
Την Τετάρτη είχα την μεγάλη χαρά να παρακολουθήσω την πρεμιέρα της παράστασης των ενηλίκων στο Γιοκάλειο και αναπόφευκτα έγινε μια νοερή σύγκριση με άλλους χώρους στους οποίους παρακολουθούμε παραστάσεις.
Το Γιοκάλειο είναι κατά μακράν πρώτο σε κάθε σύγκριση και είναι απορίας άξιον πραγματικά το γιατί δεν αναβαθμίζεται, δεν συντηρείται, και το σπουδαιότερο, δεν είναι ΠΡΩΤΟ στην συνείδηση μας σαν ένας καταπληκτικός χώρος πολιτισμού που αξίζει την προσοχή μας.
Ίσως επειδή το θεωρούμε δεδομένο, αλλά τίποτα δεν είναι δεδομένο και πάντα αν κάτι δεν το φροντίσεις το χάνεις.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να βοηθηθεί ο χώρος και να φτάσει στο 2019 και να είναι μια θεατρική σκηνή όλων των εποχών για όλους ?
Ξεκινώντας από τα εμφανή, χρειάζεται αλλαγή του πατώματος της σκηνής, δεύτερον αλλαγή του πλαισίου της σκηνής το οποίο ολοφάνερο μπορεί να καταλάβει ο καθένας ότι ήταν κάτι πρόχειρο μέχρι να γίνει κάτι καλύτερο, το οποίο δεν έγινε ποτέ.
Τρίτον να μπει μια ράγα για τα φώτα, κατά μήκος πάνω από την σκηνή για να υπάρχει κανονικός φωτισμός και φυσικά να αγοραστεί σταθερός φωτισμός μιας και ο υπάρχων είναι του θεατρικού και όχι του Γιοκαλείου.
Κάθε σκηνή έχει ανάγκη από καμαρίνια και τουαλέτες. Και αυτά υπάρχουν στο Γιοκάλειο σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε.
Οι τουαλέτες χρειάζονται μια νέα τουαλέτα και έναν νέο νιπτήρα. Βρίσκονται από μια σε κάθε πλευρά της σκηνής κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά, ενώ τα βεστιάρια είναι στο πάνω μέρος από κάθε πλευρά πάλι. Και εκεί χρειάζονται τα στοιχειώδη .
Μερικά από τα καταπληκτικά καθίσματα του Γιοκαλείου που θα ήταν ΕΓΚΛΗΜΑ και μόνο να σκεφτεί κάποιος να τα αλλάξει, χρειάζονται επισκευές και αυτό είναι όλο για τους θεατές, όπως θα ήταν ευχής έργο αν έμπαινε ένα επαγγελματικό κλιματιστικό, αλλά και με τα υπάρχοντα η θερμοκρασία ήταν μια χαρά. Τώρα αν έχει έξω 35 και μέσα 25 και παραπονιέται κάποιος για ζέστη, είναι κάτι το υπερβολικό πιστεύω.
Το υπέροχο πιάνο, δεν χρειάζεται παρά κούρντισμα και ίσως ένα νέο κάλυμμα γιατί αυτό έχει ξεθωριάσει.
Είμαστε μια μικρή πόλη και από ότι έχω μάθει είναι σπανιότατο να έχει μια ανάλογη πόλη μια τέτοια αίθουσα και πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να την συντηρήσουμε και να την καμαρώνουμε.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν?
Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, και κατά το Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, πρέπει να βρούμε λύσεις.
Πρώτη λύση είναι μια χορηγία κοστολογημένη για να μην πάει ούτε ευρώ χαμένο.
Ας πούμε ότι δεν υπάρχει χορηγός.
Η άλλη λύση είναι η μεταφορά της επιχορήγησης των συλλόγων για ένα έτος στο Γιοκάλειο.
Με την λογική ότι όλοι οι σύλλογοι χρησιμοποιούν το Γιοκάλειο δεν είναι παράλογη αυτή η πρόταση.
Εναλλακτικά θα μπορούσαν οι σύλλογοι να κάνουν μια ενιαία δράση όπως έναν μεγάλο χορό και να βγουν τα χρήματα για αυτόν τον σκοπό όπως έγινε για άλλα θέματα και όλοι γνωρίζουμε.
Επίσης θα μπορούσαν όλες οι ομάδες του θεατρικού που φέτος μετρήσαμε 4 σκηνές θα δώσουν με εισιτήριο παραστάσεις για αυτό τον σκοπό.
Λοιπόν τι λείπει εκτός από το πιστέψει κάποιος και να μπει μπροστά για αυτόν τον σκοπό?
Όσο αφορά την βιβλιοθήκη του Γιοκαλείου γνωρίζει μεγάλη επισκεψιμότητα και μάλιστα η εταιρία Blue Farm σεμνά και ταπεινά συνεχίζει να βοηθά τον πολιτισμό με δωρεά μεγάλης κατασκευής για τα βιβλία! Χωρίς να το πει και πουθενά..εκτός από ένα διακριτικό και μικρούλι σήμα από όπου το έμαθα και εγώ βεβαίως.
Επί τη ευκαιρία ας θυμηθούμε τα πιο βασικά στοιχεία της θεατρικής μας σκηνής.
Διαβάζουμε από το πρόγραμμα.
Η Ερασιτεχνική θεατρική σκηνή Καρύστου, εμφανίστηκε το 1978 από τον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος, το 1985 δημιουργείται η θεατρική ομάδα του Δήμου Καρύστου και το 1987, το Θεατρικό Εργαστήρι Καρύστου- ΘΕΚ- .
Από το 1995 έως σήμερα είναι τμήμα του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Τουρισμού ΑΝΕΜΟΠΎΛΕΣ ενώ δημιουργήθηκαν παιδικές και εφηβική ομάδα που λειτουργούν έως σήμερα με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Η θεατρική μας ομάδα έχει πάρει μέρος σε πολλά Πανελλήνια φεστιβάλ ερασιτεχνικών θιάσων όπου έχει βραβευτεί στα περισσότερα από αυτά και σαν ομάδα, αλλά και με ατομικά βραβεία.
Επιγραμματικά μερικές από τις συμμετοχές.
Το 1997 Καρδίτσα με τρία βραβεία,
Το 2002 με το 2ο βραβείο 2ου ανδρικού ρόλου
Το 2008 με το βραβείο μουσικής στον Δήμο Ζωγράφου
και το 2016 στον Δήμο Κορίνθου επίσης αποσπώντας βραβείο και ειδικό έπαινο.
Αυτό το Σ/κ η εφηβική ομάδα παίρνει μέρος στο πανελλήνιο φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου στην Μονεμβασιά.!!
150.000 επιπλέον διεκδικεί δικαστικώς ο Λουμίδης και πριν λίγες εβδομάδες κατέθεσε αγωγή κατά του Δήμου ζητώντας αποζημίωση 250.000 ο τελευταίος εκμεταλλευτής του Καταστήματος Κοχύλι. Για να επαναλειτουργήσει δε το κοχύλι ως καταστήμα υγιεινομικού ενδιαφέροντος πχ καφετέρια, αναψυκτήριο, εστιατόριο (ας ξεχάσουμε την χρήση μπαρ προς το παρόν), υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα για τα οποία Ο Δήμος έχει ξεκινησει τις απαιτούμενες ενέργειες με τα αρμόδια υπουργεία εδώ και 1 χρόνο (τα οποία δεν βλέπουμε να αντιμετωπίζουν το θέμα με ιδιαίτερη θέρμη). Δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε όλα δημοσίως διότι οι εχθροί της Καρύστου καραδοκούν. Τι δεν καταλαβαίνεται?
Επίσης αν τελικά πληρώσει ο Δήμος συνολικά 400.000 σε αποζημιώσεις, αυτά τα χρήματα θα τα αποσβέσει με 30.000 ενοίκιο κατ' έτος, σε 14 χρόνια. Όταν νομικά έχουν διορθωθεί τα πράγματα και έχουν τελεσιδικήσει οι δικαστικές αποφάσεις περί αποζημιώσεων, να δούμε αν συμφέρει να ανοίξει πάλι ως ΚΥΕ.
Στο ηθικό θέμα όμως του πράγματος, απέναντι στην τοπική κοινωνία ο Λουμίδης και ο κάθε Λουμίδης θα πρέπει να είναι πλέον ανεπιθύμητος. Αν δεν τον κράζαμε τις προάλλες για τα λεφτά που τσέπωσε ήδη σιγά μην γύριζε να μας πει ότι κάνει δωρεά τις ξαπλώστρες. Να πάρει τα χρήματα μας και να μας αδείασει την γωνιά. Υπάρχει και φιλότιμο!!
Επίσης καλά θα κάνει ο τελευταίος εκμεταλλευτής να συμμαζευτεί λίγο....