Εκεί που ζουν οι χαζοαμερικάνοι...!!

 Αναγνώστες καλημέρα και σήμερα με φωτογραφίες από όμορφα πάρκα σε κατοικημένες περιοχές, εκεί μακριά στα περίχωρα στης Νέας Υόρκης.
Εκεί όπως και στην Αστόρια υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που ζουν και εργάζονται, και όπως βλέπετε, πραγματικά υποφέρουν οι άνθρωποι από το περιβάλλον!!

 Υποφέρουν πράγματι γιατί όταν γυρίζουν δεν μπορούν να καταλάβουν το πόσο δύσκολο είναι να έχουμε περιποιημένο ένα χωριό, μια γειτονιά τους δηλ, και εκεί που μένουν είναι έτσι όπως το βλέπετε στις φωτογραφίες.

 Και δεν είναι μόνο εκεί. Στέλνει το παιδί μου φωτογραφίες από όλα τα πάρκα της Νέας Υόρκης, σε όλες τις περιοχές, και όλα είναι το ένα πιο περιποιημένο από το άλλο.
Εκατομμύρια κάτοικοι, εκατομμύρια επισκέπτες και όμως είναι όλα πεντακάθαρα.

Λες σαν γονιός και στενοχωριέσαι που το παιδί είναι μακριά, και μετά βλέπεις πως δουλεύει, πως ζει, που μένουν και οι άλλοι χωριανοί και λες, "Βρε, λες να πάω και γω"...

Tα παλιά μας νέα.

Στην φωτογραφία βλέπετε 3 βιβλιαράκια που λένε πάνω, Επιτροπή Αγώνα, Ιδιοκτησιακό, Καστανόλογγος, δασικοί χάρτες..
Μάλιστα, όλα γραμμένα και ο κόσμος προσκαλεσμένος σε πολλές δράσεις, σε ανοικτές και μικρές αλλά και μεγάλες συγκεντρώσεις για αυτά τα θέματα.
Τα λέω γιατί πάλι άρχισαν τα παλιά παράπονα για τα προβλήματα των ΑΠΕ στο βουνό, για το ότι μια εταιρία δεν πληρώνει επειδή είναι λέει δασικά τα κτήματα, γιατί εμποδίστηκε να ξεφορτώσει ένα καράβι στα Στύρα ενώ είχαν μαζέψει του κόσμου τις υπογραφές για να μπορεί να το κάνει,
Δεν γνωρίζω τι έχει αλλάξει και να σας πω την αλήθεια ,δεν με ενδιαφέρει πια, όπως και για συνεχή ατυχήματα με φορτηγά.

Δηλαδή, τόσα χρόνια προσπαθούμε μερικοί άνθρωποι να ενημερώσουμε και τώρα βλέπουμε μια έκπληξη από μερικούς λες και ήταν η Χιονάτη τόσα χρόνια και κοιμόταν βαθιά.
Ποιος είναι άραγε το βασιλόπουλο που έφερε ζωή στην καημένη μας την Χιονάτη?
Μη στέκεστε στο φύλλο, μπορεί να είναι και Χιονάτος, απλά ταιριάζει ο μακροχρόνιος ύπνος. Άλλωστε μόλις εκλέξαμε τόσους ανθρώπους. Ας ασχοληθούν λοιπόν για αυτό το οποίο εκλέχθηκαν.

Το θέμα των ΑΠΕ  το έχω προσωπικά εξαντλήσει και δεν έχω κάτι νέο να σας πω. Όλα προχωράνε όπως τα είχαμε πει.
 Δεν με φοβίζουν οι απειλές, δεν μπορεί κανείς να με εμποδίσει να πω κάτι αν πιστεύω ότι ο κόσμος πρέπει να το μάθει και αυτό ας το κρατήσουν μερικοί.
Απλά δεν υπάρχει κάτι νέο, κάποια αλλαγή , ανατροπή, εξέλιξη.
Θα ασχοληθούμε με άλλα πράγματα πολύ πιο ευχάριστα..εκτός απροόπτου.

Αν ήταν όλα αθώα, ..αν..

Με ρωτάτε τι συμβαίνει με τον ανύπαρκτο σύλλογο και γιατί γίνεται τέτοιος ντόρος.
Να σας πω λοιπόν να τελειώνουμε με αυτό το θέμα .
Αν ήταν όλα τόσο αθώα και όμορφα, δεν θα ανέφεραν ποτέ σε ανύπαρκτους συλλόγους, σπουδαστές που αφαιρέθηκαν μετά, και σε μέλη της αρχαιολογίας που ήταν μόνο ένα.
Αν ήταν όλα τόσο αθώα, θα είχαν καλέσει πρώτα από όλους τον σύλλογο στους Μύλους οι οποίοι καθαρίζουν και φροντίζουν το μονοπάτι και δεν τους ειδοποίησε ποτέ κανείς για τίποτα!
Αν ήταν λοιπόν όλα τόσο αθώα, δεν θα ειρωνευόταν η υπάλληλος της εταιρίας " σιγά τώρα πέντε έξ είναι" για τους ανθρώπους που διαμαρτυρόντουσαν, για να λάβει την απάντηση βεβαίως που άρμοζε.
Αν ήταν όλα αθώα δεν θα φορούσαν τα ρούχα με την ταμπέλα που ήταν σαν να έβλεπες κομμάτι από τον "Θαυμαστό Καινούργιο  Κόσμο του Χάξλευ."

Αν ήταν, που δεν είναι..

Ανέκδοτα Καρυστινά με τον Τζακ Νόρρις.

---------------------------------------------------------------------------------------------
Τι κοινό έχει ο Τζακ Νόρρις με τις ΑΠΕ;
Και οι δυο δαμάζουν τον άνεμο.
------------------------------------------------------------------------------------------------
-Τι δώρο παίρνουν οι ΑΠΕ με δύο πάρκα στον Καφηρέα;
-Μια ενεργειακή κοινότητα δώρο και τον Τζακ Νόρρις .

----------------------------------------------------------------------------------------------
Τι διαφορά έχει ο Τζάκ Νόρρις με τους δημοτικούς συμβούλους?

Ο Τζακ Νόρρις γεννήθηκε να πολεμά μέχρι τα βαθιά γεράματα, ο δημοτικός σύμβουλος γεννήθηκε να τον ψηφίζουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όταν ο αέρας είναι 10 μποφόρ ο Τζακ Νόρρις γυρνάει στο χειροκίνητο την ανεμογεννήτρια.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο νονός του Τζακ Νόρρις του πήρε για λαμπάδα τον κύλινδρο της ανεμογεννήτριας.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Τζακ Νόρρις ήρθε στην Κάρυστο γιατί ζήλεψε τους άθλους του Ηρακλή και ακόμα ψάχνει το παλάτι του Αυγεία.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Syllogos Alert! Αγνοείται η ύπαρξη του ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ.

Διαβάζουμε την ακόλουθη ανακοίνωση από την οποία λείπει η αναφορά στους σπουδαστές του ΙΕΚ που υπήρχε την προηγούμενη φορά και δυστυχώς δεν το είχα αποθηκεύσει.
https://anevenontas.gr/o-skai-kai-h-enel-green-power-hellas-mas-ftiaxnoun-th-diathesi/  Μπορείτε να το δείτε εδώ όμως.

Υπάρχει όμως η αναφορά σε ένα σύλλογο που πρώτη φορά τον ακούω.
Αναφέρεται λοιπόν ένας ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ.

Προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανένα μέλος η κάποιον που καν να αναφέρει αυτόν τον σύλλογο.
Για αυτόν τον λόγο, παρακαλώ πολύ να μας ενημερώσει ο /η πρόεδρος του για την ύπαρξη του, η να μας στείλει κάποιο έγγραφο που να πιστοποιεί την ύπαρξη του και την λειτουργία του.

Γνωρίζουμε τις ομορφιές της Καρύστου με την Enel Green Power Hellas και τον ΣΚΑΪ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ15/04/2019 | 17:54Τελ. ενημ.: 15/04/201917:57

Ο ΣΚΑΪ και η Enel Green Power Hellas, μας καλούν να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε τις ομορφιές της Καρύστου.  Σας περιμένουμε την Κυριακή των Βαΐων, 21 Απριλίου στις 11.00, να περπατήσουμε μαζί και να ξεναγηθούμε στο μεσαιωνικό, ενετικό κάστρο Castello Rosso και στη γύρω περιοχή.

Στην πεζοπορία μας θα μας ξεναγήσουν μέλη από την τοπική αρχαιολογική υπηρεσία και θα μας συνοδεύσουν ως οδηγοί μέλη του λαογραφικού πολιτιστικού συλλόγου Καρύστου.

Χιλιάδες πεταλούδες στην Κάρυστο!!

 Σήμερα είδα λίγες πεταλούδες οι οποίες έγιναν πολύ περισσότερες όσο πρόσεχα γύρω μου.
 Χιλιάδες πεταλούδες στους ενώ οδηγούσα, ανάμεσα στους δρόμους  στα χωράφια παντού.
Από την Κάρυστο μέχρι και τον κάμπο πετούσαν σμήνη, για αυτό προσέχτε τις, μπορεί ακόμα να μην έχει περάσει το πέρασμα τους.

Πάσχα Ελλήνων στην Νέα Υόρκη ..

Στην Ελληνική παροικία που μένει στην Αστόρια της Νέας Υόρκης οι ετοιμασίες κάθε είδους για το Πάσχα έχουν αρχίσει και όλα ετοιμάζονται.

Όπως και τα ανοιξιάτικα προγράμματα στα Ελληνικά κέντρα διασκέδασης

Η Ελλάδα σε ακολουθεί παντού η την κουβαλάμε πάντοτε?

Και ένας Καρυστινός  παρακαλώ- εκτός όλων των άλλων-, που κάνει ανακαινίσεις..Μια συνάντηση Καρυστινών μέσα από μια φωτογραφία σε έναν δρόμο της Αστόρια.

Μια επιστολή προς την διοίκηση του Επιμελητηρίου και τα νεύρα μου τσατάλια.

http://www.eviatopblog.gr/2019/04/blog-post_760.html?spref=fb&fbclid=IwAR3NpZcrwLEuhdQYmxLi25aezK0N_omE1JtRNSO7WH2KCho4MrPnLhyiuTE

Αναγνώστες ώρες ώρες διαβάζω κάτι πράγματα και είναι σαν να μπαίνουν πρόκες στα μάτια μου.
Το ίδιο έπαθα όταν διάβασα την επιστολή του κ.Φωκίτη και θέλω να μου πει κάποιος καθαρά το ποιοι και πόσοι είναι ρε παιδί μου τελικά αυτοί οι Καρυστινοί επαγγελματίες που κάθε τρις και λίγο διαμαρτύρονται για τις αντιδράσεις εναντίον των  επιπτώσεων των αιολικών.
Ότι μερικοί μερικοί που μπορεί να έχουν ερωτευτεί τα μάλλα τα απε και όλα όσα ακολουθούν είναι σίγουρο, το ότι όμως θα μάθουν οι συγκεκριμένοι και τι έγινε στην αίθουσα του επιμελητηρίου και διαμαρτυρήθηκαν και από πάνω εντόνως ....εεεε, αυτό πια...είναι πολύ τραβηγμένο.
Να σου πω την αλήθεια, έναν φίλο και μια φίλη του εν λόγω κυρίου τους ξέρω και πιθανόν να του είπαν και κάτι, αλλά από αυτό μέχρι να γράψουμε και επιστολή είναι μια θάλασσα δρόμος..για να μην πω ωκεανός.

Το άλλο κουλό είναι εκεί που λέει ότι δεν έχουμε τις γνώσεις.
Τι λες βρε κουμπάρε?
Ποιος δεν έχει γνώσεις που έχουν φάει οι μηχανικοί τα χαρτιά τους με αυτά που βλέπουν στα βουνά, χώρια οι άλλες ειδικότητες.
Που ζει και τι διαβάζει ο εν λόγω κύριος που δεν έχει πάρει χαμπάρι του τι γίνεται..
Ειλικρινά θα μπορούσαμε λέξη λέξη να αναλύσουμε και να αντικρούσουμε ακόμα και το κόμμα,αλλά τα γράφω αυτά και έχουμε εκλογές , μαύρο σε όλους όσους προσπαθούν να φιμώσουν ,να εκφοβίσουν, να παραπλανήσουν, να υποβαθμίσουν, να υποτιμήσουν και εν τέλει να επωφεληθούν από την δική μας λάθος προσέγγιση στον τρόπο που πρέπει να ψηφίζουμε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Υπάρχουν πλήθος επιστολών,κινήσεων και αντιδράσεων από τα επαγγελματικά σωματεία ,εκτός ενός, για αυτό το θέμα.

Μπαλάκι μεταξύ ΔΕΗ και Τεχνικής Υπηρεσίας για τον φωτισμό στις κολώνες της ΔΕΗ.

 

Αναγνώστες, ωραία περάσαμε με τα πολιτιστικά και τα όνειρα για καράβια το Σαββατοκύριακο αλλά ήρθε η ώρα να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα μας εδώ στα εξωτικά Αλαμανέικα, θέση Συκιές κάμπος Καρύστου.
Εδώ που λες στο εξωτικό αυτό μέρος, δεν φτάνει που το τσιμέντο που έχουμε για δρόμο έχει γίνει χαλίκι που μοιάζει με τραχανά πριν τον τρίψεις, προστέθηκε και το μαύρο σκοτάδι την νύχτα  χωρίς φως σε καμιά κολώνα.
Εδώ και μήνες οι κάτοικοι πάνε και έρχονται από τον δήμο στην ΔΕΗ και τούμπαλιν χωρίς αποτέλεσμα.
Τους είπαν, ΆΚΟΥΣΟΝ ΆΚΟΥΣΟΝ στην ΔΕΗ ότι πρέπει να κάνει αίτημα ο Δήμος, και η Τεχνική Υπηρεσία αν και έχει ειδοποιηθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και πολλές φορές  δεν ξέρω πραγματικά τι έχει κάνει. Εμείς πάντως, φως δεν έχουμε.
Επειδή κλείνουμε τον 2  τον 3  μήνα δεν το έχω μετρήσει και ακριβώς, να σώσετε να το φτιάξετε γιατί αυτά είναι ντροπής πράμματα που δεν τα θέλει ούτε ο θεός, πόσο μάλλον ο ψηφοφόρος..που μένει δίπλα στον υποσταθμό και έχει και τόσα καλώδια πάνω του.

Μεγάλη επένδυση Κινέζων στην Κάρυστο!! Αποκλειστικό!

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες ομάδα  Κινέζων επενδυτών επισκέφθηκε την Κυριακή την περιοχή μας και προχώρησαν σε αναγνωριστική περιοδεία στους παραθαλάσσιους συνεταιρισμούς με σκοπό την αγορά μεγάλης έκτασης ώστε να δημιουργήσουν μικρά πρότυπα χωριά όπου τα οικήματα θα παραχωρούνται στους ενδιαφερόμενους μέσα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα Airbnb.

Οι εκτάσεις που είναι διαθέσιμες ενδείκνυται για τον σκοπό αυτό, μιας και υπάρχουν συνεταιρισμοί που έχουν ελάχιστα σπίτια και οι ιδιοκτήτες έχουν αποσύρει το ενδιαφέρον τους, ιδιαίτερα λόγω της κρίσης.

Για την γιαγιά μου την Σοφία.

Ημέρα της γιαγιάς χτες 28 Μαρτίου και σκέφτηκα να γράψω 2 λόγια για την δική μου την γιαγιά που με έμαθε πολλά πράγματα για το πως πρέπει να είμαι προς τους άλλους ανθρώπους και την ζωή την ίδια.

Η Γιαγιά μου  η Σοφία Μανώλη από το Καλογέρι στους Στουπαίους,  έμαθε να βάζει την υπογραφή της στα γεράματα με ωραία καλλιγραφικά γράμματα, και ήταν από τους πιο περήφανους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Θυμάμαι που με έστελνε να αγοράσω πράγματα όταν πια ήταν ανήμπορη να πάει η ίδια, και μετά με  έστελνε να τα αφήσω στις πόρτες αυτών που ήξερε ότι είχαν ανάγκη.
' Να μην σε δουν! Να χτυπήσεις και να φύγεις αμέσως! Να μην χρειαστεί να σου πουν ευχαριστώ! Είναι αμαρτία να ξέρουν οι άλλοι το καλό που κάνουμε!"


Πήγαινα και γω σαν τον κλέφτη και έτρεχα να φύγω να μην με δουν.

Άνθρωπος της εκκλησίας και με το μπαστουνάκι της πηγαίναμε μαζί σιγά σιγά μέχρι την εκκλησία γιατί ήταν χρέος της εγγονής να βοηθά την γιαγιά, ακόμα και αν σαν παιδί ήθελα να τρέξω, να φύγω , να πάω να παίξω, αλλά το χρέος ήταν χρέος και δεν υπήρχε περίπτωση να γινόταν αλλιώς.

"Να φυτεύεις την γη" Έλεγε και σχεδόν τυφλή με το μπαστούνι στο ένα χέρι και με το φυτό στο άλλο, έκανε μπαξέδες, φρόντιζε λουλούδια και η θεία μου η Θοδώρα προσπαθούσε να μας μάθει κέντημα, μας έδειχνε το πως μπορούμε να κάνουμε βούτυρο, πως  γνέφουν, πως πλέκουν, πως εν τέλει να ζούμε χρησιμοποιώντας τα πάντα γύρω μας και όπως θα λέγαμε σήμερα, οικολογικά.

Η γιαγιά μου ήταν ένας πολύ πονεμένος άνθρωπος. Έχασε 2 παλικάρια 22 και 23 χρόνων σε σύντομο διάστημα. Το ένα από νάρκη στο τέλος του πολέμου, το άλλο σε τροχαίο στην Αφρική που είχε πάει να γλυτώσει τον πόλεμο και την πείνα. Κουρασμένη και άρρωστη δεν βαρυγκομούσε, μόνο προσευχόταν και έκανε υπομονή με τα τόσα βάσανα που της έφερε η ζωή.
Αρρώστιες των παιδιών, πείνα, φτώχεια, δυσκολίες, όμως πάντα με καρτερία, αξιοπρέπεια και κουράγιο δεχόταν την κάθε μέρα και είχε τον νου της και σε όσους θεωρούσε ότι ήταν σε χειρότερη μοίρα.

Το τι φυτεύουμε στις παιδικές ψυχές καμιά φορά μοιάζει με  τους βολβούς που πρέπει να έρθει η κατάλληλη εποχή για να βρουν τον δρόμο τους και να φυτρώσουν τα λουλούδια τους.

Έχω το όνομα της και είμαι πολύ περήφανη για αυτό και προσπαθώ να τιμώ την μνήμη της και τις διδαχές της.

Το να είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, είναι πάνω από όλα προσωπικό θέμα και τι μαθήματα ζωής έχουμε πάρει.
 Ο τόπος μας, η καταγωγή μας, η ζωή μας η ίδια, είναι το βίωμα μας που μας κάνει αυτό που είμαστε και όπως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι περήφανος για το παρελθόν και τις καταβολές του, έτσι και γω είμαι περήφανη για την γιαγιά μου, για τα χωριά και την πόλη που κρατά η σκούφια μου , και όλη αυτή την συσσωρευμένη σοφία ζωής από παππούδες γιαγιάδες και γονείς, μεταγγίζεται σε μνήμες και λόγια στα δικά μου παιδιά να τα πάρουν σαν δώρο για την δική τους ζωή, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, η ζωή συνεχίζεται με το κεφάλι ψηλά και το αγύριστο αρβανίτικο κεφάλι να προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Και αυτό το κείμενο το είχα γράψει πριν μερικά χρόνια για την άλλη μου γιαγιά, την Κυρά Κούλα την Σαραβανέκενα, όπως άκουγα να την φωνάζουν.

Έλα δω κόρη μου. Πιάσε μου το μαντήλι που έπεσε πίσω από το κρεβάτι.
Έλα παιδί μου και δεν μπορώ. Εντάξει, την ευχή μου νάχεις. Που πας? Όλο δουλειά, δουλειά, κάποτε είχα και γω δουλειές. Δεν με προλάβαινε κανείς. Τρεις γυναίκες μου φέρνανε γεμάτα κοφίνια με κρεμμύδια και τα έκανα πλεξούδες, και πάλι τους έλεγα πιο γρήγορα, αργείτε! Οκάδες ελιές ξεδιάλυνα, μόνο με τα χέρια από τα κλαδιά και τα φύλλα. Αυτά τα χέρια που δεν μπορούν ούτε το μαντύλι να πιάσουν, κουβάλαγαν το νερό από το πηγάδι ,δυο δυο τους γκαζοντενεκέδες. 30 σκάλες από το κτήμα στο σπίτι, χώρια το μονοπάτι. Αχ , πώς φύγανε τα χρόνια.! Που πήγανε? Αέρας έγιναν, αέρας και πάνε...... Να φύγω και γώ, να πάω να βρώ τον άντρα μου, να βρώ το παιδάκι μου.
Σου έχω πει πως τόχασα? Πνευμονία, 5 χρονών παιδάκι. Που γιατροί τότε, που καράβια, που φάρμακα! Φεύγανε τα αγγελούδια μας χωρίς να το καταλάβουμε.
Γέρασα πολύ, γιατί να ζώ? Θέλω να πεθάνω κόρη μου αλλά ο χάρος με ξέχασε εδώ κάτω να βασανίζομαι εγώ να βασανίζω και σας! Και τι καταλαβαίνω? Ούτε τηλ δεν μπορώ να δω πια. Έχω μια βουή μές το κεφάλι μου από τον ίλλιγγο. Ένα τσσσσζζζζζ
όλη την ώρα. Βοηθησέ με να φτιάξω λίγο τα μαξιλάρια..έτσι είναι καλύτερα...
Τι να κάνω παιδί μου όλη την μέρα μόνη μου! Κάποτε που ήμουνα νέα , 70 χρονών, ................τι γελάς? Νομίζεις ότι είσαι γριά 70 ? Όσο μπορείς και κάνεις είσαι νέα, μη κοιτάς που είσαι μικρή και δεν το καταλαβαίνεις! , Δεν με θυμάσαι που έπλεκα με το βελονάκι/ Εκείνες τις κουβέρτες που σου έδωσα προίκα, να τις στρώνεις. Μη φοβάσαι, δεν παθαίνουν τίποτα. Να τις στρώνεις και να με θυμάσαι. Να λές, η γιαγιά μου τις έπλεξε! Και την άλλη, που έχει ένα κομμάτι σε πιο μπέζ, και αυτή! Βάλε ένα μαξιλάρι πάνω, και δεν θα φαίνεται! Ο αφορεσμένος μου έδωσε λάθος νούμερο, και γώ τότε δεν έβλεπα καλά, και δεν το κατάλαβα.. Τέλος πάντων,,τώρα ότι έγινε έγινε...Στις γιορτές να τις στρώνεις, να στράφτει ο τόπος! Στις γιορτές να βάζεις άσπρα..Αυτές τις μόδες που έχετε εσείς οι νέοι, όλες οι μέρες ίδιες... Μόνο εσείς νομίζετε ότι έχετε δουλειές και δεν κρατάτε ούτε γιορτές, ούτε τίποτα! Τότε να σε είχα, από το ξημέρωμα μέχρι αργά την νύχτα. Να τις κρατάς τις μέρες, και να τους λές, αυτή την έκανε η γιαγιά μου. Εσεις οι νέοι είστε ανεπρόκοποι! Μη φεύγεις, αμέσως να παρεξηγηθείς...μια κουβέντα δεν σηκώνετε,, γριά γυναίκα είμαι , μη με ξεσυνερίζεσαι παιδί μου, Θα φύγω και θα λές, η γιαγιά μου με έλεγε ανεπρόκοπη,,,,και θα γελάς!
Κάτσε λίγο ντε... πές μου για τις δουλειές σου, ο άντρας σου σου φαίρεται καλά? Πάλι καλά. Έτσι έιναι, τώρα τους διαλέγετε..που εμείς τότε! Από το παράθυρο τον βλέπαμε όταν ερχόταν γαμπρός στο σπίτι, και αν μας άρεσε καλά, αν δεν μας άρεσε ποιός μας ρώταγε? Έτσι και αλλιώς, ούτε το βρακί μας δεν βλέπανε. Όχι όπως τώρα, !!Εγώ ήμουνα τυχερή! Καλός ο Γιώργος μου. Πάνω στο άσπρο άλογο, με το ψαθάκι του...τον βλέπανε όλοι και τον σεβόντουσαν. Ο γραμματικός του χωριού τότε είχε μεγάλο κύρος. Ήξερε γράμματα, Τώρα τα μάθαν όλοι...μμμμμμ!
Τι τα θές? Με άφησε χήρα 45 χρονών με τρία παιδιά! Μου λέγανε να ξαναπαντρευτώ! Σιγά ...να είχα ένα γέρο να του πλένω τα σώβρακα..καλά ήμουνα και μόνη μου...θα πάω τώρα να βρώ τον Γιώργο μου, να του πω για όλα τα βάσανα που πέρασα. Έβαψα το σπίτι μαύρο απ έξω .Και μείς όλοι μαύρα φορέσαμε. Περάσανε 40 χρόνια να βάλω άλλο χρώμα! Και τι κατάλαβα! Μαύρισε πιο πολύ η ψυχή μου, μαύρισε και των παιδιών. Η μάνα σου τα έβαλε στα 14 και τα έβγαλε που αρραβωνιάστηκε στα 19. Με μαύρη ποδιά, και με τα πόδια από το χωριό στην πόλη για το σχολείο ,βρέξει χιονίσει. Μόνο 4 κορίτσια είχε η τάξη τους που τέλειωσαν. Την είδα την προκοπή τους. Η μια χωρισμένη, η άλλη ανύπαντρη, η άλλη του σκοινιού και του παλουκιού! Ευτυχώς η μάννα σου πήρε τον πατέρα σου και πέρασε καλά!
Ναι ...τα ξέρετε όλα εσείς!
Τι θα φάνε τα παιδιά? Σουβλάκια? Πάλι? Εμείς χάναμε μια λουκουμάδα, μια τηγανίτα...ρίχναμε λίγο κανέλα, λίγο μέλι...έτοιμο. Τι δεν έχετε χρόνο. Πόσο χρόνο θέλεις να ανατέψεις το αλεύρι με το νερό! Ποιό πολύ χρόνο θέλεις να περιμένεις να τα πάρεις. Μάθατε τώρα όλα έτοιμα! Πάλι νευρίασες? Πολύ εύκολα νευριάζετε...υπομονή καθόλου! Αχ τα νιάτα! Τι πια νιάτα! 40 χρονών! Παιδί είσαι!
Στείλε μου λίγο τα παιδιά να τα δω. Όλο από τη σκάλα να περνάνε τα βλέπω. Ένα γειά σου γιαγιά και δρόμο. Πάλι καλά. Άλλοι δεν τα βλέπουν καθόλου τα εγγόνια τους, το ξέρω. Αχ παιδί μου θέλω να φύγω, δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα να ζω.....άντε φέρε το πιεσόμετρο γιατί δεν νιώθω καλά , μη σου μείνω εδώ πέρα και δεν ξέρεις τι να με κάνεις, και όταν πας στο σούπερ , φέρε μου μια σοκολατίτσα να γλυκάνω λίγο το δόντι μου..όλο κουάκερ κουάκερ...βαρέθηκα...άς τους γιατρούς να λένε....μια ώρα πιο γρήγορα...άργησα κι όλας. Άντε , με την ευκή μου κόρη μου!

Αφιερωμένο στη γιαγιά μου που ποτέ δεν κατάλαβε πόσο την αγαπούσα. Δεν ξέρω γιατί την σκέφτομαι τελευταία, ίσως γιατί προσπάθησα να θυμηθώ πώς μιλούσε για το πόστ, Πές μου παιδάτσι μου.

Στην Εύβοια με τόλμη και φαντασία, κάποιοι ετοιμάζουν το αύριο.

Πριν μερικά χρόνια σε μια ημερίδα στο Γιοκάλειο, είχαμε ακούσει ότι ο Αντιδήμαρχος τουρισμού Κύμης θα είχε συναντήσεις για να δημιουργηθούν στην Κύμη πίστες αναρρίχησης και το πως θα μπορούσε αυτό να ωφελήσει όχι μόνο την Κύμη αλλά να συνδεθεί αυτή η δραστηριότητα και με το δικό μας κομμάτι του νησιού.

Διαβάζουμε στον τύπο οι Γάλλοι αναρριχητές έφτιαξαν ήδη τις πρώτες 200 πίστες στα Μανίκια ενώ ο στόχος είναι 2000.
Ο Δήμος Κύμης Αλιβερίου προσπαθεί να βάλει στον αναρριχητικό χάρτη και την Κύμη ενώ πρέπει να πούμε ότι μόνο 2 μέρη στην Ελλάδα είναι αυτήν την στιγμή πόλοι έλξεις για τους αθλητές.
Η Κάλυμνος και το Λεωνίδιο Αρκαδίας, δεχόμενοι περίπου 3000 αθλητές Άνοιξη και Φθινόπωρο .
Αυτές οι εποχές είναι ιδανικές για το άθλημα και στον κάθε τόπο επεκτείνουν την σεζόν σχεδόν όλο τον χρόνο.

Η Αντιπροσωπία των Γάλλων είχε συναντήσεις και με τις δικές μας αρχές παλαιότερα , αλλά δεν έχει δημοσιευτεί κάτι παρόμοιο με όσα μαθαίνουμε ότι γίνονται στην Κύμη.

Από την άλλη, το Επιμελητήριο Ευβοίας, μας ενημερώνει ότι τα Ευβοικά προιόντα έχουν απήχηση στην δημοτική αγορά του αδελφοποιημένου Γαλλικού δήμου Μπελφόρ και υπάρχει ενδιαφέρον για ακόμα μεγαλύτερες συνεργασίες και σε άλλα μέρη.

Επίσης προχωρά και η προσπάθεια για την ανάδειξη  της βιομηχανικής ιστορίας του νησιού, κάτι που θα φέρει και αυτό, τα δικά του κέρδη όταν τελειώσει όπως φέρνει και ο μαγειρικός οδηγός που έγινε το όχημα για να γνωρίσουν τα προιόντα μας.

Κάτι γίνεται, με προσπάθεια και φαντασία κάτι πρέπει να κάνουμε και μεις  πάρα πάνω..όπως για παράδειγμα να αναδείξουμε την ιστορία μας με το κρασί και να κάνουμε ένα μουσείο οίνου μέσα στον Οινοποιητικό συνεταιρισμό για παράδειγμα και υπάρχουν πάρα πολλά άλλα, το μόνο που χρειάζεται είναι να υπάρξει μια έμπευση για συλλογική προσπάθεια..Το πιο δύσκολο τελικά είναι αυτό.

Πριν 40 χρόνια έπεσε το πρώτο τσιμέντο στον δρόμο μας!

Ο δρόμος στα Αλαμανέικα όπως μπαίνεις μέσα στο χωριό από την ταβέρνα  Καπηλειό και ακολουθείς τον δρόμο προς τα ενοικιαζόμενα Ερωδιός, σε οδηγεί σε έναν παράλληλο του δρόμου Καρύστου Μαρμαρίου στην θέση Συκιές, Χαρτζάνι κλπ.

Το σπίτι μου είναι μέρος ενός μικρού οικισμού  σε μια απόσταση 1200 μέτρων από το τέλος της ασφάλτου.

Στο συγκεκριμένο κομμάτι του δρόμου όπου υπάρχουν τα σπίτια, στρώθηκε τσιμέντο επί δημαρχίας  Χατζηνικολή, πριν 40 χρόνια!! και το υπόλοιπο κομμάτι των 1200 μέτρων, στρώθηκε κατά διαστήματα στην δημαρχία Τσολάκη και στην δημαρχία Παπαχατζή.

Ο δρόμος μέσα στο χωριό ήταν μέχρι την μέση με άσφαλτο και η υπόλοιπη στρώθηκε επί δημαρχίας Πλατυμέση και τότε, είχαμε μεγάλες ελπίδες ότι θα συνεχιζόταν η άσφαλτος μέχρι και εμάς.

Αυτή είναι η ιστορία μέχρι και τις προηγούμενες εκλογές όπου δημοτικός σύμβουλος μας είπε ότι θα φρόντιζε τον δρόμο γιατί ήταν χάλια.

Με την πάροδο των χρόνων και την συνεχιζόμενη διάβρωση είχαμε συνεχής διαβεβαιώσεις ότι θα τον έφτιαχναν σίγουρα και το μόνο θέμα ήταν αν θα ήταν άσφαλτος η τσιμέντο.

Εν τω μεταξύ, έγιναν μερικές βλάβες στον κεντρικό αγωγό ύδρευσης και χρειάστηκαν νέες συνδέσεις.  Έφτιαξαν τις βλάβες, έκαναν τις συνδέσεις, αλλά άφησαν τις τρύπες με χώμα.

Με το πέρασμα του καιρού κάναμε ολόκληρη φασαρία για να έρθουν να κλείσουν με τσιμέντο τουλάχιστον αυτά που χάλασαν και όντως, με τα πολλά παρακάλια ήρθαν.

Μόνο που δεν έκλεισαν τον δρόμο και πέρασαν αυτοκίνητα πάνω στο υγρό τσιμέντο και έγιναν τα πράγματα χειρότερα. 

Ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου όταν βρέχει γίνεται κανονικό ποτάμι μιας ενώνονται δυο ρέματα που δεν έχουν διαφυγή, και μαζεύονται για να πέσουν τελικά σε ένα ρέμα.

Είδαμε και πάθαμε φέτος , σπάσαμε τα αυτοκίνητα, έχω πληρώσει περίπου 500 ευρώ εξ αιτίας του οδοστρώματος σύμφωνα με τους μηχανικούς και ειλικρινά έχουμε φτάσει στο αμήν.

Πέρασαν τα 5 χρόνια και βλέπω το πως κατάφεραν και έκλεισαν  τους δρόμους, και έστρωσαν τόσο γρήγορα και τόσο ωραία την Ιωάννου Κότσικα, το πόσο γρήγορα άνοιξαν μια λεωφόρο σαν την Βάρης - Κορωπίου για τις ανεμογεννήτριες στην βορεινή πλευρά της πόλης και λέω , τι γίνεται ρε παιδιά?

Να βρούμε χορηγό μια εταιρία και εμείς να μας φτιάξει τον δρόμο και να βάλουμε και μια ταμπέλα,'Εργο τάδε! ?

-----------------------------------------------------------------------------------------

O δρόμος από το τέλος της ασφάλτου και την αρχή του τσιμέντου.

Και αυτός είναι ο δρόμος από την αρχή των σπιτιών του οικισμού στην τοποθεσία Συκιές, μέχρι που τελειώνει και αρχίζει ο στρωμένος με χώμα, πέτρες κλπ που οδηγεί στην Κρυφτή στον κάμπο.