Καλό καλοκαίρι από το κέντρο Αγγλικών "Σοφία Κόλλια".

Η Σχολική μας χρονιά έφτασε σε άλλο ένα τέλος και ήδη ανυπομονούμε για την νέα αρχή.

Το κέντρο μας λειτουργεί και το Καλοκαίρι και μπορείτε να επικοινωνήσετε για καλοκαιρινά μαθήματα στο τηλέφωνο 6970803306.

Καλό καλοκαίρι σε παιδιά και γονείς και ραντεβού πάλι τον Σεπτέμβρη !

Eπεράσαμε όμορφα και τούτη την χρονιά!

Κομουνιστομεζούρα!

Έχετε διαβάσει την Μαίρη Πόππινς?
Θυμάστε την σκηνή που πήγε για πρώτη φορά στο σπίτι και έβγαλε μια μεγάλη μεζούρα από την μαύρη της τσάντα , μετρούσε τα παιδιά και έβγαζε συμπέρασμα για τον χαρακτήρα τους?

Έτσι και γω τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι πολλές φορές όταν μιλάμε για τα αιολικά και τις πρωτοβουλίες του ΚΚΕ με τις ερωτήσεις του στην βουλή και στην Ευρωβουλή όπως και το χθεσινό άρθρο για την υπέρβαση που αναπροσαρμόστηκε σύμφωνα με τις διαθέσιμες επιδοτήσεις,εεε,συγνώμη, σύμφωνα με τις ενεργειακές ανάγκες ήθελα να πω.

Χμμμμ! Σε κοιτούν σαν την Μαίρη Πόππινς και κοιτάζουν να βρουν στην αόρατη κομουνιστομεζούρα πόσο κομουνιστής είσαι και πόσο ροπή έχεις προς το να πλησιάσεις επικίνδυνα προς αυτόν τον χώρο.
"Δεν συμμετέχω γιατί αυτά τα σιγοντάρουν οι κομουνιστές!"
 "Παλικάρι μου βγες μπροστά και θα έρθω και μαζί σου"  του λες εσύ, " Αφού το κάνουν αυτοί..Τι, όλοι τα ίδια θα κάνουμε?"

Αλίμονο!!!  Θεός Φυλάξει που θα κάνει άλλο κόμμα κάτι που κάνει το ΚΚΕ να τους χαλάσει το όνομα.
Έτσι κάθονται και περιμένουν να γίνουν εκλογές να δουν κατά που θα φυσάει ο αέρας τότε και δεν βαριέσει βρε αδελφέ! Αν έχει μείνει τίποτα να σώσουμε θα το σώσουμε τότε.

Αυτά παιδιά είναι δικαιολογίες και αντί να πάρει κάποιος μια θέση, σου πετάει το ΚΚΕ εκεί πέρα και τελείωσε.
Είναι τόσο αστείο πράγματι που φτάσαμε να κοιτάμε το δάκτυλο και όχι το Φεγγάρι ξανά, όπως τόσα χρόνια πίσω.

Τα τραγούδια είναι πολύ όμορφα και μη φοβάστε! Δεν είναι κολλητικό!
Μια ευγενική χορηγία του μπλογκ η συμβουλή της ημέρα.
Βάλτε χιούμορ στην ζωή σας ! 

Ημέρα Περιβάλλοντος. Ημέρα Πένθους.

Χτες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και όπως κάθε μέρα που είναι αφιερωμένη σε κάτι, μας κάνει να σκεφτούμε λίγο πάρα πάνω το τι εκπροσωπεί και το τι σημαίνει.

Σήμερα όσο ποτέ, όλοι βλέπουν σε κάποιο βαθμό την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, μιας και ο ελεύθερος καθαρός φυσικός χώρος όλο και λιγοστεύει με αποτέλεσμα όχι μόνο η φύση,αλλά και μεις να έχουμε δυσκολίες να συμβιώνουμε με όλον αυτόν το απεριόριστο όγκο απορριμμάτων κάθε είδους που κατακλύζει τον πλανήτη.

Η απεριόριστη παραγωγή, καταστρέφει τα τελευταία αποθέματα φυσικών πόρων στο υπέδαφος σε όλη την Γη.

Η αναζήτηση νέων μορφών ενέργειας όπως τα αιολικά με την αλόγιστη και ανεξέλεγκτη εξάπλωση τους τώρα, καταστρέφουν και την επιφάνεια της.

Το αποτέλεσμα του να παράγουμε συνεχώς για να καταναλώνουμε ακόμα περισσότερο, έχει δημιουργήσει αμέτρητες ποσότητες αδιάθετων προϊόντων  που στην κυριολεξία δεν έχουμε που να τα βάλουμε. Για παράδειγμα μεγάλες αλυσίδες ρούχων, έχουν πραγματικό πρόβλημα με τους τόνους αδιάθετων προϊόντων που θα πρέπει  οι ίδιες να διαχειριστούν το τι θα τις κάνουν.

Σε κάθε μορφή της ζωής μας βλέπουμε ότι ο πολιτισμός μας, δηλ ο τρόπος με τον οποίο ζει ο δυτικός άνθρωπος κυρίως, προκαλεί ανυπολόγιστες φθορές και βάρος σε όλον τον πλανήτη.

Η Εθνική Volley μεταξύ μας.

Εδώ και μέρες η Εθνική στο Volley κάνει προπονήσεις στο κλειστό γυμναστήριο .
Χτες έδωσε έναν φιλικό αγώνα με την Τυνησία και θα δώσει και σήμερα επίσης ,οπότε μπορείτε να τους δείτε και σεις.
Από ότι κατάλαβα από την διάθεση τους περνάνε μια χαρά και σίγουρα θα φύγουν με ωραίες αναμνήσεις.
Μας συνάντησαν τυχαία και έδειξαν ενδιαφέρον για την αέρια γιόγκα, έτσι είχαμε την ευκαιρία να βγάλουμε και μεις μια αναμνηστική φωτογραφία για να θυμόμαστε την επίσκεψη τους στην πόλη μας.

Όλα salata mia.

Mια διαφορετική σαλάτα για σήμερα που αν και τυχαία, βγήκε καλή.
Πάνω σε μια στρώση μαρούλι σαλάτα, βάζουμε ελαφρά ψημένες πιπεριές Φλωρίνης, με ελαφρά ψημένα ντοματίνια σε αντικολλητικό τηγάνι αφού τις σωτάρουμε σε βαλσάμικο από σταφύλι.
Στο τηγάνι ψήνουμε στην ίδια σάλτσα κατσικίσιο τυράκι σε ράβδους και το πιάτο τελειώνει με φρεσκοτρυμμένο πιπέρι.
Δοκιμάστε το και πείτε μου αν σε άρεσε.

Στην υπόλοιπη σαλάτα της ενημέρωσης έμαθα κάτι που δεν ξέρω αν είναι για καλό η όχι.
Ο Πρόεδρος του ΟΛΝΕ μου είπε τις προάλλες ότι στην είσοδο του λιμενοβραχίονα, θα γίνει γλύστρα για τις βαρκούλες και όχι μόνο και θα διαμορφωθεί φυσικά χώρος για τα αυτοκίνητα για να μπορούν να προχωρούν στην καθέλκυση των σκαφών.

Τώρα με προβληματίζει το θέμα αυτό λίγο γιατί εκτός του ότι θα χαλάσει το παρκάκι εκεί, σκέφτομαι το πως και το πότε θα κλείνει η παραλία το καλοκαίρι που ο κόσμος κάνει βόλτα μέχρι πιο πάνω και κλείνει ο δρόμος.
Καταλαβαίνω όμως ότι αφού φτιάχνεται το λιμάνι, σωστό θα είναι να υπάρχει εκεί σημείο που μπαίνουν και βγαίνουν τα σκάφη.
Απλά σας το λέω να είστε προετοιμασμένοι μην δείτε να ξεκινούν οι εργασίες και πανικοβληθείτε γιατί δεν θα ξέρετε τι γίνεται.

Συνάντησα φίλη αναγνώστρια και μου λέει να μην στενοχωριέμαι και σταματήσω να γράφω, αλλά πραγματικά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να γράφω με ειλικρίνεια και να αποτυπώνω την καθημερινότητα στα κοινά όπως την βιώνω.

Δεν βαριέσαι, το πολύ πολύ, να αρχίσουμε τις σαλάτες, που δεν στενοχωρούν κανέναν. Θα αρχίσουν και οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού και όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι. Ούτε μούτρα, ούτε καλημέρες γιατί μας βλέπουν άλλοι και πλάτη όταν δεν μας βλέπει κανείς, ούτε τίποτα.

Ο Τεράστιος Αμερικανός συγγραφές Έμμερσον γράφει ότι η κοινωνία δεν μας κοιτάζει στο πρόσωπο και στα μάτια, αλλά μας δείχνει το πλάι και την πλάτη της.


Όμως αλήθεια, δεν θα ήταν μια τεράστια υποκρισία να υποτίθεται ότι γράφω για την περιοχή και να αποσιωπώ η να κουκουλώνω το πιο σοβαρό πρόβλημα και θέμα εδώ και αιώνες?
Kαλύτερα να μην γράφω για τίποτα παρά να γράφω τα μισά, είναι πιο τίμιο πιστεύω.

Επί προσωπικού το θέμα.

Χτες στο Γιοκάλειο συνάντησα γνωστό κύριο του οποίου είχα κατεβάσει σχόλια που θεώρησα και ήταν καταγγελίες. Του είπα ότι τις σελίδες μου τις διαχειρίζομαι εγώ και έχω την ευθύνη τους, έτσι δεν θέλω και δεν επιτρέπω τέτοιου είδους αναρτήσεις.
Δεν με ενδιαφέρει αν ο νόμος το επιτρέπει η όχι. Είναι επιλογή μου να λειτουργώ με επιχειρήματα και σεβασμό στον αναγνώστη και δεν ανεβάζω ανυπόστατες πληροφορίες.

Μια ιδέα θα μας σώσει.

Αυτήν την εποχή η ψυχολογία μας δέχεται απανωτά κτυπήματα. Από την μια η αγωνία για τις επιπτώσεις των ΑΠΕ, από την άλλη η Τουρκία και η γενική κατάσταση μας γεμίζουν με αγωνία και φόβο.

Αν μπορούσα να περιγράψω με μια φράση αυτό που συμβαίνει, είναι ότι μοιάζουμε με μια γάτα που κυνηγάει την ουρά της.

Δηλαδή, αδιέξοδο και γύρω γύρω στο ίδιο στάδιο, χωρίς εξέλιξη η λύση.

Στην ιδανική της μορφή η λύση θα ήταν μια καινοτόμα ιδέα που θα έδινε δουλειές στην περιοχή, η τουλάχιστον μια άλλη κατεύθυνση.

Αυτό θα έδινε ελπίδα στον κόσμο και βάση για την ματαίωση των υπόλοιπων ΑΠΕ που περιμένουν στην ουρά για να ξεκινήσουν τα δικά τους έργα, με τους επιπλέον δρόμους, εκρήξεις κλπ που πια όλοι γνωρίζουμε το τι σημαίνει.

Όπως λέμε ότι τα καλύτερα μυαλά έχουν φύγει στο εξωτερικό, το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τους Νότιους Ευβοϊώτες . Όχι μόνο στο εξωτερικό που έχουμε ανθρώπους που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς της επιστήμης, αλλά και επιχειρηματίες που δημιούργησαν , καθιερώθηκαν και έλαμψαν αλλά και λάμπουν στον τόπο της δραστηριότητας τους.

Όμως και στο εσωτερικό της χώρας , τα παιδιά μας και οι συγχωριανοί μας, έχουν δημιουργήσει ένα λαμπρό όνομα και είναι υπόδειγμα προκοπής και προόδου.

Τι θα γινόταν αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι επικοινωνούσαν και αποφάσιζαν να βρουν αυτήν την ιδέα, αυτό το κάτι που θα άλλαζε την μοίρα του τόπου μας?

Τώρα θα μου πεις ότι ξεχνώ τα προβλήματα για τις επενδύσεις, την φορολογία την γραφειοκρατία κλπ. Και θα σου πω ότι έχεις απόλυτο δίκιο αφού ακόμα δεν έχουν καταργήσει τα μεγαρόσημα!

Μνημείο βλακείας του κράτους που ευαγγελίζεται την πρόοδο. Θα μπορούσαμε να πληρώσουμε έστω το αντίτιμο στην τράπεζα. Αλλά όχι, πρέπει να έχεις αυτά τα απολιθωμένα χαρτάκια και να παίζεις το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού για να τα βρεις.

Τέλος πάντων, ας γυρίσουμε στο όνειρο όπου τα παιδιά της γης μας  θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση.

Για παράδειγμα θα σας πω το πως η Κάλυμνος έγινε παγκόσμιο κέντρο αναρρίχησης.

Ένα παιδί της Καλύμνου γύρισε από την Αμερική και σκέφτηκε να επενδύσει σε αυτόν τον τομέα .

Στην αρχή όλοι γελούσαν που σκαρφάλωνε στα βράχια. Τώρα δεν γελάει κανείς όμως.

Ποια ιδιωτικά κεφάλαια θα μπορούσαν να πέσουν εδώ από ποιον και γιατί?

Αντί να βυθιζόμαστε στην άρνηση, ας ψάξουμε για λύση. Σκέψου ο ένας , σκέψου ο άλλος , κάτι μπορεί να γίνει. 

Θα μου πεις ότι αν και πρωί, κάνω όνειρα. Θα σου πω, ότι ο άνθρωπος χωρίς φαντασία θα ήταν ακόμα στις σπηλιές. Εσείς λοιπόν που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και είστε κάπου στον κόσμο, και ξέρω ότι είστε πολλοί που τις διαβάζετε, τι λέτε?

Μπορείτε να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας να δείτε την γενέθλια γη σας λίγο αλλιώς? 

Aυτό θα ήταν μια αρχή.

Xαλεακάλα vs Όχη.

Σήμερα διάβασα ένα κείμενο για το νησί Μάουι στην Χαβάη.

Που λέτε παιδιά, στο νησί η Κυβέρνηση είχε αποφασίσει να φτιάξει ένα ηλιακό τηλεσκόπιο στην κορφή του βουνού Χαλεακάλα .

Όμως οι ιθαγενείς ξεσηκώθηκαν γιατί το βουνό και το ηφαίστειο που στα Χαβανέζικα σημαίνει  ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, είναι μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, είναι σημαντικό για την ζωή τους, θα χαλούσε την οπτική του βουνού και θα αποστερούσε το νερό σε μερικές απομακρυσμένες φάρμες στο νησί.

Πασχαλιάτικες εικόνες.

Μια λαμπρή Μεγάλη Πέμπτη που θυμίζει Δεκαπενταύγουστο σήμερα και ο κόσμος κινείται στις επιταγές της ημέρας.
Η εξοχή μυρίζει χαμομήλι και στα δέντρα λάμπουν τα νέα πράσσινα φυλλώματα που όλο και πυκνώνουν.
Τα κρίνα και τα άνθη συνθέτουν πίνακες ζωγραφικής με φόντο το καθαρό γαλάζιο του ουρανού και το ατλαζί της θάλασσας.

Ένα πολύβουο μελίσσι στους δρόμους και στα μαγαζιά, που φροντίζει να γυρίσει στην κυψέλη του με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να μη λείψει τίποτα από τις γιορτινές μέρες.

Μυρωδιές από τα ανοικτά παράθυρα, και τα κουλουράκια με τα τσουρέκια να φωνάζουν στους περαστικούς την γεύση τους και τα παιδιά να παίζουν χαρούμενα μακριά από τις σχολικές αυλές.

Όμορφες πασχαλινές εικόνες για ένα όμορφο Πάσχα.

Πασχαλιάτικες ευχές από το Sofiascomments.

Αναγνώστες Χρόνια Πολλά, Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση.

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και να περάσετε ένα αξέχαστο Πάσχα.

Πρόταση από την Σχολή του Εθνικού θεάτρου στο Sofiascomments!!

Αγαπητοί μου αναγνώστες η χαρά μου σήμερα δεν περιγράφεται!

Μόλις έλαβα μειλ που με καλούν στην Σχολή με δωρεάν  δίδακτρα για να έρθω σε επαφή με συγγραφείς και την τέχνη του θεάτρου γενικότερα.

Είδαν τις παραστάσεις και αναγνώρισαν ότι υπάρχει "πρώτη ύλη" όπως είπαν.

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά την πρόταση τους μια είναι για Σ-Κ,  και ίσως του χρόνου να έχουμε και επίσημες σφραγίδες στις παραστάσεις μας από σπουδαίους ειδικούς!!

Καλό μήνα με ένα τραγούδι και ένα ποίημα.

• 1.ΦΛΕΒΆΡΗ 1964 - Οι Beatles έχουν την πρώτη τους Νο 1 επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με το I Want to Hold Your Hand.

• Rudyard Kipling, «Αν …»

  Αν μπορείς να 'σαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι
  σ' εσένα ρίχνουν το άδικο μέσα στην παραζάλη,
  αν μπορείς όταν δισταγμούς για σε θα 'χουν εκείνοι
  να 'χεις στη δύναμή σου κρυφή εμπιστοσύνη,
  αν μπορείς να 'σαι ακούραστος όταν προσμένεις κάτι,
  με ψέμα να μην απαντάς στων άλλων την απάτη,
  αν σε μισούν να μη μισείς κι ας είσαι πληγωμένος,
  να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος,
  αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις,
  να σκέφτεσαι χωρίς τη ζωή στη σκέψη να χαρίζεις,
  αν μεγαλόψυχος μπορείς το ίδιο να ξανοίξεις
  τον Θρίαμβον ή τον Όλεθρο που κάποτε θα σμίξεις,
  αν υπομένεις τους κακούς ν' ακούς που θα χαλούνε
  τα λόγια σου τ' αληθινά κι άμυαλους θα πλανούνε,
  αν μπορείς ό,τι αγάπησες ρημάδι ν' αντικρύσεις…
  με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις,
  αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις
  σ' ένα παιχνίδι τολμηρό, να μην τα λογαριάσεις,
  κι όταν χαθούν αχάλαστη να 'ναι η ζωή σου εσένα
  χωρίς να παραπονεθείς
  ποτέ για τα χαμένα,
  αν σκλάβα σου να 'χεις μπορείς στην πράξη την καρδιά σου,
  να βρεις το θάρρος που έμεινε πολύ καιρό μακριά σου,
  αν στην καταστροφή μπορείς να 'χεις την ίδια γνώμη,
  με άσειστη θέληση να λες: —«βάστα καρδιά μου ακόμη!»—,
  μέσα στον όχλο να 'σαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα,
  να 'σαι με τους τρανούς χωρίς να πάρει ο νους σου αέρα,
  κι αν δεν μπορεί φίλος κ' εχτρός πίκρες να σε ποτίζει
  κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει
  κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις
  και μέσα του κάθε στιγμής τους θησαυρούς να κλείσεις…
  όλα δικά σου γίνονται τότε σε αυτή την πλάση
  κι είσαι άξιος άντρας που κανείς δε θα σε ξεπεράσει.
  μτφ. Μαρίνος Σιγούρος
  [πηγή: περ. Νέοι Πρωτοπόροι, τόμ. Ε΄, τχ. 2 (Φλεβάρης 1936) 62]If— 
  

  BY RUDYARD KIPLING

  (‘Brother Square-Toes’—Rewards and Fairies)

  If you can keep your head when all about you   

      Are losing theirs and blaming it on you,   

  If you can trust yourself when all men doubt you,

      But make allowance for their doubting too;   

  If you can wait and not be tired by waiting,

      Or being lied about, don’t deal in lies,

  Or being hated, don’t give way to hating,

      And yet don’t look too good, nor talk too wise:

  
  

  If you can dream—and not make dreams your master;   

      If you can think—and not make thoughts your aim;   

  If you can meet with Triumph and Disaster

      And treat those two impostors just the same;   

  If you can bear to hear the truth you’ve spoken

      Twisted by knaves to make a trap for fools,

  Or watch the things you gave your life to, broken,

      And stoop and build ’em up with worn-out tools:

  
  

  If you can make one heap of all your winnings

      And risk it on one turn of pitch-and-toss,

  And lose, and start again at your beginnings

      And never breathe a word about your loss;

  If you can force your heart and nerve and sinew

      To serve your turn long after they are gone,   

  And so hold on when there is nothing in you

      Except the Will which says to them: ‘Hold on!’

  
  

  If you can talk with crowds and keep your virtue,   

      Or walk with Kings—nor lose the common touch,

  If neither foes nor loving friends can hurt you,

      If all men count with you, but none too much;

  If you can fill the unforgiving minute

      With sixty seconds’ worth of distance run,   

  Yours is the Earth and everything that’s in it,   

      And—which is more—you’ll be a Man, my son!

  
  

  Source: A Choice of Kipling's Verse (1943)

• 
  

Ευχαριστώ πολύ την εφημερίδα Ευβοϊκό Τύπο και τον κ.Βαγγέλη Ορφανό για την αναφορά!

Ο κ.Βαγγέλης Ορφανός, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, είναι ο ρεπόρτερ μας στην εφημερίδα Ευβοϊκός τύπος εδώ και πολλά χρόνια.Έχει το "σαλόνι " του με τίτλο ΚΑΡΥΣΤΙΝΑ ΝΕΑ, όπου ενημερώνει τους αναγνώστες της εφημερίδας για τα νέα μας.

Είμαι σίγουρη πως αν ήταν νεότερος θα ήταν blogger, και θα είχε και αυτός την δική του σελίδα.

Ευχαριστώ πολύ πάρα πολύ για τα θερμά και καλά του λόγια, είναι μια χαρά πάντα η αναγνώριση μιας έστω και τέτοιας μικρής ερασιτεχνικής προσπάθειας.

Αντιδράσεις και ...αντιδράσεις.

Ζούμε στην ζώνη του You haven't seen anything yet, όπως είπε ο Τσακαλώτος, δηλ, Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα, η Και που είσαι ακόμα , να το πούμε πιο λαικά.

Το ΠΑΜΕ κάνει διάφορα ενσταντέ σε διάφορα μέρη, έχουμε απεργία αύριο, τα καράβια δεμένα στα λιμάνια, στα Σκόπια μάλλον θα κάνουν δημοψήφισμα, ο κόσμος δεν θέλει φυσικά σύνθετο όνομα  με το Μακεδονία, και πολλά άλλα περίεργα και περίπλοκα που δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω.
Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να παρακολουθήσει τα γεγονότα μέχρις ενός ορισμένου σημείου ανάλογα τις γνώσεις του και τις αντοχές του, από κει και πέρα για παράδειγμα όταν μιλάει η Φωτείου για γεμιστά, στέκομαι στην συνταγή και όχι στα πολιτικά μηνύματα.
Δυστυχώς το ΜΕΓΑ αφήνει πολλούς εργαζόμενους χωρίς δουλειά ,αλλά το τοπίο λένε, σταθεροποιείται..
Διαβάζουμε αναλύσεις επί αναλύσεων και έχουμε μπουχτίσει πια από όλους και από όλα. Σε κάθε επίπεδο και σε κάθε βαθμό.
Έτυχε μια φορά να πέσω σε βαθιές πολιτικές αναλύσεις και πραγματικά έκανα φιλότιμες προσπάθειες να σταθώ στο ύψος της περίστασης, να μην  πουν ότι δεν έχω επίπεδο, γνώσεις αντίληψη τέλος πάντων. Παρόλα αυτά , άντεξα μόνο περίπου 10 λεπτά και μετά γύρισα το φλιτζάνι του καφέ και προσπαθούσα ήσυχα ήσυχα στην γωνίτσα μου να θυμηθώ ότι μου είχαν πει για την εξήγηση της κρεμούλας που είχε χυθεί στα τοιχώματα και είχε σχηματίσει ωραία δαντελωτά σχέδια.
Έτσι που λες, δεν δύναμαι να απορροφήσω αυτά που ακούω. Για παράδειγμα έβγαλε ανακοίνωση το υπουργείο Εξωτερικών για τους  παπάδες που έβγαλαν ανακοίνωση για τα Σκόπια και τους είπε ότι είναι μαζί με την Χρυσή Αυγή.
Το τερμάτισαν και γυρίζουμε φλυτζάνια να δούμε τι μας φυλάει το μέλλον γιατί ο μεσιέ Τσακαλώτος ακούστηκε πολύ απειλητικός.

Στόν απόηχο της παράστασης.

Σε δυο μόνο μέρη  αισθάνομαι βαθιά συγκίνηση.
Το πρώτο είναι το σχολείο. Δεν έχει σημασία αν είναι μικρό η μεγάλο. Αμφιθέατρο η μια απλή αίθουσα, η συγκίνηση είναι πάντα εκεί.
Το άλλο είναι το θέατρο.
Όποτε βρίσκομαι σε μια αίθουσα θεάτρου, υπάρχει ένα μικρό η μεγαλύτερο δέος και το άνοιγμα της σκηνής, πάντα είναι μια μαγική στιγμή.

Η  ζωή τα έφερε και έχω περάσει την ζωή μου σε μια τάξη. Μπορώ να πω κάνοντας έναν απολογισμό, ότι είμαι ένας πολύ ευτυχής άνθρωπος παρά τις όποιες δυσκολίες του επαγγέλματος της διδασκαλίας.

Όσο για το θέατρο, ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου να παίζω, όμως είχα ένα όνειρο να δω τα κείμενα να ζωντανεύουν πάνω στην σκηνή και έχω την ευτυχία να δω πρόσωπα που συμμετέχουν και το γέλιο να βγαίνει αβίαστα.
Έφτασα στα 50 και, αλλά ποτέ δεν είναι αργά τελικά για να τολμήσει κάποιος να πραγματοποιήσει κάτι που έχει στο μυαλό του και το κουβαλάει μέσα του.

Όσο για τους ηθοποιούς μας, η Σοφία Κακαβογιάννη ήταν η ιδανική μου πρωταγωνίστρια για τον μονόλογο στον ρόλο της Φωφώς . Το απέδειξε άλλωστε χτες το βράδυ, και αν είχαμε την βοήθεια  σκηνοθέτη  και περισσότερο χρόνο, σίγουρα θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Δεν μπορεί όμως κάποιος να έχει απαιτήσεις χωρίς να βάζει το χέρι στην τσέπη, έτσι δεν είναι? Σκηνικά αντικείμενα , χώροι, κλπ, κοστίζουν.
Η Δήμητρα Σύρμα με το πηγαίο χιούμορ της και την αμεσότητα της έκανε τις καθημερινές στιγμές που παρουσίαζε, ακόμα πιο αστείες και ζωντανές.
Όσο αφορά τον Νίκο Κολιαβρά, πρόκειται για ένα πολύ καλό και σεμνό παιδί. Με σεβασμό και ήθος αξιοσημείωτο και δεν μπορώ παρά να δώσω συγχαρητήρια στους γονείς του και να τους ευχηθώ να τον καμαρώνουν πάντα σε ότι και αν κάνει.
Όσο για τους ρόλους, πιστεύω πραγματικά ότι έχει στην στόφα των παλιών ηθοποιών , και έχει ήδη το φανατικό του κοινό.

Όσο για εσάς "κοινό μου", αν σας άρεσαν τα κείμενα, δεν έχετε παρά να πάτε στην ετικέτα πάνω πάνω στο blog, στις ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,  και να βάλετε την φαντασία σας ελεύθερη για να φανταστεί τους διαλόγους και τις ιστορίες να ζωντανεύουν.

Ένα συμπέρασμα που βγαίνει από την χτεσινή βραδιά είναι ότι ο κόσμος χρειάζεται το γέλιο, χρειάζεται να αφήνει κάτω την ασπίδα που κουβαλάει κάθε ώρα και στιγμή για να αντιμετωπίζει το ένα και το άλλο, και να ξεκουράσει την ψυχούλα του  από τον καθημερινό αγώνα.

" Μεταξύ μας" ωραία περάσαμε!

Έγινε η παραστάση των ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, στην Χόβολη και μεταξύ μας δηλ, δεν περίμενα τόσο κόσμο.

Σας ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ , όλους  που ήρθατε και λυπάμαι που τόσοι πολλοί δεν βρήκαν θέση και δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την μικρή μας επιθεώρηση.

Θα ανέβει το βίντεο , αλλά το ζωντανό είναι αλλιώς όπως και να το κάνουμε.

 Η παράσταση άρχισε με έναν μόνολογο και μετά ακολούθησαν μικρά σκετσάκια.

 Ευχαριστώ πάλι πάρα πολύ τον Νίκο, την Σοφία , την Δήμητρα , την Σέβη  για ανταπόκριση και την καλή τους διάθεση , την προσπάθεια και την εκτίμηση που μοιραστήκαμε.

Μπορεί , που υπήρχαν, πολλά λάθη και δεν είχαμε κάνει και όσες πρόβες θα έπρεπε, αλλά η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι το γέλιο των ανθρώπων  και η καλή διάθεση που είχαν όταν έφευγαν.

Είναι αυτό που λένε... Όλα τα λεφτά!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ, Λένα Μακρή και Ιωάννα Μούτση.
Eυχαριστώ την Ιωάννα που έγραψε για εμάς.:

"ΣΤΗΝ ΗΧΩ ... ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ"

✍️ΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΕΣ! 
Aπόψε σε γνωστό Cafe της πόλης μας παρουσιάστηκε η επιθεώρηση του έργου της Σοφίας Κόλλια, η οποία για άλλη μια φορά μας εκπλήσσει με την εξαιρετική πένα που διαθέτει και την κάνει πολυγραφότατη. Βέβαια στην προσπάθειά της αυτή ώστε να ενσαρκώσουν τους ρόλους, που η Σοφία εμπνεύστηκε, την βοήθησαν οι φίλοι της ερασιτέχνες ηθοποιοί της θεατρικής ομάδας των Ανεμοπυλών και άλλοι... Πραγματικά απολαύσαμε τους διαλόγους που με χιούμορ, αλλά και με ιδιαίτερο τρόπο έχει συνδέσει η συγγραφέας, εφαρμοσμένους στην σύγχρονη εποχή μας.
Συγχαρητήρια σε όλους.
Αυτά τα ωραία... γίνονται στην Κάρυστο!
Ευχόμαστε στη Σοφία, το έργο της να είναι καλοτάξιδο!

Ευχαριστούμε Μαρία για τα καλά σου λόγια.

Maria AndrellouΔιαχειριστής ομάδας Κι εμείς σας ευχαριστούμε για τη ζεστή,γεμάτη γέλιο και χιούμορ βραδυά που μας χαρίσατε...Σταθερή άποψη της διαχειρίστριας είναι ότι στηρίζουμε ανεπιφύλακατα τη δημιουργία κάθε συμπολίτη μας...Με σεβασμό και αγάπη...Το ύφος και το πνεύμα των κειμένων,απέπνεαν ανθρωπιά,καθώς και τη σκληρή καθημερινότητα της Ελληνίδας γυναίκας μέσα στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών...Αξίζουν συγχαρητήρια στην ακούραση Σοφία Κόλλια,μα και στους ερασιτέχνες ηθοποιούς που ζωντάνεψαν τα κείμενά της....Σοφία Κακαβογιάννη,είσαι η καρατερίστρα του Θεατρικού τμήματος Καρύστου,Δήμητρα νομίζω ότι απογειώνεις το γέλιο με κάθε σου κίνηση,κάθε φορά και καλύτερη,όσο για το Νίκο τον Κολιαβρά μοναδικός,του αξίζουν διπλά συγχαρητήρια ,γιατί εκπροσωπεί το νέο αίμα του Θεατρικού...Ήσασταν η ευκαιρία και η αφορμή να περάσουμε υπέροχα στη μοναδική μας γιορτινή έξοδο....

 Ο Νίκος Κολιαβράς πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες — με την Sofia Kakavogianni και 2 ακόμη.

26 λεπτά ·

Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε η χθεσινή μας επιθεώρηση στη Χόβολη!Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν πολύ γόνιμη,έτσι ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός μας.Το κοινό ήταν απλά ιδανικό και απολύτως αποδοτικό στα πειράγματα μας!Χάρηκα ιδιαιτέρως για την πρώτη μου συνεργασία με την Sofia Kakavogianni την Dhmhtra Syrma και την Kollia Sophia. Ξέρουν ότι τις αγαπώ και θαυμάζω πολύ! Σας ευχαριστούμε όλους!!

2018 . Η Ανατολή μεγάλων αλλαγών.

Οι πρώτες ειδήσεις έρχονται σε αντιδιαστολή με την αφίσα που αναπαριστά όλες τις τόσο αφηρημένες αλλά και τόσο συγκεκριμένες έννοιες που γίνονται ευχές αυτές τις μέρες.

Για πολλούς και πολλές το 2018 είναι μια χρονιά  αλλαγών και ανατροπών με απρόβλεπτες επιπτώσεις και καθοριστικές αποφάσεις.

Μακάρι να πάνε καλά όλα για όλους.

12 μήνες , 12 τραγούδια ,12 ποιήματα με πολλές ευχές για το 2018.

Είναι ήδη 27 Δεκέμβρη και το 2017 σιγά σιγά αποσύρεται από την σκηνή για να δώσει την θέση του στο 2018.

Δεν είναι παρά μια άλλη μέρα που ξημερώνει,

και όμως, αυτή η μέρα της κάθε νέας χρονιάς, είναι πάντα φορτωμένη με ευχές, ελπίδες και όνειρα .

Άλλοτε νέα, άλλοτε πάλι το βάρος των προηγούμενων χρόνων, ψάχνει να βρει μια δικαίωση στον νέο.

Ας αποχαιρετήσουμε όμορφα το 2017 και ας καλώς ορίσουμε το 2018 με τραγούδια και ποιήματα για τους μήνες του έτους.

Τα χέρσα

 Κι όμως

Η αληθινή ζωή είναι απούσα

Και είναι αυτή που κατοικεί

Στις σκέψεις και στα όνειρά μας

Και δεν την αφήνουμε να περπατήσει

Αλυσοδεμένη την κρατούμε μέσα μας

Να μιλήσουμε κάποια στιγμή

Για τα χέρσα  χωράφια μας

 Αυτά που ακόμα

 Δεν τα ξεχερσώσαμε

Από απουσία τόλμης

 Ή  απ’ την απειλή του «άλλου»

Και ο έρωτας…

Εσαεί ανολοκλήρωτος

    Γ. Π. Τζήκας

«Γενάρης», Τσαρούχης

               ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Απ' το παράθυρο στα βάθη μακριά,

Ο κάμπος ξεχωρίζει,

Και φαίνεται η αποκριά

Μέσα στο δρόμ' όλη βοή που τριγυρίζει

Είν' ο καιρός όπου τρελή γιορτάζ' η χώρα,

Και σιέται η μυγδαλιά με κάλλη ανθοφόρα.

Φτωχός ο κάμπος μας, μα όχι και γυμνός,

Αφού είν' ασπροντυμένος.

Μοιάζει με νιο που αχαμνός

Κι απ' την αρρώστια κάτασπρος ειν' ο καημένος.

Στο δρόμο άμαξες, μεθύσι, προσωπίδες,

Και ρίχνει ο ουρανός βροχής ρανίδες.

Τι τάχα να είσαι θλιβερή, ψιλή βροχή, 

Που αργά κι αγάλι 'γαλι

Μας έρχεσαι την εποχή

Που τα νυφιάτικα η μυγδαλιά έχει βάλει; 

Η φύσις κλαίει τη χειμωνιά που την παγώνει,

Ή κλαίει από χαρά στο Μάρτη που σιμώνει;

Σ' εκείνο το παράθυρο μπροστά κρατεί

Η μάννα το παιδί της,

Πότε του δείχνει τη γιορτή,

Πότε την εξοχή με τη λευκή στολή της.

Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι, 

Κι η μάννα είν' έμορφη, σα μυγδαλιάς λουλούδι.

Ρίχνει τα μάτια της και βλέπει τα βουνά

Μ' ολόχιονο φουστάνι, 

Και με το νου της αρχινά

Και χίλιους μύριους στοχασμούς άθελα κάνει,

Λιγάκι θλιβερούς σα νέφη του Φλεβάρη,

Μα πάντα καθαρούς, σαν του χιονιού τη χάρη.

Γιατ' είναι μάνα με μυαλό και με καρδιά,

Και είναι η ζωή της

Λουλούδι με τριπλή ευωδιά

Που της σκορπά ο Θεός, ο κόσμος, το παιδί της.

Την ενθυμίζ' η χειμωνιά κι η αγριάδα

Ότι κοντεύει του Μαρτιού να ρθει η λιακάδα.

Και νιώθει σαν γλυκιά μαρτιάτικη αυγή

Στα βάθη της ψυχής της,

Κι ακολουθά η συλλογή:

- Παρόμοια κι ο δυστυχής όπου η πίστις

Και τ' ουρανού η ελπίς φωλιάζει στην καρδιά του, 

Νιώθει μια δύναμη γλυκιά στη συμφορά του. 

Ενώ μας δέρνουνε του κόσμου τα δεινά,

Βάλσαμο η πίστη χύνει.

Κι ενώ είναι χιόνι στα βουνά,

Για ιδές η μυγδαλιά τον κάμπο πώς τον ντύνει!

Μ' απ' το παιδί μου μακριά πίκρες και πόνοι,

Και το Θεό η χαρά να του θυμίζει μόνη.

Σε τέτοιους στοχασμούς ο νους της καταντά,

Και άλλα συλλογιέται.

Μα το παιδάκι της κοντά

Στην τρέλα της αποκριάς βουτιέται.

Ξεχνά τα τόσα του παιχνίδια, και το κρύο,

Κι έχει παράπονο, και πόθους χίλιους δύο.

Μεσ' την καρδούλα του, αγάπες του χρυσές, 

Σωριάζονται ωραίες

Και πλουμισμένες φορεσιές

Και μάσκες και σπαθιά και περικεφαλαίες.

Κυρίες το κοιτούν, τις ρίχνει ζαχαράτα,

Κανείς την έμορφη δεν ξέρει μασκαράτα...

Ακόμα στο παράθυρο μπροστά κρατεί

Η μάννα το παιδί της.

Ξεχνιέτ' εκείνο στη γιορτή,

Κι αυτή στην εξοχή με τη λευκή στολή της.

Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι,

Κι η μάνα είν' έμορφη σα μυγδαλιάς λουλούδι.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ.

William Shakespeare – Sonnet 98 (1609)

Δεν ήμουν πλάι σου την άνοιξη αυτή
καθώς ο Απρίλης, πολύχρωμος και λαμπερός
της νιότης την πνοή φυσούσε μες στο κάθε τι -
ως και o Κρόνος γελούσε κι έπαιζε, ο σκοτεινός

Μα ούτε τα τραγούδια των πουλιών, ούτε η γλυκιά η ευωδιά
τόσων και τόσων λουλουδιών, με μύρια χρώματα κι οσμές
δε με κατάφεραν το καλοκαίρι να ιστορήσω ξανά
κι άνθη να δρέψω, απ’ τις θαυμάσιες της γης τις αγκαλιές.

Πώς να παινέσω το βαθύ το πορφυρό της τριανταφυλλιάς;
πώς να θαυμάσω το υπέροχο τού κρίνου το λευκό;
ανούσια ήταν χάδια, σκαριφήματα και μόνο της χαράς,
και πρότυπό τους μόνο εσύ, μοντέλο τους εσύ, μοναδικό.

Κι έμοιαζε γύρω παγερός χειμώνας, ναι, εσύ μακριά
κι εγώ εκεί, με τη σκιά σου λες να παίζω, με όλα αυτά.

Διονύσιος Σολωμός

---

Πρωτομαγιά

Του Μαγιού ροδοφαίνεται η μέρα ,

που ωραιότερη φύση ξυπνάει

και την κάνουν λαμπρά και γελάει

πρασινάδες , αχτίνες , νερά.

Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι ,

παιδιά κι άντρες , γυναίκες και γέροι.

Ασπροντύματα , γέλια , και κρότοι ,

όλοι δρόμοι γιομάτοι χαρά.

Ναι χαρείτε του χρόνου την νιότη ,

άντρες , γέροι , γυναίκες παιδιά.

Γιάννης Ρίτσος, [Ιούνιος μήνας]

“Είχαν αρχίσει οι ζέστες – Ιούνιος μήνας –

άλλαζες κάθε τόσο θέση στο κρεβάτι

ζητώντας το δροσερό μέρος στα σεντόνια,

μη βρίσκοντας δροσιά. Κι αυτή η ταυτόχρονη

καταδίκη και αθώωση. Φωνάζανε οι γρύλοι.

Οι φρουροί αποκοιμήθηκαν πάνου στα όπλα τους.

Το φεγγάρι στάθηκε να τους κοιτάζει.

Ένα πουλί ξύπνησε.

Το ποτάμι κυλούσε.

Τότε ακριβώς, ο πιο μεγάλος έκανε μια κίνηση

σα ν’ άπλωνε τον ουρανό πάνου στα γόνατά του

κι άρχισε να ράβει τ’ αστέρια στη θέση τους

όπως ράβει ο φυλακισμένος τα κουμπιά στο σακάκι του.”

(Γ. Ρίτσος, Ποιήματα, Προσχέδια, τ. 3^ος, Κέδρος)

«Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι,

γεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται. Ιούλιος. Α, νάρθει η ώρα που θα

δαγκώνεις το περγαμόντο και που ύστερα θα πίνεις πίνεις δροσερό

νερό, καφέδες, και σιγάρο ατελεύτητο σαν την Ελλάδα.»

(Ο. Ελύτης, Εκ του πλησίον, Ίκαρος)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες την αστροφεγγιά
Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
Πάλι του χρόνου να μας βρείς στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ’ την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν’ ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Οδυσσέας Ελύτης ( Τα ρω του έρωτα )

ΠΟΘΟΣ - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις άλλες...

Τα καλοκαίρια μ᾿ έψησαν και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά πότε να ῾ρθεί μέσ᾿ τα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!

Τότε, γερτός κι εγώ ξανά, μέσ᾿ τα μουγγά τα δειλινά,
θ᾿ αναπολώ γλυκά, -ποιος ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...

ο ποίημα του Οκτώβρη

Ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ
Υπήρξαν χρόνοι πάει περάσαν μυθικοί
Ούτε μπιλίνες ούτε έπη ούτε εποποιίες πια
Σαν τηλεγράφημα η στροφή πετά

Με φλογισμένα χείλη πιες γονατιστός
Απ’ το ποτάμι που το λένε γεγονός
Είν’ ο καιρός Που όλος βομβίσει σε τηλέγραφου χορδή
Είναι η καρδιά με την αλήθεια ίδιο μαζί

Μη λησμονήσετε να μνημονεύσετε τον ποιητή μας
Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι
Πριν σαράντα έξι χρόνια μίσεψε μακριά μας
Τι δουλειά έχει ο Μαγιακόφσκι;
Μας μίλαγε τακτικά ένας γέρος σύντροφος Μακεδόνας
Στη φάμπρικα γι’αυτόν
Όταν καμιά Κυριακή πίναμε καμιά ρακή από την πατρίδα
Και μετά τραγουδούσαμε τραγούδια της ξενιτειάς
Και τ’αντάρτικα
Είχε μείνει χρόνια στη Ρωσία
Κι έπαιρνε το βιβλίο με τα ποιήματα του Βλαδίμηρου
Όπως τον έλεγε
Και μας διάβαζε
Και θυμόταν τον άλλο Βλαδίμηρο
Και δάκρυζε καμιά φορά
Σαν πολλά να τά’πα
Γεια σας και πάλι


Στίχοι: Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι & Γιάννης Ρίτσος

 Καλό μήνα μ’ ένα  ποίημα για τον Νοέμβριο από την Έμιλυ Ντίκινσον

Η Μέρα συνέχεια μίκραινε, πιεσμένη

Από μια Νύχτα κυρτωμένη και πρόωρη

Το Απόγευμα έριχνε το λιγοστό του Κίτρινο

Στο βαθύ Δειλινό-

Οι Άνεμοι έβγαλαν τις πολεμικές τους συνήθειες

Τα Φύλλα ζήτησαν άδεια και την πήραν-

Ο Νοέμβρης κρέμασε το Γρανιτένιο Καπέλο του

Πάνω σε καρφί Βελουδένιο.

Κωστής Παλαμάς, «Δεκέμβριος»…

“Η μητερούλα στον κόρφο της κοιμίζει/ το ακριβό, το μόνο της παιδί

έξω με χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει/ κι αυτή το σφίγγει και, σα να τραγουδεί

σιγομιλάει με γέλιο και τρεμούλα, η μητερούλα:

«Άγιε Νικόλα, που ξέγνοιστα χτενίζεις/ τ’ άσπρα σου γένια ψηλά στον ουρανό

και πέφτουν κάτου σωρός και μας χιονίζεις/ μην το κρυώσεις, λυπήσου τ’ ορφανό.

Λαμπάδα τρέχω σ’ εσέ ν’ ανάψω κιόλα, Άγιε Νικόλα!

Να ο Χριστός σου γεννιέται σε λιγάκι/ που αγαπάει, μικρό μου, τα παιδιά.

Ζεστό σου φέρνει καινούριο φουστανάκι/ και την ευχή του πιστή σου συνοδιά.

Κοιμήσου τώρα, και θάρθει στ’ όνειρό σου, να  ο Χριστός σου!

Κι αφού μας φύγει, δε μας ξεχνά, θ’ αφήσει/ στον Άη Βασίλη για σε παραγγελιά

χίλια παιχνίδια λαμπρά να σου χαρίσει/ και ζαχαράτα και χάδια και φιλιά.

Με τη χαρά του η χάρη του θα σμίγει/ κι αφού μας φύγει!

Τι θα μου μένει, αν γράφθη μαύρη μέρα/ για να το χάσω από την αγκαλιά;

Χωρίς παιδάκι τι είναι η μητέρα/ χωρίς πουλάκι τι θέλει κ’ η φωλιά;

Αν της πετάξει, ας πέσει χαλασμένη…Τι θα μου μένει!»”

(Κωστή Παλαμά, Άπαντα, τ. 1, εκδ. Γκοβόστης)