Μετά την ημερίδα για την αιγοπροβατοτροφία, δεν υπήρχε πιο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω από τον παππού μας, τον Λεωνίδα Μήλα.
Το θέμα είναι ότι ο παππούς μας, απόφοιτος πρώτης Δημοτικού, έκανε μόνος του τρόπο ζωής, πορεύτηκε και
έφτασε στην ηλικία που είναι, όλα όσα είπαν οι επιστήμονες και οι ειδικοί.
Είναι λοιπόν ένας άνθρωπος που οι νεότεροι κτηνοτρόφοι, ( όπως και άλλοι βέβαια) θα έπρεπε να συμβουλευτούν και να πάρουν δύναμη μέσα από την πορεία τους και τον χαρακτήρα τους.
Γεννήθηκε το 1932 στην θέση Συκιές, όπου ζει μέχρι και σήμερα.
Μετά από πολλές δυσκολίες, ξεκινώντας από 10,12 πρόβατα και τα έφτασε στα 200, αγόρασε γη, και τώρα στα γεράματα μπορεί να καμαρώνει τους κόπους του.
Φυσικά τότε δεν υπήρχε ούτε ρεύμα ούτε νερό ούτε τηλέφωνο.
Η παροχή νερού έφτανε μόνο μέχρι εκεί που είναι τώρα τα Ενοικιαζόμενα της Νόβα, που τότε ήταν τουβλάδικο. Για να φτάσει μέχρι και τις εγκαταστάσεις και το σπίτι του, πλήρωσε μόνος του μαζί με τον κουνιάδο του, το μηχάνημα που άνοιξε το αυλάκι για το νερό. Όλη την υπόλοιπη δουλειά την έκαναν μόνοι τους. Έτσι με την πρωτοβουλία του μπάρμπα Λεωνίδα, μπήκε το νερό που εξυπηρετεί όλους μέχρι σήμερα ..
Όσο αφορά το ρεύμα, ήρθε και αυτό με τις πρωτοβουλίες του.
Για να έρθει η ΔΕΗ, έπρεπε να δικαιολογήσει καλλιέργειες που χρειάζονταν αντλίες για να βγάζει νερό από το πηγάδι.
Έτσι έβαλε 1000 κιλά κοκκάρι αλλά ήταν τόσο δύσκολο να το διαθέσει που όπως λέει, τότε κατάλαβε γιατί λένε ότι καίει το κρεμμύδι και σε κάνει να κλαις..!!
Το μότο του παππού ήταν " Γη όσο θωρείς και σπίτι όσο χωρείς"
Έτσι ενώ θα μπορούσε να έχει ένα πολύ πιο μοντέρνο και μεγάλο σπίτι, έδωσε όλο του τον εαυτό στην συνεχιζόμενη βελτίωση των εγκαταστάσεων και την καλλιέργεια της γης που τον τροφοδοτούσε με τις ζωοτροφές, κυρίως καλαμπόκι και τριφύλλι.
Στο πρώτο μαντρί, προστέθηκαν νέα, και αποθήκες.
Το καλοκαίρι πήγαινε το κοπάδι μαζί με άλλον βοσκό, στα βουνά στο Γιαννίτσι όπου έμεναν σε ένα μικρό καλυβάκι κοντά στο κοπάδι.
Όταν ήρθε το τηλέφωνο στην περιοχή, υπήρχε ένα κοινοτικό τηλέφωνο στην Κρυφτή. Σε μια περιοχή αρκετά μακρυά από τις Συκιές. Αυτό σήμαινε ότι όποιος ήθελε να τηλεφωνήσει μπορούσε να μιλήσει όσο ήθελε πληρώνοντας 2 δραχμές.
Ήταν Χριστούγεννα και μετά από ένα τραπέζι στον τότε διευθυντή του ΟΤΕ κ. Κόρδα, κατάφερε να εξασφαλίσει δικό του τηλέφωνο, και μπήκε και ένα άλλο στο Κούι.
Όπως λέει ο παππούς το τηλέφωνο του στοίχισε 1 κατσίκι, κουρκουμπίνες και καμιά δεκαριά κότες.!!!
Αργότερα έγινε και αυτό κοινοτικό για αρκετά χρόνια.
Όταν τον ρώτησα γιατί άλλοι κτηνοτρόφοι δεν κατόρθωσαν να προοδεύσουν η τουλάχιστον να μην είναι χρεωμένοι και να έχουν τα απαραίτητα για να αντιμετωπίσουν το 13 που κόβονται οι επιδοτήσεις, μου είπε '' Φάτε λύκοι φάτε δράκοι
και ότι περισσεύει θα το φάνε οι κοράκοι" θέλοντας να σημειώσει το τσιμπούσι με τις παρανομίες που έγιναν με τις επιδοτήσεις.
Ο οποιοσδήποτε μπορούσε να δηλώσει μέχρι και 10 πρόβατα και να πάρει επιδότηση. Πολλά κοπάδια τα δήλωναν 2 και 3 φορές, γεωπόνοι έδιναν τα δικαιώματα των κοπαδιών σε άσχετους ανθρώπους...
Η χωρίς επίβλεψη χορήγηση έκανε κακό εν τέλει.
Οι υπάλληλοι βοσκοί έγιναν κτηνοτρόφοι χωρίς όμως το μέτρο και την εργατικότητα η την εξυπνάδα και το νοικοκυριό που θα τους έκανε καλούς επαγγελματίες.
Πριν το 84 δεν υπήρχαν τόσα πρόβατα όσο υπάρχουν σήμερα.
Οι κτηνοτρόφοι είτε ήταν σαν το παππού, είτε άνθρωποι που είχαν γη και είχαν υπαλλήλους βοσκούς με πολύ λιγότερα όμως ζώα.
Γενικά τα κοπάδια μεγάλωσαν με τις επιδοτήσεις.
Πριν, στα 10 πρόβατα έδινες 10 οκάδες τυρί και αρνί 10 οκάδων. Ο κτηνοτρόφος τα εκμεταλλευόταν για 3,4 χρόνια και μετά τα έδινε πίσω. Αυτά τα πρόβατα τα έλεγαν "μπελίτικα"
Τα πρόβατα που έχουμε το 99% είναι της ποικιλίας Κοκκίνικα.
Αυτά τα πρόβατα είναι περισσότερο για κρέας μιας και δεν έχουν μεγάλη παραγωγή γάλακτος. Το γάλα τους όμως είναι πιο δυνατό.
Ο παππούς έδωσε πλουσιοπάροχα την γη του και ο δρόμος που περνά από τα κτήματα του είναι πιο φαρδύς.
Από τους κόπους και την πρόνοια ενός μόνου ανθρώπου έχει ωφεληθεί όλη η περιοχή που σιγά σιγά όλο και περισσότερο μοιάζει με οικισμό.
Δεν είναι μόνο όμως κτηνοτρόφος, είναι και μουσικός.
Ένας σπουδαίος αυτοδίδακτος οργανοπαίχτης της παραδοσιακής τσαμπούνας,
με παρουσιάσεις σε ντοκυμαντέρ και συναυλίες ακόμα και στον Λυκαβητό.
Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι δεν έλειψε ούτε ο χορός, ούτε ο κόσμος, ούτε η κουβέντα, ούτε η χαρά από την ζωή των κτηνοτρόφων. Αυτό που σίγουρα έλειψε είναι η στρεβλή αντίληψη του τι σημαίνει καλή ζωή, που έχει φέρει πολύ κόσμο τώρα σε αδιέξοδα...
