδί δικό τους για την παραμονή του στρατού τους και μεις μόνο που βλέπαμε την λέξη αλλάζαμε δρόμο.
Τα μαθήματα όπως έπρεπε να συνεχιστούν και τα παιδιά να μην μείνουν στο σκωτάδι της αμάθειας. Έτρεξαν τότε οι καλοί δάσκαλοι, η Μάρθα, η Έλλη , η Βάσω να βρουν αίθουσες για να συνεχίσουν να διδάσκουν. Σε μας ο καλός δάσκαλος ο κύριος Μπάκωσης βρήκε μια αίθουσα πρώην αποθήκη κρεμμυδιών κοντά στην πλατεία δίπλα στην Άλφα μπάνκ. Η χαρά μας δεν λογαριαζότανε. Ολόκληρη η πλατεία στην διάθεση μας για τα παιχνίδα μας στα διαλείματα. Αφού γνωριστήκαμε με τους γύρω χώρους καλά, κάποιος από μας ανακάλυψε ένα παλιό σπίτι επί της οδού Αιόλου δίπλα στην Τσάκλη.
Ελάτε ρε σεις, ελάτε να δείτε τι ανακάλυψα. Τρέξαμε και ενημερωθήκαμε.

Μέσα στο δωμάτιο βρισκόταν ακόμα κάτι στρατιωτικά κρεβάτια στα οποία έμεναν για ένα διάστημα τέσσερις πολύ μπογιατισμένες γυναίκες τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Ιταλοί φαντάροι για να εκτονώνουν την φανταρίστικη παλικαροσύνη τους. Ένας από μας βρήκε κάτι κουτάκια που μέσα είχανε κάτι το άγνωστο σε όλους.
Είδατε ρε , είπε ο πιο έξυπνος. Τέρμα οι φούσκες του γουρουνιοί τα Χριστούγεννα για να κάνουμε μπαλόνια. Τώρα έχουμε όσα θέλουμε. Από τότε τρέχαμε τακτικά στα διαλείματα να θαυμάσουμε και να λογαριάσουμε πως θα μοιράσουμε τον θησαυρό.

Ο αρχηγός πήγαινε μπροστά  σκαρώνοντας και τον ύμνο της παρέας. Όλοι όλοι για το σφυγγαρόνι.
Έτσι ονομάσαμε τον χώρο του θησαυρού γιατί πάνου από την πόρτα είχανε χτίσει οι σφίγγες την πολυκατοικία τους
Απορήσανε και οι συμμαθήτριες μας όταν τους το είπαμε και σε ένα διάλλειμα ήρθανε να δούνε τα πρωτόφανήσιμα παράξενα.
Μια από όλες κάτι είπε στην ομήγυρη μεταξύ τους σιγά σιγά και αμέσως βάλανε τα γέλια όλες μαζί κοιτάζοντας μας με οίκτο.
Είχε πει εκείνη στις συμμαθήτριες της ότι κάτι μέρες πριν είχε δει στο σπίτι της ένα τέτοιο κουτάκι αγορασμένο από τον πατέρα της από τον μπάρμπα Ανδρέλο. Όταν πήγε να το περιεργαστεί την είδε ο πατέρας της και της έβαλε τις φωνές. Θα στο βγάλω το κουτούπι της είπε αν το ξανακάνεις. Είναι ένα φάρμακο εκεί μέσα που το βάζω στις μασχάλες μου όταν με πιάνει η θέρμη και έχω πυρετό. Εμείς μείναμε κόκαλο. Φάρμακο για την θέρμη. Μακριά από τούτο. Κρίμα στις χαρές μας. Εκείνη όμως είχε καταλάβει . Με χρόνια και καιρούς καταλάβαμε και εμείς τι σόι θέρμη έπιανε τον πατέρα της Μαρίκας.

Άγγελος Κεκεμπάνος.

Στην Παναγίτσα του Παράσχου. Χριστούγεννα του 1942.

Στην Παναγίτσα του Παράσχου.

Ξαπλωμένα στο αχυρένιο στρώμα και κουκουλομένα με το παλιό πάπλωμα, εμείς τα τέσσερα παιδιά από οχτώ έως δέκα χρονών το καθένα, παρακολουθούσαμε το παιχνίδισμα στο φως του λύχνου κρεμασμένο μέσα στο τζάκι ίσα ίσα να αχνοφωτίζει.
Είμαστε η Ζωή της κυρά Χρυσίτσας της Λοϊζενας , η Κατίνα της κυρά Χάϊδως που έμεν δίπλα στο καλυβόσπιτο  της θείτσας της Πετρίνας και εγώ με τον αδελφό μου.
Η  συμφωνία που είχανε κάνει από προχθές οι μανάδες μας έλεγε ότι με το πρώτο λάλημα του πετεινού της χαραυγής θα ξεκινούσαμε ανήμερα Χριστούγεννα και θα πηγαίναμε να ανάψουμε το μοναδικό καντήλι και να προσευχηθούμε στο εκκλησάκι της Παναγίτσας του Παράσχου πάνω στα Πηγαδάκια στην ανηφορίτσα για τους Μύλους.
Ντυθήκαμε λοιπόν με το πρώτο κουκουρίκου με ό,τι πιο ζεστό κουρελάκι είχαμε , ξυπόλητα και με ένα κομμάτι καραβόπανου στο κεφάλι μας από το παλιό πανί της βάρκας του πατέρα μου για να προφυλαχτούμε από το πρωινό αγιάζι και λάου λάου μέσα στο σκοτάδι με μόνο φως και συντροφιά την ασημόγκριζα άχνα ενός περίλυπου μισοξύπνιου φεγγαριού , ξεπεράσαμε χωρίς να βγάλουμε κιχ τα πρώτα σπίτια της γειτονιάς, συσκολοπερπατήσαμε ανάμεσα στις πέτρες και τις λακκούβες στα Κοντορέματα και ξεπερνώντας το σπίτι της Μιχαλιώτενας βαδίσαμε  σιγά σιγά προς το μικρό εκκλησάκι του προορισμού μας.
Ήταν Χριστούγεννα του 1942.
Η Γερμανοιταλική κατοχή είχε σκεπάσει τα πάντα με φόβο και με τρόμο, για τούτο και η προσοχή μας μην κάνουμε θόρυβο και μας αντιληφθούν από την οικία Βελισσαρίου που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί για στρατηγείο τους.
Όταν φτάσαμε, οι μανάδες μας άναψαν το καντηλάκι με λίγο λάδι που είχαν φέρει μαζί τους και με μεγάλη προσοχή να μη σπαταλίσουν τα 5 σπίρτα που είχαν εξοικονομίσει.
Μέσα στο λιγοστό φως η γλυκιά μορφή της Παντάνασσας μας γλύκανε τις καρδιές και μας ζέστανε την ψυχή και το σώμα από την παγωνιά του πρωινού και την έλλειψη φαγητού και ρούχων.
Η μάνα μου άρχισε πρώτη τις ψαλμωδίες που ήξερε.
Η Παρθένος σήμερα τον επιούσιον τίκτει....
Έμείς τα παιδιά συμπληρώναμε ότι ξέραμε.
Χριστούγεννα, πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του χρόνου.Μετά αφού ασπαστήκαμε την θεία εικόνα και πριν φύγουμε είμαστε με την πεπόίθηση ότι η μάνα του Χριστού μας χαμογέλασε και ήταν σαν να μας έλεγε,
Πηγαίνετε στο καλό και εγώ θα σας στείλω την καλή κόρη της Σοφίας του Θεού , την Ελπίδα να σας συντροφεύει για να αντέξετε στις δύσκολες μέρες που περνάτε.
Επιστρέψαμε σπίτι μας με τις ίδιες προφυλάξεις αλλά μέσα στις καρδιές μας φτερούγιζε ήδη η Ελπίδα.
Στου σπίτι μου που γυρίσαμε όλοι μαζί η μάνα μου είχε αποβραδίς ετοιμάσει τα ξύλα στο τζάκι, άναψε την φωτιά και ακούμπησε το τσουκάλι στη σιδεροστιά.
Σε λίγο ένας αχνιστός τραχανάς ήταν σερβιρισμένος στις γαβάθίτσες πάνου στο σοφρά με λίγα αλλά λαχταριστά ψωμάκια μέσα.
Κάναμε τον σταυρό μας, ευχηθήκαμε χρόνια πολλά και παρακαλέσαμε και πάλι τη θεομήτορα τον επόμενο χρόνο να έχουμε απαλλαγή από τον κατακτητή.
Πράγμα που έγινε τον μεθεπόμενο.

Άγγελος Κεκεμπάνος.

έμαθα ότι λέγεται ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΕΣΟΠΟΡΊΤΙΣΑ.

Και άλλα χρονογραφήματα και λίγα λόγια για την ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ.

H εφημερίδα ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ, έχει σταματήσει την κυκλοφορίας της αφού συντρόφευσε το αναγνωστικό της κοινό για περίπου 85 ολόκληρα χρόνια.

Ιδρυτής ήταν ο Ιωάννης Σέρελης 1929 - 1965, ενώ η κ.Ευαγγελία Σέρελη την συνέχισε μέχρι πρόσφατα.

Τότε που δεν υπήρχε καν  το τηλέφωνο, η Καρυστινή ήταν ένας πολύ σημαντικός κρίκος ανάμεσα στους δημότες και τους μετανάστες.

Ήταν το μοναδικό μέσον που είχαν οι άνθρωποι να μοιράζονται νέα και ενδιαφέροντα και να αισθάνονται σαν μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας.

Η αύξηση του τέλος ήταν ένα μεγάλο κτύπημα και έφερε πιο γρήγορα το τέλος της που πια η τεχνολογία και η εποχή, φαίνεται ότι την ξεπερνούσαν.

Η εφημερίδα ήταν πολύ σημαντική και θα μπορούσε ακόμα να είναι για ένα μεγάλο μέρος αναγνωστών, ακόμα και για συναισθηματικούς λόγους.

Όπως και να το κάνουμε, η εφημερίδα είναι εφημερίδα, και ακόμα και αν είναι μηνιαία, μένει η καταγραφή γεγονότων, απόψεων και αλλαγών, που πάντα είναι χρήσιμα σε κάθε εποχή.

Στην βιβλιοθήκη βρήκα λίγα τεύχη από όπου και φωτογράφισα τα χρονογραφήματα που Άγγελου Κεκεμπάνου και σε αυτό το φτωχικό χαρτί, έχει αποτυπωθεί μια ολόκληρη εποχή που καμιά φορά, νιώθουμε την ανάγκη να κοιτάξουμε πιο προσεχτικά.

Βλέποντας τις φωτογραφίες που με τόση χαρά μοιράζονται οι αναγνώστες της ομάδας, αναρωτιέμαι το πόσο σημασία τελικά έχουν και όλα αυτά τα κείμενα που έγραφαν τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες.

https://www.facebook.com/groups/mairiandrellou/

Χρονογραφήματα Άγγελου Κεκεμπάνου στην Καρυστινή.

Πατείστε πάνω στις φωτό.

Πως η πλατεία του Αγίου Νικολάου, από βουνό, έγινε λιβάδι.

Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 1244 της  ΚΑΡΥΣΤΙΝΗΣ  το 2011.

Η εφημερίδα βγήκε για πρώτη φορά το 1929 από τον ιδρυτή της Ιωάννη Σέρελη.

Άγγελου Κεκεμπάνου, τίτλος , Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Εκείνη την εποχή, πριν περίπου πενήντα χρόνια η καλή τύχη τότε της Καρύστου της χάρισε έναν δήμαρχο που κανείς άλλος μέχρι σήμερα- πλην Δημ.Χατζηνικολή- δεν έφθασε την ακτινοβολία του, την επιθυμία του και τις ενέργειες του για το καλό της Καρύστου.
Λεγόταν Βάσος Δεληγιώργης και είναι λυπηρό ότι μέχρι σήμερα κανένας από τους ανώνυμους δρόμους δεν πήρε ακόμη το όνομα του.
Την ίδια εποχή ένα κλιμάκιο του στρατού είχε πάρει εντολή και τα μέσα για την διάνοιξη του δρόμου Κάρυστος -Καβοντόρος.
Στην περίπτωση που θα σταθώ, επικεφαλής του κλιμακίου ήταν ο έφεδρος ανθυπολοχαγός τότε ο κύριος Μαγγίνας.
Σε ένα κομβικό σημείο του πίνακα της τότε δύσκολης φτωχής εποχής, νάμαι και γω στο μεταλλάκτη του τηλ κέντρου του ΟΤΕ κάτω από την ευθύνη και την διδασκαλία του καλού μου δασκάλου Ευάγ. Μπενάκη. Τώρα κάνετε λίγη υπομονή για να δέσω όλα τούτα με την πλατεία Αγ. Νικολάου.
Δεμένος υπηρεσικά και φιλικά με τον κάθε φορά στρατιωτικά υπεύθυνο του κλιμακίου είχα αναπτύξει μια ζεστή σχέση μαζί τους με αποτέλεσμα την συνεχή και σχεδόν μόνιμη συντροφιά τους.
Τούτο έπεσε στην αντίληψη του τότε προαναφερόμενου δημάρχου ο οποίος από χρόνια προσπαθούσε να κάνει χωρίς πόρους τον Άι Λια λειβάδι.
Αη Λιάς ,ήταν ο προ του Δημαρχείου, και φυσικά προ του Αγίου Νικολάου και μέχρι της Χαρίκλειας Δαβουρτζίκα χώρος, ένα δυσπρόσιτο βουνό με τα υψώματα και τις χαράδρες, την λασπουριά το χειμώνα και τα λογής λογής ερπετά το καλοκαίρι , μέσα στις δάφνες και τις καναπίτσες.
Φτωχός ο δήμος  και ο δήμαρχος κατέφυγε στην μόνη λύση που υπήρχε τότε, την ισοπέδωση του βουνού με προσωπική εργασία των δημοτών.
Με την αναγκαστική βραδύτητα των εργασιών, το βουνό θα υπήρχε ίσως μέχρι σήμερα αν δεν...
Αν δεν είχα συναντήσει εκείνο το πρωινό στην μέση της πλατείας Αμαλίας τον καλό δήμαρχο και δεν τον είχα καλημερίσει γεμάτος δέος και σεβασμό.
Ο Δήμαρχος ανταπόδωσε τον χαιρετισμό και σαν να τούρθε εκείνη την στιγμή η σκέψη κοντοστάθηκε και είπε.
Άγγελε θα δεις απόψε τον ανθυπολοχαγό
Όπως πάντα ναι, απάντησα.
Να σημειώσω ότι ανθυπολοχαγός ήταν τότε ο μέχρι και σήμερα καλός μου φίλος κ.Μαγγίνας.
Ο δήμαρχος συνέχισε.
Πες του σε παρακαλώ ότι το βράδυ θα σας έχω  στου Τάκη του Μούτση ένα μεζεδάκι.
Θα σας περιμένω στις οκτώ.
Έκπληκτος εγώ για την τόσο σπουδαία πρόσκληση το μεταβίβασα στον κ.Μαγγίνα και την συγκεκριμένη ώρα είμαστε στο ζεστό περιβάλλον της γνωστής μας ταβέρνας .
Ένας τρίκιλος ροφός καλομαγειρεμένος σούπα και καλοσερβιρισμένος με την μοναδική ικανότητα του άξιου και αγαπητού μας Τάκη Μούτση ήταν το μεζεδάκι.
Στην ακολουθήσασα συζήτηση ο έξυπνος και πάντα νοιαζόμενος για το καλό του τόπου δήμαρχος έφερε το θέμα εκεί που ήθελε.
Κύριε Μαγγίνα μήπως γίνεται να διατεθούν τα μηχανήματα του στρατού για την διαμόρφωση του χώρου προ του Δημαρχείου?
Θα το προσπαθήσω. Έχω την θέληση, απάντησε ο ανθυπολοχαγός. Πρέπει όμως να πάρω την έγκριση από τους ανωτέρους μου.
Είχε γίνει ήδη το πρώτο βήμα και ο δήμαρχος έμεινε ικανοποιημένος.
Τώρα τι κάνουμε, Με ρώτησε ο Μαγγίνας μετά το δείπνο. Είμαι ενθουσιασμένος του είπα από την πρόσκληση του δημάρχου και επιθυμία μου είναι η σκέψη αυτή να γίνει πράξη.
Το πρωί έλα στον ΟΤΕ να σε συνδέσω κατά προτεραιότητα με την στρατιωτική Βάση και με τις ικανότητες σου- ήταν δικηγόρος- θα πείσεις τον προισταμένο σου για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του καλού μας δημάρχου.
Όπερ και εγένετο. Μετά τρις μέρες ο άμορφος χώρος είχε μεταβληθεί σε μια απλωτή αλάνα.
Το ακούτε κύριε σημερινέ δήμαρχε?
Έγινε ένα μεγάλο έργο χωρίς να κοστίσει μια δραχμή.
Έφθανε μόνο η ικανότητα του αείμνηστου Βάσου Δεληγιώργη .Ταμάμ?

Άγγελος Κεκεμπάνος. Ένας χρονογράφος άλλων χρόνων.

Ο Άγγελος Κεκεμπάνος θυμάμαι, ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, με ένα σεμνό χαμόγελο πάντα στην καλημέρα του.

Έχει χρόνια φύγει από κοντά μας, αλλά τον αναφέρω μιας και τα χρονογραφήματα του και οι ιστορίες του που φιλοξενούσε η ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ, και τίτλος της στήλης ήταν ΚΑΡΥΣΤΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που περιμέναμε το κάθε τεύχος.

Θα προσπαθήσω να μεταφέρω εδώ μερικές από τις ιστορίες του, σε αυτό το νέο μέσο και να δούμε το πως αποτύπωνε την καθημερινή ζωή.

Αν πατήσετε πάνω στις φωτογραφίες μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα.

Dr. Nicholas’ Corner: Human Need for Structure

February 24, 2016 kayadmin editorial, feature 

Photo: Nicholas Pediaditakis, Alkyonis Mental Health Center, Raleigh NC.

The need of structure, social interactions, and meaning in our lives as humans

Contributed by Nicholas Pediaditakis, MD, DLFAPA
Friends and patients often ask me, “What are the most important issues to consider relating to our lives as humans? (besides the basic needs of food and shelter.) Here is what I answer: In my own personal long life and clinical practice, I have accumulated experience and wisdom as I have gone along, I came to consider the following of paramount importance: the first, Structure. The second, social interactions and involvement. The third, meaning. Let me explain.
From a biological point, life just is. It is entirely up to us to organize our life under the circumstances in which we find ourselves. If you are a person of faith, then consulting the holy books – as each faith has one – you find guidelines there for structuring a relatively  orderly  life, providing you do not become a rigid ideologue — hating your fellow humans because of  different perceptions of God.
In the structure, rules, restraint, a sense of proportion, and discipline are important. If not imposed from within ourselves, outside structured rules assist us, as the social creatures that we are. For example, the emergency conditions during the war years in Europe provided a structural sense of emergency for survival, thus, depressions and addictions were practically unheard of. Structure and expectancy for certain behavior and mutuality, and rules in a family, are of paramount importance —  especially in preparing the children for orderly and satisfactory lives later on. These rules provide a satisfactory, enjoyable family life for them, as well.
Second, interacting, contributing – lots of it – in the form of acts of affection and empathy and compassion, and being contributed with affection and companionship, from our  fellow humans –whether with the immediate family or your church groups, or in a hunting club, or in a political activity, and many others. We are able to live a more balanced and happy life with fellow humans, social beings as we are made to be. After all, humans cannot be understood as alone units, but as components of a network of society. And remember fellow humans  are not them. They are us! The tall, the thin, the obese, the dark skinned, the different eyed, the different walks, or different talks. Just us. Just one species; us, the entire world over.
The third one is meaning: a project, a hobby, a skill, a way of expanding continuous knowledge a passionate devotion; thus, creating an identity of belonging to something meaningful and satisfactory to our own perception of what each one of us is. And remember, freedom as citizens and as individuals is not license of ‘anything goes,’ of getting lax and loose, and disorderly. If we do, we end up confused unhappy and isolated, overweight, bored, and with a feeling that life is a disease, instead of once in a life-time adventure as ought to be. Good luck!
Copyright © 2016 by Nicholas Pediaditakis, MD
For more information on Dr. Pediaditakis and his Raleigh NC mental health clinic, visit his Facebook page.
greyareanews.com

Στον δρόμο της ξενιτιάς

Τώρα που βλέπουμε ατέλειωτα καραβάνια να διασχίζουν τους δρόμους μας, είναι ώρα να θυμηθεί ο κάθε ένας από μας τους συγγενείς και γνωστούς που κάποτε πήραν τον ίδιο δρόμο και οδήγησαν τα βήματα τους σε δρόμους γεμάτους σκόνη και άμμο.

Πριν πολλά πολλά χρόνια λοιπόν, ένας από τους αδελφούς της γιαγιάς μου Σοφίας Μανώλη, ο Ευάγγελος Μανώλης πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς ακολουθώντας τον πλούσιο έμπορο που είχε καταγωγή από εδώ στην Αλεξάνδρεια, για να γίνει ένα από τα παραπαίδια στην επιχείρηση του.
Μικρός πήγε, αλλά με θάρρος και αυτοπεποίθηση. "Δεν είμαι μικρός! Θα μεγαλώσω" είπε και έσβησε όλες τις αμφιβολίες του νέου του αφέντη.

Και έτσι από το Καλογέρι της Νότιας Εύβοιας, βρέθηκε στην μακρινή Αλεξάνδρεια ανάμεσα σε ξένους ξένος και μόνος και μικρός.
Όμως τα κατάφερε και άνοιξε δική του επιχείρηση πουλώντας ρούχα στους ντόπιους και κάνοντας εξαγωγή καφέ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Μεγάλωνε ο Ευάγγελος και κάλεσε και τον αδελφό του τον Νικόλα .
Ο Νικόλας παντρεύτηκε μια ντόπια και έκανε πολλά παιδιά. Δεν ξέρω αν ήρθε ποτέ πίσω στην πατρίδα.
Ο Ευάγγελος γύρισε και άνοιξε δουλειές στην Ελλάδα.

Όμως, δεν την ήξερα αυτή την ιστορία όταν ήμουν 16 χρονών. Δεν είχα ιδέα για τα αδέλφια της της γιαγιάς μου παρά μόνο όταν έκλαιγε για τα παλικάρια που έχασε μόλις 22 και 21 χρονών, κοντά κοντά το ένα με το άλλο. Την άκουγα που έλεγε για ένα τροχαίο στην Αφρική, εκεί που είχε στείλει τον μικρό της Σπύρο να σωθεί από την πείνα του πολέμου, και τον Γιάννη της που πάτησε την νάρκη.
Δεν είχα ιδέα για τον άγνωστο θείο Νικόλα που είχε μείνει πίσω με μια οικογένεια γεμάτη συγγενείς με άλλο χρώμα.
Έτσι ήταν ένα μεγάλο σοκ όταν εκείνο το Πάσχα ήρθε επίσκεψη ο δεύτερος ξάδελφος  Μανώλης Μανώλης .
Ένας ξάδελφος μαύρος με μαλλιά αφάνα ,μαλακά σαν μπαμπάκι τόσο διαφορετικά σε υφή από τα δικά μας, που μιλούσε ελληνικά και είχε έρθει να δει από καταγόταν το μισό του dna.

Δεν τον είδα ξανά από τότε, χάθηκε τόσο απότομα όπως είχε εμφανιστεί και δεν ξέρω αν είναι στην Ελλάδα η στην Αφρική.
Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η ανάγκη και ο πόλεμος ξεριζώνει τους ανθρώπους και τους απλώνει παντού  όπου μπορούν να πιάσουν μια κόχη να στηριχτούν, ένα κομμάτι γης να αποστάσουν.

Όλοι εμείς που ήμαστε γύρω στα πενήντα και πάνω, έχουμε συγγενείς απλωμένους στον κόσμο, έχουμε παππούδες που πολέμησαν στην Μικρά Ασία, που έζησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που έχασαν παιδιά μετά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Στους δρόμους της ξενιτιάς και του πολέμου πατάνε στα βήματα των δικών μας ανθρώπων και κάθε βήμα που τους οδηγεί στο μέλλον τους, βρίσκουν ένα σημάδι στο δρόμο των δικών μας.

Αποκριάτικος χορός του χορευτικού τμήματος Στύρων.

Mαθήματα μελισσοκομίας για αρχάριους από τον δήμο Καρύστου. Ενημερωθείτε.

Μελισσοκομικός σύλλογος Καρύστου - Δημήτρης Ρήγας

Στα πλαίσια του προγράμματος "Δια βίου μάθηση", ο Δήμος Καρύστου διοργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια μελισσοκομίας για αρχάριους. Τα μαθήματα ξεκίνησαν εχθές Τρίτη 23 Φεβρουαρίου και θα γίνονται κάθε Τρίτη στις 18.00 το απόγευμα στο 1ο Δημοτικό σχολείο Καρύστου. Μπορείτε να πάτε να γραφτείτε είτε στον Δήμο, είτε την προγραμματισμένη ώρα μαθήματος. Καλή αρχή σε όσους αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον υπέροχο κόσμο της μέλισσας!

Πρόσκληση στα μέλη της τουριστικής επιτροπής του Δήμου Καρύστου και σε όποιον ενδιαφέρεται για την τουριστική ανάπτυξη.

                                                                                       

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρακαλούμε τα μέλη της τουριστικής επιτροπής του Δήμου Καρύστου αλλά και όσους έχουν ενδιαφέρον για την τουριστική ανάπτυξη

της ευρύτερης περιοχής, όπως παρευρεθούν την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου  και ώρα 19.00 στην συνεδρίαση του οργάνου που θα

λάβει χώρα στην αίθουσα του δημοτικού μεγάρου Στυραίων

θεματα :

α) Υλοποίηση των μέχρι σήμερα στόχων,

β) προγραμματισμός δράσεων για την τρέχουσα τουριστική περίοδο.

Γ) Συνδιοργάνωση διημερίδας τουρισμού 11-12 Μαίου 2016

Δ) Προτάσεις φορέων

Ο πρόεδρος της Τουριστικής Επιτροπής

Λευτέρης Ραβιόλος

Δήμαρχος Καρύστου

Aρχείο καταγραφή και άλυτα προβλήματα του "τόπου".

Εδώ και μήνες,σιγά σιγά, οργανώνω το αρχείο του blog και έτσι διάβασα και είδα ξανά ότι έγινε στην πόλη από το 2008 .

Μεγάλες κινητοποιήσεις όπως για το δεύτερο δημοτικό , οι οποίες είχαν ευτυχώς θετικό αποτέλεσμα.

Πως ξεκίνησε, ποιοι ήταν οι πρωτεργάτες, ποιες δράσεις έγιναν, πως εξελίχθηκαν, τι έλεγε ο κόσμος, τι ειπώθηκε και πως, όλα με την σειρά.

Πότε ανακοινώθηκε το ΙΕΚ,  πότε άδειασε το ΙΚΑ, πότε έφυγε η Εφορία και το πως εξελίχθηκε η κινητοποίηση και η κατάληψη.

Πότε υπογράφηκε το νέο λιμάνι στο Μαρμάρι, τι έγινε με το Νοσοκομείο, πότε έγινε το ΕΚΑΒ, τι έγινε στην Χαλκίδα, τι έγινε με τον Πετσή, τι έγινε στις συναντήσεις κλπ.

Βιολογικός Μαρμαρίου, συμβούλια και σχόλια.

Καράβι στο Μαρμάρι. Υποσχέσεις προτάσεις και κινητοποίηση.

Λατομεία, Ιδιοκτησιακό, συναντήσεις για τα Αιολικά .Aρχή ανακύκλωσης,η  καταστροφή της Δυτικής Παραλίας. Πως ήταν και όλο το χρονικό μέχρι και μετά την αλλαγή της.

Νέα κόμματα, νέες ελπίδες που έγιναν και αυτές παλιές.

Τουρισμός ! Έχουμε γίνει expert  στο θέμα, αλλά συνολική πρόταση που να περπατάει ακόμα την ψάχνουμε. Όπως ψάχνουμε το τι μπορεί να γίνει με το όνομα προέλευσης στα προϊόντα κλπ.

Mηνύσεις, γράμματα, αθώος ο κατηγορούμενος, ένοχος ο κατηγορούμενος..τι έχουμε ζήσει αλήθεια..ούτε έργο που λένε.

Το κλειστό γυμναστήριο , όπως και εκδηλώσεις, σχολείων, συλλόγων,  Ανεμοπυλών, θεατρικά κλπ. που ακόμα δεν έχουν βγει. 

Στα θέματα των Αιολικών, των Λατομείων, του ιδιοκτησιακού και του καραβιού, δεν έχουμε εμείς οι πολίτες κάποια γνώση για το αν έχει κατασταλάξει κάπου το θέμα.

Μάλλον θα είναι πάλι πεδίο αγώνα την επόμενη προεκλογική περίοδο, όπως θα είναι και το νερό.

Tι να γίνεται άραγε με το ΣΧΟΑΠ Καφηρέα? Που βρίσκεται το θέμα του νέου σχεδίου πόλης Στύρων και Μαρμαρίου? Τι απέγινε ο έλεγχος στα Στύρα?  Τι γίνεται με το νέο λιμάνι στο Μαρμάρι? Κύριος Οίδε. 

Πόσο μελάνι για σχέδια και προτάσεις, πόσα.. Συναντήσεις με υπουργούς, σχέδια μελέτες, ατέλειωτες κουβέντες και αποτέλεσμα μηδέν.

Πολύς κόσμος ψάχνει στο παρελθόν για να βρει στοιχεία για να σχηματίσει το παζλ της ζωής ενός τόπου. Για τον μελλοντικό μελετητή λοιπόν, όλα αυτά θα έχουν κάποιο ενδιαφέρον , και ποιος ξέρει, ίσως μέχρι τότε να έχουν δωθεί λύσεις στα πάρα πάνω προβλήματα.

Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Νότιας Εύβοιας. Περί Αιολικών και Καστανόλογγο.

Συνάντηση Δ.Σ

20/2/2016

1.    Αιολικά Πάρκα

Τον Μάρτιο 2016 αναμένεται να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο με αποκλειστικό θέμα τα νέα Αιολικά Πάρκα. Είναι γεγονός ότι η Νότια Καρυστία είναι δεμένη χειροπόδαρα με επίσημες άδειες και εγκρίσεις που έχουν ληφθεί σε υπουργεία. Ωστόσο, οι εκ των άνωθεν αποφάσεις δεν αναιρούν την ευθύνη του Δημοτικού Συμβούλιου να προστατεύσει τα συμφέροντα του τόπου.  Οφείλει λοιπόν να πει καθαρά στην κοινωνία  εάν δέχεται ή όχι τα νέα αιολικά πάρκα που θα πλημμυρίσουν τη Νότια Καρυστία,  θα μακελέψουν το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας και θα προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις. Τα μέλη του ΔΣ που θα εκπροσωπήσουν το Σύλλογο θα εκθέσουν το  ζήτημα σφαιρικά και συνολικά ως προς τις επιπτώσεις του και με τεχνικά στοιχεία ως προς τις επεμβάσεις που θα γίνουν. Σε αυτό το σημείο θεωρούμε απαραίτητη την παρουσία ενός εκπροσώπου του Δασαρχείου που γνωρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον τις επιπτώσεις που θα έχουν οι δρόμοι πρόσβασης. Πρέπει να γίνουν  κατανοητές οι κολοσσιαίες επεμβάσεις που απαιτούνται για τη μεταφορά και το στήσιμο εκατοντάδων ανεμογεννητριών σε απαγορευτικές κλίσεις εδάφους καθώς και οι καταστροφικές συνέπειες που θα επακολουθήσουν από τις βροχοπτώσεις.   Αναμένουμε επίσης τη θέση που παίρνουν οι Σύλλογοι των  παραγωγικών δραστηριοτήτων ( επιχειρηματίες του τουρισμού, μελισσοκόμοι, κτηνοτρόφοι, λατόμοι) που ολοφάνερα  οι δραστηριότητες τους θίγονται άμεσα. Το δικό μας συμπέρασμα είναι ότι  εάν δεν εμποδίσουμε το κακό στη γέννησή του, ο τόπος μας θα οδηγηθεί σε οριστική υποβάθμιση αφού το πολυτιμότερο αγαθό του, το φυσικό περιβάλλον, θα υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες. Οσοι δεν θέλουν η σπάνια φυσική ομορφιά του τόπου μας να γίνει παρελθόν και να τη νοσταλγούν μόνο μέσα από φωτογραφίες (όπως κάνουμε για την παλιά Κάρυστο, το παλιό Γυμνάσιο και άλλα που χάθηκαν στο βωμό των συμφερόντων) και όσοι δεν θέλουν η Νότια Καρυστία να καταντήσει ένα τεράστιο αιολικό εργοστάσιο, ας πουν τώρα ΟΧΙ στις νέες εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων.

2.    Καστανόλογγος   

 Πολλά από τα κάστανα που μαζέψαμε τον Οκτώβριο 2015 έχουν βλαστήσει με τεχνητό τρόπο!  Πέντε μέλη του Συλλόγου μας και του Μελισσοκομικού Συλλόγου ανέλαβαν να μεγαλώσουν τα νεαρά φυτά μέχρι να φυτευθούν στον Καστανόλογγο την επόμενη χρονιά. Για φέτος θα δοκιμάσουμε πειραματικά την απευθείας φύτευση λίγων προβλαστημένων καστάνων για να δούμε το ποσοστό επιτυχίας. Επίσης θα συνεχίσουμε τις ατομικές περιφράξεις των νέων δενδρυλίων που θα προκύψουν από τη φυσική αναγέννηση. Για όλες τις δράσεις υπέρ της διάσωσης του Καστανόλογγου ενημερώνουμε το Δήμο Καρύστου και το Δασαρχείο.

Για το ΔΣ

Η Πρόεδρος – Χ. Μπερέτη

Ο Γραμματέας – Θ. Μπινιάρης

"Προεκλογική δημαρχιακή περίοδος 2014" Όλα σε ένα.

Σε συνέχεια της τακτοποίησης των αρχείων του μπλογκ, δημιουργήθηκε ένα νέο ...ας πούμε βιβλίο.

Οι ανακοινώσεις των συνδυασμών, τα προγράμματα, τα γράμματα των υποψηφίων και των επικεφαλείς, παρουσιάσεις, αντεγκλήσεις, εντάσεις, φωτογραφίες, και σχόλια, όλων όλα μαζί.

Νομίζω ότι για  όποιον ενδιαφέρεται για τα αυτοδιοικητικά, έχει πολύ ενδιαφέρον  και είμαι πολύ χαρούμενη που το έφτιαξα.
Άλλωστε είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και όπως και να το κάνουμε το αρχείο είναι αρχείο.
Βέβαια, λείπουν μερικά, αλλά εντάξει..σε γενικές γραμμές είναι ενημερωμένο.

Συνάντηση των Διοικητών Κύμης και Καρύστου Με τον Αντιπεριφερειάρχη Εύβοιας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνάντηση των Διοικητών Κύμης και Καρύστου

Με τον Αντιπεριφερειάρχη Εύβοιας

Συνάντηση εργασίας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου στην Περιφέρεια Εύβοιας μεταξύ του Αντιπεριφερειάρχη κου Φάνη Σπανού και των Διοικητών των Νοσοκομείων Κύμης και Καρύστου κων Χατζημαργαρίτη και Μίχα αντίστοιχα.

Η συζήτηση αφορούσε τα αναπτυξιακά προγράμματα που έχουν εκπονηθεί και προγραμματιστεί από τις διοικήσεις των Νοσοκομείων  καθώς και την εν γένει συνεργασία μεταξύ της Περιφέρειας Εύβοιας και των δυο περιφερειακών υγειονομικών δομών του νομού.

Επιπροσθέτως ειδική μνεία έγινε  για την πρόοδο των εργασιών και τη τήρηση του χρονοδιαγράμματος  για τη κατασκευή του νέου Νοσοκομείου Χαλκίδας. Ο κος Σπάνος διαβεβαίωσε από τη πλευρά του ότι οι εργασίες  προχωράνε βάσει χρονοδιαγράμματος ενώ οι διοικητές των Νοσοκομείων,οι οποίοι εκτελούν και χρέη προσωρινής διοίκησης στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, δεσμεύτηκαν για την οργάνωση και τη σύνταξη πλάνου μεταγκατάστασης των υπηρεσιών από το παλαιό Νοσοκομείο στο νέο.