Λοιπόν αναγνώστες αναπολώ τον καιρό που πήγαινες στον γιατρό και εκείνος σου έγραφε κάποιο φάρμακο και σε έστελνε στο καλό.
Τώρα πάλι γράφει το φάρμακο αλλά συνεχίζει με το.. πρέπει να κάνεις γυμναστική.
'Γιατρέ οι δουλειές μετράνε?"
"Όχι" έρχεται αμείλικτη η απάντηση του γιατρού.
"Μα γιατί?"συνεχίζεις εσύ γιατί θέλεις να μπει το μαχαίρι πιο βαθιά στην πληγή και δεν θα ησυχάσεις αν δεν ακούσεις αυτό που δεν θέλεις να σου πουν.
"Μπορείς να βρεις λίγο χρόνο για γυμναστική, δεν είναι τόσο φοβερό!"
Εκεί πια, στέκεσαι και σκέφτεσαι να τον ρωτήσεις, "Γιατρέ μαζί κάνουμε τις δουλειές και ξέρεις αν μου μένει κουράγιο να κάνω και γυμναστική?"
Σε πιάνει ένα παράπονο με την συνταγή στο χέρι , εκεί στην ουρά στο φαρμακείο και η αλήθεια είναι ότι παρηγοριέσαι κάπως βλέποντας το πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, αλλά και πάλι, γιατί τότε που μεγαλώναμε μας έλεγαν ότι πρέπει να κάνουμε τις δουλειές μας και να δουλεύουμε ολόκληρο το μεροκάματο και να είμαστε σούπερ ντούπερ μανούλες και βασίλισσες στην κουζίνα μας, αλλά ξέχασαν να μας ειδοποιήσουν ότι εκεί που θα λέγαμε, να ηρεμήσουμε βρε παιδί μου λίγο, θα έπρεπε να αρχίσουμε στίβο η άλλες αθλοπαιδιές?
Μήπως είμαστε θύματα συνωμοσίας μεταξύ γυμναστών και γιατρών?
Μήπως έχουν κάποια κρυφή αντζέντα που μας διαφεύγει και έχουμε πισωγυρίσει στην νιότη μας με τα ποδήλατα και τους μακρινούς περιπάτους?
Αλλά αναγνώστη, τι τα θες? Δεν είναι το ίδιο. Άλλο να ροματζάρεις και να γράφεις στίχους το ηλιοβασίλεμα και άλλο να σκέφτεσαι το πόσες μονάδες θα ρίξεις την χοληστερίνη..
Τέλος πάντων παιδιά, αν είστε και μεγάλα παιδιά και μεγαλοκοπέλες σαν και μένα, πρέπει να βρούμε χρόνο και κουράγιο να κάνουμε λίγο γυμναστική .Αν μη τι άλλο, να μην μας πλακώσει το γήρας σαν βαρύς χειμώνας παρά σαν ένα γλυκό Φθινόπωρο... λέμε τώρα..
Όλοι χαρήκαμε πολύ με την βροχούλα και ευτυχώς πέφτει απαλά απαλά και δεν μας προκαλεί προβλήματα .
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε τρομοκρατηθεί με τα απανωτά έκτακτα δελτία για τον καιρό . Δεν προλαβαίνει να πει η Σούζη ότι θα βρέξει, τσουπ, νάτο το δελτίο .
Στο τέλος δεν θα δίνει κανείς σημασία και αν χρειαστεί να δώσουμε κάποτε, θα την πατήσουμε άσχημα.
Νομίζω ότι με τους Τούρκους να έχουν αφηνιάσει από την μια και τον ιό από την άλλη, είμαστε σε μια μέγγενη που όλο σφίγγει και σφίγγει...σαν τα μαρτύρια του Μεσαίωνα.
Με κείνα και με τούτα όμως, ο καιρός περνά και πρέπει να στρώσουμε το σπίτι, να κάνουμε τις δουλίτσες μας σαν καλές νοικοκυρές και να ελπίζουμε ότι όσοι κάνουν τα κουμάντα για την πατρίδα και τις αρρώστιες να τα κάνουν καλά.
71 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα παιδιά.
Δεν θα γιορτάσουμε την 28η Οκτωβρίου, δεν γνωρίζω για την 17 Νοέμβρη και τα Χριστούγεννα θα τα περάσουμε σε πολύ κλειστό οικογενειακό κύκλο χωρίς να το πούμε πουθενά, όπως ανεβαίνουν τα κρούσματα.
Θα έχουμε όμως νέο πλανητάρχη , η ίσως έχουμε τον ίδιο. Είναι πραγματικά σαν να ζεις στην ζώνη του λυκόφωτος αν δείτε τις συνεντεύξεις του και τις δηλώσεις του.
Σήμερα τον έπιασαν να έχει και λογαριασμούς στην Κίνα την ίδια ώρα που προτρέπει τους συμπατριώτες του να μαζευτούν εσωτερικά και να μην επενδύουν η έχουν πάρε δώσε με εταιρείες made in China.
Τι άλλα νέα λοιπόν?
Τίποτα το συγκλονιστικό προς το παρόν. Αν ξυπνήσουμε και ακούμε τον τσομπανάκο όμως...ε τότε....ποιος θα κλαίει, ποιος θα χτυπιέται και ποιος θα τρέχει..δεν θα προλάβει να το δει ούτε ο Θεός.
Ας ακούσουμε ένα τραγουδάκι επίκαιρο λόγω βροχής και ας προσπαθήσουμε να έχουμε αναπτερωμένο ηθικό..
Πάντα υπάρχει μια μικρή θλίψη λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Συνήθως η σκέψη ότι η μέρες μικραίνουν ότι οι υποχρεώσεις δεν παίρνουν άλλη αναβολή, ότι οι επισκέπτες -φίλοι-συγγενείς- θα φύγουν και αυτοί για να μείνουμε για άλλη μια φορά εμείς και εμείς, η αλλιώς, εσείς και οι άλλοι, ανάλογα το πως το αισθάνεται κανείς.
Φέτος είναι μια ξεχωριστή χρονιά, μια αλλοπρόσαλλη χειμερινή περίοδος με πρωτόγνωρα μέτρα ζωής και συναισθήματα αδιευκρίνιστα. Μη καταχωρημένα στην κοινή μνήμη, και σαν συνέπεια, μη επεξεργασμένα από την αντίληψη μας σε βάθος και έκταση που θα μας έδιναν το περιθώριο να έχουμε μια "κοινή αντίληψη" μια "κοινή λογική" για ότι μας συμβαίνει.
Η σχολική χρονιά που ξεκινά τρομάζει τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Αναστατώνει τα παιδιά και τα γεμίζει με ερωτηματικά και ανησυχία, γιατί να το δείτε, ότι στο τέλος, θα φταίνε πάλι τα παιδιά και οι γονείς.
Μας περιμένει κάτι πιο περίεργο και δύσκολο από τον χειμώνα του 2010 -αχαρτογράφητα νερά και οι καπετάνιοι άπειροι σε τέτοιες θάλασσες.
Δεν είχαμε καν το περιθώριο να κάνουμε μια navtex για να κάνουμε μια προσομοίωση. Σε αντίθεση με την Τουρκία που κάνει πολλές και ετοιμάζεται για άλλη μια στα νότια της Κρήτης.
Από την άλλη, όταν κάνει η Ελλάδα, η Τουρκία απειλεί ευθέως με πόλεμο.
'Αλαλα τα χείλη και το μελάνι στεγνώνει χωρίς να μπορεί να αποτυπώσει το τι συμβαίνει γύρω μας.
Η ενασχόληση με ότι κρατά τους ανθρώπους όρθιους και στα λογικά τους είναι μια κάποια λύση αυτών των καιρών.
Τέχνες και παράδοση είναι ένα παράδειγμα.
25 Αυγούστου 2020 και μια Τρίτη ήδη ξεκίνησε.. Ας πάνε όλα καλά για όλους σας και για όλους μας.
Και όμως ο Αύγουστος είναι εδώ.
Το φεγγάρι είναι αλλιώς, το χρώμα του ουρανού το ηλιοβασίλεμα είναι αλλιώς, όλα είναι αλλιώς ,εκτός από τις μάσκες που είναι οι ίδιες.
Από σενάριο επιστημονικής φαντασίας ήταν και είναι οι εικόνες που βλέπουμε και οι καταστάσεις που ζούμε.
Στα σούπερ μάρκετ ταλαιπωρημένοι καταναλωτές και πιο ταλαιπωρημένοι υπάλληλοι, προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις αγοραστικές ανάγκες της κοινωνίας μας για τρόφιμα και αντικείμενα.
Σκέφτηκα αν υπήρχε ένα φιλμ με αυτές τις εικόνες και τις έβλεπε κάποιος στο παρελθόν η - ελπίζω- στο εγγύς μέλλον, τι θα σκεφτόταν?
Εδώ δεν ξέρουμε ούτε και εμείς τι σκεφτόμαστε, είναι δυνατόν να μαντέψουμε τι θα σκεφτεί κάποιος που δεν το ζει?
Παρόλα αυτά νομίζω ότι έχει έλθει πολύς κόσμος αυτό το Σ/Κ και ελπίζω να υπάρχει κίνηση τον Αύγουστο για να μην μας κλαίνε οι ρέγγες τον χειμώνα .
Αλήθεια, ξέρετε από που βγήκε αυτή η έκφραση?
Τα παλιά τα χρόνια λοιπόν, τότε που οι γιαγιάδες είχαν περάσει την πείνα της κατοχής και πιο πριν της αναγκαστικής ανέχειας και της δυσκολίας δημιουργίας και εύρεσης τροφής, πίστευαν ότι ο αδύνατος άνθρωπος ήταν για λύπηση.
Ήταν σαν την ρέγγα, στεγνός και λιπόσαρκος.
Και ήταν φυσικό για τα χρόνια εκείνα, η ομορφιά να είναι σε ότι έδειχνε ότι δεν υπήρχε κούραση και οικονομία τροφής. Κατά συνέπεια, τα πάρα πάνω κιλά ήταν σημάδι ομορφιάς και ευ ζωίας.
Τώρα τις ρέγγες δεν τις κλαίνε πια. Τις ζηλεύουν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να είναι σαν τις στεγνές και αδύνατες ρέγγες.
Τώρα πάμε ακόμα ένα βήμα πάρα πέρα και αρνούμαστε την ιδιότητα μας σαν παμφάγα ζώα και προσπαθούμε να γίνουμε και στην διατροφή , εκτός των άλλων, πρόβατα η γελάδες..δηλαδή να μην τρώμε ζωικά παράγωγα η γενικά κρέας.
Ξεφύγαμε από το θέμα μας που είναι φυσικά ο Αύγουστος.
Ρωτώ τον εαυτό μου τι να γράψω που θα βρεις ενδιαφέρον. Τι θα μπορούσε να σου κρατήσει το ενδιαφέρον και να μην πετάξεις την σελίδα έξω από την οθόνη.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι καμιά πρόταση για παραλία χωρίς αέρα, για φθηνό ουζάκι στην παραλία, για οικονομικά δωμάτια που θα μπορούσες να φωνάξεις την παρέα σου η τους συγγενείς σου να περάσετε μαζί τον μήνα των διακοπών και άλλα τέτοια σχετικά.
Μια και το έφερε η κουβέντα τώρα, δεν θέλω να ακούσω ούτε μια φορά ξανά για τις τιμές.
Μου φαίνεται ότι θα σηκώσω το χέρι μου στο τέλος και εντελώς τυχαία, κάποιον θα ακουμπήσει ..
Ρωτάμε πριν κάτσουμε, διαβάζουμε τους καταλόγους, ρωτάμε τους σερβιτόρους και μαντέψτε το καταπληκτικό που μπορείτε να κάνετε..ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ!
Να πάτε δίπλα, πάρα δίπλα, πάρα πέρα, κάπου και παντού μιας και υπάρχουν αμέτρητες επιλογές για όλα τα γούστα και όλα τα πορτοφόλια.
Μην το κουράζεις λοιπόν το θέμα και αν δεν έχεις ούτε για τα πιο οικονομικά, πάρε μια μπύρα, ένα παγωτό βρε αδελφέ και άντε στο πάρκο, η τον λιμενοβραχίονα και κάνε ροματζάδα.
Διαβάστε τις παροιμίες πάρα κάτω, ακούστε και το τραγουδάκι και να είστε καλά παιδιά, να παραμείνετε ασφαλείς και υγιείς.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
«Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο!». «Αύγουστε, τραπεζοφάη, να ‘σουν τρεις βολές τον χρόνο». «Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι». «Επάτησεν ο Αύγουστος η άκρη του χειμώνα, παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο». «Του Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά (σκώρος) και του Μαρτιού στα ξύλα (σαράκι)». «Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο». «Καλός ο ήλιος του Μαγιού, του Αυγούστου το φεγγάρι». «Της Αγίας Μαρίνας ρόγα και τ’ Άη Λιος σταφύλι και της Παναγιάς τον Αύγουστο, γεμάτο το κοφίνι». «Αν ίσως βρέξει ο τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο». «Από Μάρτη πουκάμισο κι από Αύγουστο σεγκούνι». «Τον Αύγουστο τον χαίρεται, όπ’ έχει να τρυγήσει». «Αυγουστοκοδέσποινα‚ καλαντογυρεύτρα» [δηλ. Η σπάταλη νοικοκυρά τον Αύγουστο, τα Χριστούγεννα ζητιανεύει] «Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος». «Δεκαπέντησεν ο Αύγουστος, πυρώσου και μην εντρέπεσαι». «Επλάκωσεν ο Αύγουστος, η άκρια του χειμώνα». «Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι». «Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου». «Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’ το νερό τα Αυγούστου». «Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη». «Μακάρι σαν τον Αύγουστο να ‘ταν οι μήνες όλοι». «Να ‘σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες». «Να ’σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες». «Ο Αύγουστος και ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα». «Ο Αύγουστος πουλά κρασί κι ο Μάης πουλά σιτάρι» [δηλ. Από τον Αύγουστο μπορείς να καταλάβεις αν θα είναι καλή η παραγωγή κρασιού, όπως κι από το Μάη μπορείς να καταλάβεις αν θα παραχθεί πολύ σιτάρι] «Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος». «Ούτε ο Αύγουστος χειμώνας, ούτε ο Μάρτης καλοκαίρι». «Τ’ Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο χρυσά φεγγάρια». «Τ’ Αυγούστου το νερό αρρώστια στον λειόκαρπο». «Το Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα». «Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να τρυγήσει».
Καλημέρα πατριώτες!
Όπου και αν είστε σε όποια γωνιά της Γης και αν ταλαιπωρείστε να ξέρετε ότι σας σκεφτόμαστε και ελπίζουμε να σας δούμε σύντομα κοντά μας.
Έστω και για ένα έκπληκτο, "Γεια! Πού' σαι βρε! Πότε ήρθες? Πως τα πέρασες?"
Και εσείς να κουνάτε το κεφάλι..Γιατί τι να πεις αλήθεια στον στεριανό για τα βάσανα της θάλασσας?
Μήπως θα σε καταλάβει?
Όχι όπως ένας άλλος ναυτικός, όχι όπως κανείς δεν καταλαβαίνει κανέναν αν δεν έχει τα ίδια βάσανα και δυσκολίες.
Για αυτό έλεγαν παλιά.
"Δουλειά που δεν την δουλεύεις την ζηλεύεις"
Γίνατε και πολλοί πια πατριώτες που ταξιδεύετε και σας βλέπουμε σπάνια και που. Όλο και περισσότερα παιδιά επιλέγουν την θάλασσα για σίγουρη αποκατάσταση και αξιοπρεπές εισόδημα και εύχομαι να αγαπήσουν την ζωή του ναυτικού και να βρουν οικογένεια που να συμπάσχουν μαζί τους.
Μαθαίνω ότι πολλοί από σας διαβάζετε αυτή την σελίδα να μαθαίνετε νέα του μεγάλου μας χωριού η, της μικρής μας πόλης..έτσι λοιπόν σας στέλνω χαιρετίσματα γνωστών και φίλων, γειτόνων και συγγενών.
Να έχετε καλές θάλασσες, ο Άγιος Νικόλας να είναι πάντα μαζί σας και καλή επάνοδο!
Σήμερα θα σας πω κάποιον άλλον πόνο μου εκτός από όσους μοιραζόμαστε συνήθως.
Εμείς λοιπόν, τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών, πρέπει κάθε 2 χρόνια να ανανεώνουμε την άδεια λειτουργίας και πρόσφατα, μας ζήτησαν να ανανεώσουμε την άδεια διδασκαλίας.
Παλαιότερα τρέχαμε στην Χαλκίδα, η τα στέλναμε με κάποιον και αν κάναμε το λάθος να ξεχάσουμε την ημερομηνία τότε έπρεπε να βγάλουμε την άδεια από την αρχή.
Περάσαμε πολλά χρόνια έτσι μέχρι που έγινε ο ΕΟΠΠΕΠ και είπαμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα τώρα με τα ηλεκτρονικά συστήματα, τα μέιλ, την άμεση επικοινωνία και τα μεγάλα τηλεφωνικά κέντρα και όλα τα μοντέρνα της εποχής.
Μαζέψαμε λοιπόν πάλι όλα τα χαρτιά από την αρχή, όλα μα όλα και όχι τα λίγα που στέλναμε κάθε 2 χρόνια, και είπαμε ότι τώρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
Όμως πάλι τα ίδια, κάθε δυο χρόνια πρέπει να στέλνουμε τα λίγα χαρτιά και μάντεψε τι έγινε..
Αν για κάποιο λόγο δεν θα προλάβεις την διετία ακόμα και για λόγους που δεν ευθύνεσαι εσύ ο /η ιδιοκτήτης, πάλι θα πρέπει να κάνεις όλη την άδεια από την αρχή.
Δεν έχει σημασία αν έχεις άδεια για 30 χρόνια στο ίδιο κτήριο. Αν έχεις στείλει 2 η 3 φορές όλα τα απαιτούμενα έγγραφα ήδη.
Τα πετάμε στο καλάθι των αχρήστων και τρέξε πάλι από την αρχή.
Εν τω μεταξύ τα τηλέφωνα είναι απλά να σε τρελαίνουν που δεν απαντούν ποτέ, στα μέιλ δεν απαντάνε ποτέ, οι εξωτερικοί συνεργάτες κάνουν λάθη που ο καημένος ο δικαιούχος ούτε τους ξέρει ούτε τους βρίσκει να κάνει τις διευκρινήσεις η να συνεννοηθεί και ο κάθε ένας θα ένιωθε και νιώθει, ταπεινωμένος/η και ότι τιμωρείτε για κάτι που δεν φταίει από κάποιον που δεν γνωρίζει και από μια αρχή που κανονικά δεν θα έπρεπε.
Αν επιμείνει κάποιος πολύ, πάρα πολύ, και καταφέρει να βγάλει γραμμή και πέσει σε συμπονετικό άνθρωπο και καταλάβει την απελπισία του, τότε θα αναλάβει προσωπικά το θέμα και θα ψάξει τους ανάλογους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσει.
Αν τα καταφέρει, τότε οι αρμόδιοι είναι όντως πρόθυμοι να βοηθήσουν. Είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι. Μπορώ να πω, ότι συμπάσχουν μαζί μας για εμάς.
Εγκλωβισμένοι όλοι στα γρανάζια μιας τρομαχτικής γραφειοκρατίας, υπάλληλοι και δικαιούχοι.
Εύχομαι οι πολιτικοί μας, αλλά και οι συνδικαλιστές μας να βάλουν κάτω τα χαρτιά τους και να ελαφρύνουν τον κόσμο από αυτήν την άδικη μεταχείριση του κλάδου μας.
Πάει και ο Ιούλιος .Μήνας ήταν και έφυγε.
Τα φύλλα στα δέντρα έχουν αρχίσει να κιτρινίζουν και πάντα η πτώση φαίνεται πιο μεγάλη όταν την κοιτάς από το αποκορύφωμα.
Ο Αύγουστος θα έρθει χωρίς πανηγύρια.
Τι θα μπορούσε να είναι ένας Αύγουστος χωρίς πανηγύρια?
Λουκουμάδες χωρίς μέλι θα μπορούσαμε να πούμε..Χωρίς το μέλι που κάνει τον Αύγουστο να έχει ταυτότητα καλοκαιρινή -θρησκευτική- κοινωνική -προσωπική.
Μένει ένας μήνας σκέτος - ζεστός και μόνος.
Μόνος μιας και οι απαγορεύσεις έχουν αρχίσει να αυξάνονται και ο φόβος δεν αφήνει και πολλά περιθώρια γιατί κρέμεται μια δαμόκλειος σπάθη πάνω μας με το ..Αν όμως έχει δίκιο ο γιατρός?
Η προσωπική ευθύνη, η ευθύνη του να προστατεύεις τους άλλους και τον εαυτό σου μας γεμίζει άγχος αλλά και πάλι, πρέπει να ζήσουμε και κανείς τρόπος δεν μοιάζει ακριβώς ασφαλής στις μέρες μας.
Δεν ξέρουμε τι να πρωτοφοβηθούμε.
Τον ιό?
Τους Τούρκους?
Την νέα οικονομική ύφεση και ανέχεια?
Από κάτι θα πάμε σίγουρα αλλά ας είναι από την φυσική φθορά που κανείς δεν την θέλει αλλά και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει.
Ο αέρας δεν έχει σταματήσει όλον τον Ιούλιο, λες και κάποιος ξέχασε να κλείσει τον διακόπτη του ανεμιστήρα.
Ο Αίολος έχει βγει στην γύρα να εισπράξει τα χρωστούμενα και άφησε τους αέρηδες ελεύθερους ..τι να πει κανείς..Εμπιστοσύνη σε κανέναν, ούτε στον ταμία των Θεών.
Κάτι που μας έλειψε πάρα πολύ φέτος είναι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πάνε οι χοροί μας, πάνε οι συναυλίες μας, πάνε τα θεατρικά μας.
Θα ξεραθεί στο τέλος η ψυχή μας σαν τα απλωμένα σύκα στην ταράτσα.
Αυτά τα λίγα σκόρπια λόγια, που θα τα πάρει και αυτά ο αέρας και κάτι σημαντικό θα γεμίσει το κενό τους που θα βγάλει από αυτή την μέρα και θα μας οδηγήσει στην επόμενη..
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ.
Ο Αίολος, στην ελληνική μυθολογία, ήταν ο ορισμένος από τον Δία ταμίας των ανέμων.
Ο Αίολος κρατούσε τους ανέμους μέσα στον ασκό του και τους άφηνε μετά από εντολή του Δία. Ήταν γιος του Ιππότη, όπως λέει ο Όμηρος. Γι' αυτό λεγόταν Ιπποτάδης. Ζούσε στη νήσο Αιολία, που είχε χάλκινα τείχη[2]. Το νησί αυτό πιστευόταν ότι ήταν η Στρογγύλη, το σημερινό Στρόμπολι[3], εξ ου και η ονομασία Αιολίδες Νήσοι για το σύμπλεγμα που ανήκει το Στρόμπολι.
Ζούσε στο νησί μαζί με την γυναίκα του Αμφιθέα. Είχε έξι γιους και έξι κόρες, που προσωποποιούσαν τους ανέμους. Οι γιοι τους δυνατούς ανέμους, οι θυγατέρες τους ήπιους (τις αύρες). Σύμφωνα με μεταγενέστερη εκδοχή του μύθου, ο Αίλος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Άρνης. Με τη μητέρα του και τον αδελφό του Βοιωτό ζούσε στο Μεταπόντιο. Όταν αναγκάστηκε να φύγει από το Μεταπόντιο, λόγω του φόνου της θετής του μητέρας Αυτολύκης, κατέφυγε σ' ένα νησί του Τυρρηνικού Πελάγους, όπου έχτισε την πόλη Μπάρα, κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη. Εφηύρε τα πανιά που κινούν τα πλοία και δίδαξε τη χρήση τους στους υπηκόους του. Ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του πήγε στην Αιολία, όπου ο Αίολος τους φιλοξένησε ένα μήνα. Όταν ζήτησε τη βοήθεια του Αιόλου για να αναχωρήσει, αυτός έκλεισε όλους τους ανέμους σε ένα ασκί και άφησε μόνο τον ούριο Ζέφυρο να πνέει ευνοϊκά γι' αυτούς. Με τη βοήθεια του Ζέφυρου ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του έφτασαν πολύ κοντά στην Ιθάκη. Αλλά κάποια στιγμή που ο Οδυσσέας αποκοιμήθηκε, οι σύντροφοί του άνοιξαν το ασκί, νομίζοντας ότι έχει χρυσάφι, και άφησαν ελεύθερους όλους τους ανέμους. Ξέσπασε θύελλα η οποία έστειλε τον Οδυσσέα πίσω στο νησί του Αιόλου, ο οποίος όμως δεν δέχτηκε να τον βοηθήσει και πάλι, τιμωρώντας τον για την ασέβεια των συντρόφων του [4]. Οι Έλληνες θεωρούσαν τον Αίολο ταμία των ανέμων, όχι θεό τους. Γι' αυτό δεν είχε ιερά, ούτε γίνονταν θυσίες προς τιμήν του. Θεό τον θεωρούσαν οι Ρωμαίοι. Ο Βιργίλιος στην «Αινειάδα» τον αναφέρει ως βασιλιά που κατοικεί σε ένα άντρο, όπου είναι φυλακισμένοι οι άνεμοι, σ' αυτόν δε καταφεύγει η Ήρα όταν αποφασίζει να καταστρέψει τα καράβια των Τρώων. Μία από τις κόρες του Αιόλου ήταν η Αλκυόνη η οποία σχετίζεται με τον μύθο των Αλκυονίδων ημερών. Η Αλκυόνη ερωτεύτηκε τον Κύηκα και ζούσαν ευτυχισμένοι, αλλά μια μέρα ο Κύηκας πνίγηκε ψαρεύοντας και η Αλκυόνη από τον πόνο της έπεσε στα βράχια και σκοτώθηκε. Οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους έκαναν πουλιά. Ο Δίας μάλιστα πρόσταξε τον Αίολο κάθε χρόνο τον Ιανουάριο να σταματάει τους ανέμους για να μπορεί η Αλκυόνη να επωάσει τα αυγά της[5].
Τα τοπία αλλάζουν μέσα στον χρόνο αλλά ενώ θυμόμαστε πολύ εύκολα τα άσχημα, θεωρούμε δεδομένα τα όμορφα και νομίζουμε ότι από πάντα ήταν έτσι.
Πριν 11 χρόνια ο μεγάλος μου γιος πήγαινε Δευτέρα Λυκείου και οι γονείς τα παιδιά και οι καθηγητές μαζί με τον Φυσιολατρικό Σύλλογο, φύτεψαν όλα αυτά τα δένδρα στον κάτω δρόμο Καρύστου Μαρμαρίου. Εδώ βλέπετε μόνο μερικά ενώ πιο κοντά στην μεγάλη ευθεία είναι και από τις δύο πλευρές.
Όλοι χαιρόμαστε τα αρμυρίκια και την σκιά τους όλο το καλοκαίρι.
Είναι ένας λόγος που έρχεται πολύς κόσμος στις παραλίες μας εκτός από την ομορφιά που χαρίζουν στο τοπίο.
Όλα τα αρμυρίκια που βλέπετε στις παραλίες, τα φύτεψαν επί δημαρχίας Γιώργου Τσολάκη. Εκεί που υπάρχουν τώρα τα δένδρα δεν υπήρχε παρά χώμα σε όλες τις παραλίες του κόλπου.
Μπορείτε να φανταστείτε τώρα τις παραλίες μας χωρίς τα δέντρα?
Στην τελευταία φωτογραφία βλέπετε το ρέμα που οδηγεί στους Μύλους.
Φυτεύτηκαν επί δασκάλου Βαγγέλη Ζαρμπούτη ιερέως , παππούς του γνωστού δασκάλου μπουζουκιού Βαγγέλη Ζαρμπούτη που όλοι χαιρόμαστε με την καλή του πορεία στον χώρο του μπουζουκιού.
Τα δέντρα έχουν πολλά ωφέλη. Από την ομορφιά, την δροσιά, την διατήρηση της βιοποικιλότητας, της μείωσης της θερμοκρασίας στο μικροκλίμα , την ψυχική και πνευματική ευεξία , την συγκράτηση του εδάφους την απορρόφηση των νερών την μείωση της ταχύτητας της ροής των νερών της βροχής και τόσα άλλα, κάνουν τον εμπλουτισμό του αστικού περιβάλλοντος, όχι μόνο απαραίτητο αλλά μονόδρομο.
Όσο υπάρχουν δάσκαλοι με όραμα, θα υπάρχουν και μαθητές που δημιουργούν.
Ο κ.Κακλαμάνης τον οποίον δεν είχα την τιμή να γνωρίσω, ήταν ο εμπνευστής της σχολικής εφημερίδας που έπεσε τυχαία στα χέρια μου.
Τα παιδιά τότε, γνωστοί ενήλικες σήμερα φαντάζομαι με νοσταλγία θα δουν ξανά το τεύχος τους που με τόσο μεράκι- όπως φαίνεται- είχαν εκδώσει.
Θέματα του σχολείου, αστεία , δοκιμές σε δημοσιογραφική γραφή και όχι μόνο, ανασυνθέτουν εκείνες τις σχολικές ημέρες που όπως φαίνεται, δεν έχουν αλλάξει και πολύ.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν και άλλα τεύχη σε κάποιο συρτάρι και να ξυπνήσουν μνήμες νιότης αυτό το απόγευμα του Ιούλη.
Λοιπόν αναγνώστες εδώ και καιρό σκέφτομαι ότι ένα από τα λάθη που κάνουμε στην επικοινωνία μας είναι να πιστεύουμε τις ευγένειες των πολιτικών, των φιλανθρώπων, κλπ -ων- που μας λένε ότι θα νικήσουμε όλοι μαζί, θα επιβιώσουμε όλοι μαζί, η θα δώσουμε λύση στο ένα η στο άλλο όλοι μαζί.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ακούμε μέρα νύχτα χρόνια τώρα και χαμόγελα ενθάρρυνσης ξεχύνονται μέσα από τις οθόνες .
Είναι συγκινητική η προσφορά του κόσμου στον συνάνθρωπο αλλά οι χαρές και τα χαμόγελα που ακριβώς χωρούν στον πόνο και στην ανάγκη του ανθρώπου?
Και πως συνεχίζοντας να στηρίζουμε τις ίδιες πρακτικές που παράγουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, συνεχίζουμε όλοι μαζί να παγιώνουμε τις καταστάσεις που χρειάζονται αυτό το , όλοι μαζί...
Όλοι λένε το όλοι μαζί, αλλά είναι φανερό, φανερότατο, ότι είναι ο καθένας μόνος του .
Ακόμα και στα επαγγέλματα μας που λες, θα συμμετέχω σε ομάδες που μιλούν για την δουλειά μας ,για την ζωή μας, ακόμα και εκεί, το φαρμάκι χύνεται με το κιλό.
Χωριστήκαμε σε αυτούς που έκαναν διαδικτυακά με χαρά και έμαθαν νέα πράγματα, σε αυτούς που το έκαναν με το ζόρι , σε όσους δεν έκαναν ποτέ, σε ορκισμένους εχθρούς των διαδικτυακών που έγιναν θιασώτες από ανάγκη και όλοι αυτοί να βρίζουν αλλήλους, πότε με το γάντι και πότε με τρόπο που δεν ταιριάζει με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού.
Το κράτος μας έλεγε ότι όλοι μαζί θα περάσουμε την κρίση του ιού.
Μόνοι μας την περάσαμε και μόνοι μας την περνάμε. Ο καθένας και η κάθε μια, έχει βάλει το κεφάλι κάτω και ψάχνει να βρει χαραμάδα ελπίδας ανάμεσα στις σανίδες σωτηρίας που μας απλώνει ο ένας και ο άλλος.
Κοιτάς και αλλού και βλέπεις τον κόσμο να καίγεται από τους όλους μαζί και λες, μήπως τελικά είναι καλύτερα να είναι ο καθένας μόνος του?
Είναι που είναι, να το ξέρει, να το πάρει απόφαση και να μην ελπίζει τίποτα από κανέναν και για τίποτα.
Διαβάζεις τις σκέψεις του κόσμου και τι βλέπεις?
Έτοιμοι όλοι για φασαρία, για προσβολές και ειρωνίες. Είναι σαν ο κόσμος να ξεβράζει το μυαλό του πάνω στα πλήκτρα αλλά αυτό που βγαίνει φοβίζει και απομακρύνει και λες,...καλύτερα μακριά.
Δεν είμαστε το ίδιο όλοι και ακόμα αν έχουμε κάτι να μας ενώνει, ότι και να είναι αυτό, δεν περνά πολύς καιρός από το να γίνεται ξέφτια και ο κάθε δεσμός να σπάει .
Δεν μαθαίνουμε τίποτα από το παρελθόν, δεν χαρίζουμε τίποτα στο παρόν και δεν οραματιζόμαστε τίποτα για το μέλλον.
Είμαστε στις 3 Ιουνίου 2020 και ίσως αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα.
Για πρώτη εικόνα στο σημερινό απόγευμα της Κυριακής διαλέγουμε τις εργασίες στο νέο παρκάκι που γίνεται απέναντι από το Κοιμητήριο του ΆγιαΓιάννη.
Μετά από χρόνια αναμονής και αφού ήδη τα δέντρα που είχαν φυτευφθεί έχουν μεγαλώσει, ήρθε η ώρα και να γίνει αλήθεια η ευχή του δωρητή.
Για δεύτερη εικόνα σειρά έχουν τα όμορφα λουλουδάκια που μεγαλώνουν στην παραλία και τα φύτεψαν με τόση χαρά μέλη του Μελλισοκομικού συλλόγου και άλλοι κάτοικοι.
Μεγαλώνουν και ομορφαίνουν, όμως πρέπει οι οδηγοί να είναι προσεκτικοί..αμαρτία είναι να τα χαλάμε από απροσεξία και αδιαφορία.
Τρίτη εικόνα με γλυκόπικρα συναισθήματα, οι στιγμές της διάλυσης του Αρχιπέλαγους μαζί με τα νεαρά κλαράκια του ευκάλυπτου που έχουν φυτευθεί στην άμμο .
Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε και αυτό το σημείο να παίρνει ζωή , το πάρκο να καθαρίζεται, και να δημιουργείτε κάτι όμορφο.
Τέταρτη δυο δρόμοι.
Ένας νέος, και ένας όχι και τόσο παλιός.
Ο αγαπημένος μου δρόμος είναι ο δρόμος που περνά από τον Αετό και πάει προς τον Μπούρο και τα χωριά.
Έχει πολύ πράσινο, και οι δεντροστοιχίες είναι πλατάνια. Ο άλλος είναι η συνέχεια της Ελλήνων Αμερικής- που όπως βλέπουμε μπήκαν και τα φώτα -και ελπίζω να βρει τον τρόπο να γεμίσει και αυτός πράσινο και δέντρα για να είναι σε πραγματική συνέχεια της Ελλήνων Αμερικής.
Πέμπτη και τελευταία, η ενημέρωση και υπενθύμιση στους ιδιοκτήτες των μικρών μας φίλων να μαζεύουν τα κακούλια των πιο καλών τους φίλων. Φερθείτε ευγενικά στους συνανθρώπους σας και στο περιβάλλον, μαζέψτε τα.
Το απόγευμα προχωρά και ο κόσμος αρχίζει να γεμίζει τα τραπεζάκια των καφέ.
Επιτέλους η παραλία αρχίζει πάλι να έχει ζωή και οι λίγες ψιχάλες της βροχής δεν είναι αρκετές να χαλάσουν την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα.
Οι παραλίες ήδη έχουν κόσμο, έστω και λίγο, και οι ελπίδες μας μαζί με τις ευχές μας για καλές δουλειές σε όλους υπάρχουν πίσω από τις εικόνες , ακόμα και τις λέξεις.
Αγαπητοί γονείς και παιδιά, αγαπητοί αναγνώστες,
θα ήθελα να σας ευχηθώ καλό Πάσχα με υγεία και πολύ αγάπη.
Με την Ανάσταση του Κυρίου όλα τα παιδιά να επανέλθουν στα σχολεία τους και να μην υπάρξει ποτέ πια τίποτα που θα βάλει την προκοπή τους σε αναμονή.
Καλημέρα αναγνώστες . Πως τα περνάμε? Όσο είμαστε καλά, δεν είναι και άσχημα.
Πως έγινε αυτό ξαφνικά όμως έ? Ποιος να το φανταζόταν !
Εκεί που λέγαμε ότι περάσαμε τα δύσκολα και είχαμε να ανησυχούμε για τα σύνορα από την μια και το κύμα προσφύγων από την άλλη, μας έσκασε ο ιός και ξεχάσαμε τα πάντα.
Τα όρια ηλικίας, τις συντάξεις, τα καθημερινά προβλήματα και τόσα άλλα, πήγαν ένα βήμα πίσω και μπροστά, πολύ μπροστά μας ορθώνεται ένα τοίχος τρόμου που καλούμαστε να το σκαρφαλώσουμε και να δούμε το άγνωστο που κρύβεται από πίσω.
Η οικονομία σταμάτησε, και καλούμαστε όλοι να βάλουμε τα δικά μας όρια γρήγορα και αποφασιστικά γιατί πια, μιλάμε για την ίδια μας την ζωή και των αγαπημένων μας προσώπων.
Ποιος θέλει να ζήσει την φρικτή προοπτική του να δει αγαπημένα πρόσωπα να πεθαίνουν μόνοι?
Πολλές φορές σε περιπτώσεις απειθαρχίας μας νουθετούν διάφοροι να δείχνουμε κατανόηση, να ψάχνουμε το τι φταίει, να δείχνουμε μεγαθυμία και υπομονή.
Τώρα πια σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να δείχνουμε τίποτα από όλα αυτά.
Πρέπει να είμαστε αυστηροί, απόλυτοι και όσοι δεν υπακούν να υπόκεινται σε παραδειγματικές ποινές χωρίς καμιά συμπάθεια από κανέναν.
Μπορεί ο πανικός να είναι κατανοητός αλλά κατανοητά είναι και τα περιοριστικά μέτρα αφού το πλήθος δεν αργεί να γίνει όχλος και ο όχλος δεν διαχειρίζεται με λογικά επιχειρήματα και πειθώ, παρά μόνο με επιβολή και στην ανάγκη, καταστολή.
Σταματάμε κάθε είδους μαζικής συγκέντρωσης ατόμων, από πάρτι από συνεδριάσεις, από καφέ στα σπίτια και ότι άλλο θα μπορούσαμε να φανταστούμε. ΥΠΟΜΟΝΗ!
Μας απασχολεί το μεροκάματο, μας απασχολεί το πως θα μας βρει η άλλη βδομάδα, το πως θα βιώσουν την κατάσταση τα παιδιά μας που είναι μακριά, μας απασχολούν πολύ σοβαρά πράγματα για να βλέπουμε την ανευθυνότητα μερικών που δεν μπορούν να καταλάβουν τα αυτονόητα.
Παρόλα αυτά, καλή Κυριακή .
Κορονοϊός: 5 μέρες διαρκεί η ασυμπτωματική φάση της νόσου
12/03/2020 19:2
Οι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί με τον νέο κοροναϊό SARS-CoV-2, ο οποίος προκαλεί τη νόσο Covid-19, παραμένουν κατά μέσο όρο χωρίς συμπτώματα πέντε μέρες, όσο δηλαδή διαρκεί η επώαση του ιού, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, που αξιολόγησε τα έως τώρα δεδομένα από την Κίνα.
Σχεδόν όλοι οι ασθενείς (το 97,5%) έχουν εμφανίσει τα συμπτώματά τους μέσα σε 12 μέρες (συγκεκριμένα 11,5 μέρες) από την έκθεση στον ιό και την έναρξη της λοίμωξης, πράγμα που δικαιολογεί την έως τώρα εφαρμοζόμενη απομόνωση (καραντίνα) για 14 μέρες. Όμως, περίπου ένας στους χίλιους -σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις- θα ξεφύγει από το «δίχτυ ασφαλείας», καθώς θα εμφανίσει συμπτώματα αφότου έχει βγει από την 14ήμερη καραντίνα. Υπολογίστηκε ότι για κάθε 10.000 άτομα που μπαίνουν σε καραντίνα δύο εβδομάδων, τουλάχιστον τα 101 θα εκδηλώσουν συμπτώματα μετά τη λήξη της απομόνωσής τους.
Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Τζάστιν Λέσλερ του Τμήματος Επιδημιολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Annals of Internal Medicine", δήλωσαν ότι «με βάση και τη νέα ανάλυση όλων των δημόσια διαθέσιμων δεδομένων, η τωρινή σύσταση για ενεργή επιτήρηση ή καραντίνα επί 14 μέρες είναι εύλογη, αν και μερικές περιπτώσεις θα ξεφύγουν».
Η μέση περίοδος επώασης επί 5,1 μέρες του νέου ιού είναι παρόμοια με εκείνη του προηγούμενου συγγενικού κοροναϊού που προκάλεσε τη νόσο SARS, αλλά και του ιού MERS-CoV που έχει επώαση επί πέντε έως επτά μέρες. Οι ανθρώπινοι κοροναϊοί που προκαλούν τα κοινά κρυολογήματα, έχουν μέση περίοδο επώασης περίπου τριών ημερών.
Είπα να μην πω τίποτα, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας με τα διαδικτυακά μαθήματα λες και ξαφνικά η φυσική παρουσία του δασκάλου έχει γίνει περιττή και είμαστε στο παρά τσακ να πούμε,,'Βρε τι χαζομάρα που κάναμε και τρέχαμε στο σχολείο και στο φροντιστήριο και δεν κάναμε από το σπίτι με την οθόνη!"
Ας παραβλέψουμε το πρόβλημα ότι πολλά παιδιά δεν έχουν υπολογιστή η δεν ξέρουν πως να συνδεθούν με τις πλατφόρμες.
Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι δεν μπορούν να συντονιστούν και να παρακολουθήσουν ένα τέτοιο μάθημα χωρίς την μαμά δίπλα κέρβερο, και ας ξεχάσουμε το ότι δεν μπορούν να πληκτρολογήσουν τις εκθέσεις, τις ασκήσεις τις ορθογραφίες κλπ.
Ας παραβλέψουμε ότι δεν μπορείς να τσεκάρεις αν πραγματικά διορθώνουν αυτά που λες, και αν γράφουν σωστά αυτά που υποτίθεται αντιγράφουν από τον πίνακα.
Ας παραβλέψουμε αυτά και πολλά και ας μείνουμε στην ουσία της επικοινωνίας με μια ομάδα παιδιών που δεν αντικαθίσταται με τίποτα με όλα αυτά τα δεν μπορείς να τα ελέγξεις αν δεν τα έχεις μπροστά σου στο τραπέζι η στο θρανίο.
Τις επιπλέον ασκήσεις στον έναν ενώ ο άλλος κάνει την ορθογραφία που είχε ξεχάσει και ο τρίτος συμπληρώνει τις ασκήσεις που δεν είχε καταλάβει.
Τα ταυτόχρονα πράγματα που μοιράζει ο δάσκαλος για να είναι όλοι απασχολημένοι και να μην κοιτούν τον τοίχο ενώ λες με άλλον τρόπο για χιλιοστή φορά σε κάποιον άλλον κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει.
Δεν είναι όλα για όλους και για όλες τις ηλικίες.
Υπάρχουν παιδιά που μαθαίνουν με τον ασύρματο στις ερημιές της Αυστραλίας και τις παγωμένες πεδιάδες του Αρκτικού κύκλου.
Υπάρχουν περιπτώσεις που χρειάζεται να κάνει κάποιος μάθημα μετά εντολή γιατρού μιας και παραμένει στο νοσοκομείο και άλλες πολλές περιπτώσεις.
Αγαπητοί γονείς καλές είναι οι πλατφόρμες αλλά προυποθέτει κάτι πολύ σημαντικό.
Ότι ο μαθητής ΘΕΛΕΙ να κάνει μάθημα, θέλει να προσέχει και να επικοινωνεί με τον δάσκαλο.
Αυτό από μόνο του προυποθέτει κάποια ωριμότητα και ηλικία.
Κάντε υπομονή και θα αναπληρωθούν τα μαθήματα όπως πρέπει. Οι αδύνατοι μαθητές έχουν τον χρόνο να διαβάσουν και να κάνουν τις επαναλήψεις τους και η αρχή της συνέχειας των μαθημάτων να τους βρει σε καλύτερη θέση.
Οι εξετάσεις τουλάχιστον της Ξενόγλωσσης εκπαίδευσης θα μετατεθούν και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.
Υπομονή και όλα θα γίνουν στην ώρα τους και με τον καλύτερο τρόπο.
Τα παιδιά είναι στο σπίτι αυτές τις μέρες και όταν λέμε στο σπίτι, εννοούμε ότι πρέπει να μένουν στο σπίτι, αλλιώς δεν έχει νόημα το κλείσιμο των σχολείων.
Τι θα κάνουν λοιπόν οι μαμάδες μιας και δεν είναι καλοκαίρι να πηγαίνουν στην θάλασσα, έστω και σε απομονωμένες παραλίες λόγω των συνθηκών?
Υπάρχουν αμέτρητες προτάσεις στο διαδίκτυο για δραστηριότητες με τα παιδιά στο σπίτι για όλες τις ηλικίες αλλά δεν θα σας πω τίποτα που δεν το έχω κάνει ήδη και ξέρω εμπειρικά αν έχει αποτέλεσμα η όχι.
Παρόλα αυτά, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και η κάθε οικογένεια έχει τα δικά της ιδιαίτερα γνωρίσματα, επομένως δεν έχουν οι μαμάδες παρά να προσαρμόσουν ότι διαβάζουν στα δικά τους μέτρα.
Το κύριο θέμα είναι να αποφασίσουν οι γονείς να ασχοληθούν και έστω και με ψυχολογική κούραση να επιμείνουν να ξεκολλήσουν τα παιδιά από την οθόνη όση ώρα είναι ξύπνια.
Φυσικά και δούμε παιδικά, φυσικά και θα παίξουμε τα παιχνίδια μας στον υπολογιστή, αλλά, όχι όλη μέρα!
Η πρώτη πρόταση αφορά όλα τα παιδιά που πάνε έστω και πρώτη δημοτικού. Θα μπορούσαν οι μαμάδες μιας παρέας να οργανώσουν έναν μικρό διαγωνισμό ανάγνωσης σε μερικά βιβλία ανάλογα της ηλικίας που θα μπορούσαν να προτείνει η δασκάλα τους, η απλά που θα βρείτε με μια μικρή έρευνα στα βιβλιοπωλεία. Δίνουμε μερικές μέρες, η βδομάδες περιθώριο και μετά σχηματίζουμε ένα μικρό ερωτηματολόγιο με την ύλη των βιβλίων. Εννοείται ότι θα πρέπει να τα διαβάσουν και οι μαμάδες, ακόμα και μαζί με τα παιδάκια και να εξηγούμε ότι δεν καταλαβαίνουν η να βοηθήσουμε να μπορούν να θυμηθούν τα κύρια σημεία.
Άλλωστε ο διαγωνισμός δεν έχει άλλο σκοπό από το να περάσουν δημιουργικά και εποικοδομητικά τον χρόνο μας μαζί με τα παιδιά μας.
Ένα ωραίο δώρο στο τέλος στον πρώτο/η και δώρα έκπληξη στους υπόλοιπους για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι .
Μπορούμε να διαβάσουμε παραμύθια και να φτιάξουμε δικά μας. Να σχεδιάσουμε χαρακτήρες να φανταστούμε όσα δεν μπορεί να φτιάξει το χέρι μας. Μπορείτε να βρείτε και να επιλέξετε και από το διαδίκτυο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορεί η επίσημη μόρφωση είναι στα χέρια του κράτους, η καλλιέργεια όμως του πνεύματος είναι κυρίως στα δικά μας.
Μπορούμε να σχηματίσουμε πίνακες με όσπρια, κατασκευές με κεσεδάκια και πλαστικά καλαμάκια, ζωάκια με χαρτοκοπτική και ξυλάκια, ζωγραφιές και παζλ, όπως και επιτραπέζια για να παίξουμε μαζί.
Δεν έχετε παρά να προμηθευτείτε μερικά υλικά από τα βιβλιοπωλεία και να αφήσετε τον εαυτό σας να παρασυρθεί με την ιδέα ότι θα παίξετε με το παιδί και θα έχετε την ευκαιρία να γίνετε και εσείς παιδί μαζί του και να ξεχάσετε την φοβιστική πραγματικότητα.
Γιατί να μην βάλουμε την ποδιά μας και να μαγειρέψουμε μαζί, να ανακατέψουμε ζύμες, να κάνουμε κουλουράκια, πίτες και τόσα άλλα με πρώτο βοηθό κουζίνας το μικρό μας παιδάκι?
Θα μου πεις ότι θα σου πει, "ΔΕΝ ΘΕΛΩ" .Τότε η απάντηση μας θα είναι, "ΘΕΛΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ" και να επιμείνουμε στις δραστηριότητες που έχουμε προγραμματίσει.
Μην πτοείστε από τις αντιρρήσεις του, τα μουτράκια του , τις γκρίνιες του, ακόμα και τα κλάματα για να μην ξεκολλήσει από τον υπολογιστή η την τηλεόραση.
Το πολύ πολύ κλείστε τον γενικό και πείτε ότι έχει διακοπή ρεύματος..Δεν φαντάζεστε την διαφορά!
Μπορούμε να κάνουμε ζωολογικούς κήπους με τα ζωάκια, κατασκευές με τα μανταλάκια, μουσικές με τα μαγειρικά σκεύη και να μετατρέψουμε το σπίτι σε παιδότοπο. Όχι το δωμάτιο του αλλά όλο το σπίτι. Τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα και τα τουβλάκια που πατάς τώρα και σε πιάνει απελπισία που δεν μπορείς να μαζέψεις το σπίτι, αύριο θα σου μοιάζει παράδεισος όταν το παιδί θα είναι μακριά .
Το μυστικό για να γίνουν όλα αυτά, είναι ένα. Να μείνετε αμετακίνητοι στην απόφαση σας να μην πάει ο χρόνος χαμένος και να μην βυθιστούν τα παιδιά σε μια παθητικότητα.
Υπομονή και όλα θα περάσουν, αλλά όταν περάσουν, να έχετε δημιουργήσει όμορφες αναμνήσεις με τα παιδιά σας.
Λοιπόν παιδιά, ας πούμε κάτι άλλο και ας δούμε τα πράγματα αλλιώς.
Το αλλιώς σημαίνει ότι ο ιός άλλαξε με το ζόρι το μοντέλο της ζωής του πλανήτη και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της μόλυνσης που τόσο και τόσα μέτρα δεν είχαν μπορέσει μέχρι τώρα.
Αν συνεχιστεί έτσι, θα δούμε μια μεγάλη βελτίωση και ίσως ο κόσμος δει ότι δεν έχει νόημα να κάνει αγωνιώδης και ρυπογόνες κινήσεις ενώ το μόνο που θα πρέπει, είναι να αλλάξει μυαλό.
Είναι ο ιός κατασκευασμένος από τον άνθρωπο?
Και πως βγήκε στο περιβάλλον?
Γιατί να μην είναι μια κίνηση των υποστηριχτών της Γης ?
Γιατί όχι? Αφού δεν ξέρουμε μπορούμε να κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις και από την πλευρά του περιβάλλοντος θα μπορούσαμε να πούμε ότι...γελάνε και τα φύλλα στα δέντρα με τον πανικό μας.
Με τρια κρούσματα του κορωναιού κλείσαμε τα καρναβάλια. Με 15 νεκρούς μόνο αυτή την βδομάδα από την γρίπη όλα τα νοσοκομεία γεμάτα, και τα σχολεία να κλείνουν λόγω γρίπης, το λένε επιγραμματικά με το ζόρι στις ειδήσεις.
Δηλαδή το λένε αλλά του τύπου, εντάξει μωρέ έχουμε την γρίπη αλλά ο κορωανιός όμως, εεεεε, αυτός είναι το νέο.
Και μπορεί να είναι αναγνώστη, αλλά πιστεύω και συ όπως και γω, διαβλέπουμε μια υπερβολή, μια παγκόσμια εμμονή που μπορεί να έχουν και δίκιο άλλωστε..ποιος ξέρει.. Το μέλλον θα δείξει.
Εν τοιαύτη περιπτώσει τώρα να ματαιώσουν τα καρναβάλια μου φαίνεται κάπως..
Δηλ , θα πάω σχολείο, θα πάω για καφέ να λιαστώ με άλλους 500 , θα πάω στις τράπεζα και θα πιάσω το στυλό που έχουν πιάσει άλλοι 200 πριν από μένα για την υπογραφή και δεν θα κινδυνεύω, αλλά αν βάλω την μάσκα που ετοίμασα υπάρχει κίνδυνος...
Εντάξει, οι ειδικοί ξέρουν καλύτερα και ο υπουργός ότι του πρότειναν οι ειδικοί έκανε όπως έκαναν και άλλες χώρες.
Δεν μπορούμε ακόμα άλλωστε να συνέλθουμε από τα χθεσινά με τα ΜΑΤ στην Λέσβο και στην Χίο.
Τι ήταν αυτό το πράγμα βρε παιδιά;..Που τους βρήκανε αυτούς και τους έντυσαν ΜΑΤ;
Έβριζαν τον κόσμο, έσπασαν αυτοκίνητα, έδειραν σαν να μην υπάρχει αύριο ...μείναμε όλοι speechless. Το ωραίο το άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο όταν εξηγούσε κάποιος το γιατί μπήκαν οι κάτοικοι και τους έδειραν στο δωμάτιο που όσο να πεις είναι υπερβολή.
Ε, λοιπόν δεν είναι.
Είχαν βγει οι κύριοι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου και προκαλούσαν τους πολίτες με χειρονομίες και βρισιές.. ΕΕ, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος και όπως καταλαβαίνετε τις άρπαξαν να έχουν να τις θυμούνται.
Απαράδεκτα τα ΜΑΤ και οι συμπεριφορές τους λες και τους είχαν ντοπάρει και ξαμολύσει σε άλλη γη. Περίεργα πράγματα.
Όσο για τους κατοίκους όπως είπε και ένας ψύχραιμος, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη για όσα εξαγγέλουν την μια και τα αλλάζουν την άλλη.
Η Κυβέρνηση έλεγε ότι είχε σχέδιο, αλλά εκ του αποτελέσματος, είχε μαύρα μεσάνυχτα για το βάθος του προβλήματος. Κρίμα.
Αυτά τα λίγα και μην ξεχνάτε, πάνω από όλα η υγεία..και η ψυχραιμία.
Αδέλφια αγάντα και κουράγιο.
Πάμε στο τρίμηνο χωρίς σταθερό και ίντερνετ και σε πολλά περίχωρα της Καρύστου υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ειδικά για όσους έχουν μικρά παιδιά η έχουν ασθενείς κλπ.
Η τελευταία ενημέρωση λέει για 31 Γενάρη και βλέπουμε αλλά αναρωτιέμαι.
Κατά τα άλλα, το ξέρω ότι θα θέλατε να ανεβάσω τις ανακοινώσεις σας που είτε στέλνετε στο μήνυμα είτε όχι, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Εν συντομία να πούμε για όσους δεν έχουν φεις ότι εκτός από το Μαρμάρι και ο Σύλλογος Εμπόρων στα Στύρα αποφάσισαν και ετοιμάζουν σούπερ ντούπερ καρναβάλι και το μόνο που μένει είναι να ευχόμαστε να έχει καλό καιρό και πολλούς επισκέπτες για αξέχαστες απόκριες.
Στην φωτογραφία βλέπετε σκηνή από την Τράπεζα σήμερα και ενώ περίμενα και γω την σειρά μου με έπιασαν οι αναρωτήσεις για το πως θα είναι άραγε οι καταστάσεις μετά 20,30,40 χρόνια που θα βγω και γω στην σύνταξη..
Λέτε να έχουμε γυρίσει όλοι στο ταγάρι που είναι και οικολογικό, η δεν θα πατάμε στις τράπεζες γιατί θα μας παίρνουν το σκάλπ με τις χρεώσεις;
Αλλά και πάλι αν μένουμε τόσο καιρό χωρίς ίντερνετ τι να κάνουμε τα σούπερ ουάου προγράμματα του άι μπάκινγκ που γίνονται άι χάσου...;
Θα υπάρχουν συντάξεις να παίρνουμε καν εδώ που τα λέμε, και άλλα πολλά σκεφτόμουν ενώ κρατούσα σφιχτά το χαρτάκι με τον αριθμό και από την ανυπομονησία μου το κοιτούσα κάθε τρις και λίγο, λες και με ένα μαγικό τρόπο θα άλλαζε και θα ερχόταν πιο γρήγορα η σειρά μου.
