Το Βουνό Όχη είναι γεμάτο εκπλήξεις, με νερά να τρέχουν παντού, έτοιμες πίστες για αναρριχητικό τουρισμό και πλούσια εναλλαγή στο τοπίο.
Έχουμε συνδέσει το βουνό μας με την κτηνοτροφία και τα νταμάρια, όμως έχει και πολλές άλλες προοπτικές εκτός τους περιπατητές και τους θαυμαστές του Δημοσάρι, των Δρακόσπιτων και των άλλων σημείων που προσελκύουν τουρίστες.
Ας πούμε για την Κάλυμνο όπου είναι αυτή την στιγμή το καλύτερο αναρριχητικό κέντρο στον κόσμο.
Όλα ξεκίνησαν όταν δύο αν θυμάμαι καλά, παιδιά της Καλύμνου , αποφάσισαν να γυρίσουν στο νησί από την Αμερική και να μείνουν εκεί.
Κοίταξαν τριγύρω και είδαν άγρια βράχια. Και εκεί που άλλοι δεν βλέπουν τίποτα, εκείνοι είδαν το μέλλον. Το έκαναν και όλοι τώρα είναι περήφανοι και χαρούμενοι.
Αν είναι να πάρουμε ένα μάθημα από αυτό είναι ότι εκεί που εμείς δεν βλέπουμε τίποτα , υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να το σκεφτούμε. Η Γη ποτέ δεν απογοητεύει , οι άνθρωποι πάλι, το κάνουν συνέχεια.
Μακάρι να υπήρχε και εδώ ένα τέτοιο παιδί, η κάποιος σαν την Σκύρο, η έστω όπως μια κυρία στην Τζιά που άρχισε να κάνει αλεύρι από βελανίδια.
Φυσικά όλοι οι νησιώτες γελούσαν με την κυρία ,αλλά τώρα που γίνονται εξαγωγές σε πολλά προϊόντα με βάση το βελανίδι και δουλεύουν τόσοι άνθρωποι, δεν γελάνε πια. Μόνο χαμογελούν με ικανοποίηση.
Τα παιδιά της Νότιας Εύβοιας δεν έχουν παρόμοιες ιδέες και αν έχουν, δεν υπάρχουν τα μέσα η έστω η συμπαράσταση για να γίνουν πραγματικότητα.
Ας ελπίσουμε στο καλύτερο και να υπάρχει και βουνό που να μπορεί να αξιοποιηθεί σωστά στο άμεσο μέλλον.
Με την υπερφόρτωση των ανεμογεννητριών το μέλλον όμως γίνεται σκοτεινό ..Παρόλα αυτά πρέπει πάντα να έχουμε ελπίδα γιατί αλλιώς γινόμαστε μίζεροι και μικρόψυχοι.
